آدرس : آبشار تهران، غرب بزرگراه همت، بعد از جنت آباد، روبروی دریاچه چیتگر
آبشار تهران یکی از بزرگترین مجموعه‌های تفریحی- گردشگری پایتخت است که با هدف هویت بخشی به دامنه البرز، جلوگیری از تصرف زمین‌های موجود از سوی افراد حقیقی و حقوقی و ایجاد ارتباط میان انسان و طبیعت با استفاده از مصالح طبیعی و همگون با طبیعت احداث شده است.
برای رسیدن به آبشار تهران فقط کافی است که در بزرگراه همت قرار بگیرید و به سمت غرب تهران حرکت کنید. وقتی به خروجی شهرک شهید باقری رسیدید تابلوی راهنما شما را به سمت آبشار هدایت می‌کند و پس از آن در جای جای مسیر تابلوهای دیگر کمک می‌کنند تا به راحتی به مقصد برسید. مقصدی که با در نظر گرفتن چندین پارکینگ با ظرفیت 500 خودرو مشکل جای پارک را هم برای گردشگران منتفی کرده است.
در پایین‌ترین قسمت این آبشار که می‌ایستید و به اطراف نگاه می‌کنید در کنار وسعت این مجموعه، متوجه می‌شوید که این مکان تلفیقی است از بام تهران و آبیدر سنندج، مکان هایی با طبیت بکر و آرامش بخش. پله‌های سنگی که از قسمت پارکینگ شروع می‌شوند مسیر را برای رسیدن به اولین آبشار برایتان هموار می‌کننند.
اولین چیزی که در ابتدای این مسیر منتظرتان است برکه ای زیباست که نوید می‌دهد تا انتهای این سفر یک روزه قرار است با شگفتی‌های زیادی روبه رو شوید. موضوعی که انگیزه ای می‌شود تا برای دیدن زیبایی‌های بیشتر، پله‌ها را یکی پس از دیگری پشت سر بگذارید و در ارتفاعی قرار بگیرید که 200 متر بالاتر از سطح زمین است، یعنی نقطه ای که اولین آبشار در انجا قرار گرفته است.
اگر به هزار و یک دلیل بیشتر از این حوصله بالا رفتن ندارید، می‌توانید در همین طبقه و در یکی از آلاچیق‌ها اتراق کنید و از سکوتی که بر فضا حاکم است لذت ببرید و تهران را زیر پای خود حس کنید. اینجا دور تا دور تان تصاویری است که گویی زیبایی‌های طبیعت را قاب گرفته است.
از این نقطه به راحتی می‌توانید دریاچه مصنوعی چیتگر را ببینید. اگر هم عاشق نجواهای طبیعت هستید می‌توانید از صدای آب درون برکه و آبشارها لذت ببرید. وقتی به تمام این زیبایی‌ها نگاه می‌کنید تصور اینکه تمام فضای طبیعی این مکان، به دست انسان شکل گرفته باشد، کمی به نظرتان مشکل می‌رسد.
آبشار تهران از یک تک درخت قدیمی شروع می‌شود.
درختی که سرچشمه آب برکه‌ها و آبشارهای مصنوعی این بوستان زیباست. آبی که در تمام طول مسیر “آبشار تهران” و برکه هایش قرار دارد از جنگل‌های لتمال کن تامین می‌شود. این آب البته برای آشامیدن مناسب نیست اما به حدی تصفیه شده که ماهی‌ها و مرغابی‌های برکه‌های این مکان تفریحی بتوانند به حیات خود ادامه دهند. ظاهرا تا پیش از این آبی که از جنگل‌های لتمال کن وارد آبشار تهران می‌شده آهک و سیمان زیادی را با خود می‌آورده و هیچ موجود زنده ای نمی‌توانسته کنار آن زندگی کند اما با اقداماتی که صورت گرفته در کنار ایجاد محیطی امن و دلخواه برای انسان ها، فرصت سالم زیستن را به دیگر موجودات هم داده است. بالاترین بخش “آبشار تهران” آلاچیقی است که به آن “برج تقسیم آب” می‌گویند. این برج بیشتر شبیه یک آلاچیق بزرگ چوبی است که درست وسط آن، برکه ای کوچک قرار دارد. نیمکت هایی که اطراف این آلاچیق چیده شده اند محل مناسبی برای نشستن و دیدن مناظر پایین دست هستند.
هشت برکه رویایی
وقتی در کنار بالاترین آلاچیق” آبشار تهران” می‌ایستید، می‌توانید هشت برکه کوچک و بزرگ را ببینید که در ارتفاعات مختلف ساخته شده اند. سه برکه اول کوچک هستند و برکه‌های بعدی کمی بزرگ‌تر می‌شوند اما آنچه در تمام این 8 برکه دیده می‌شود این است که همگی به شکل استخر ساخته شده اند و هر برکه به وسیله گیاهان مختلفی احاطه شده که فضای جدیدی را به وجود آورده است.
کنار یکی از این برکه ها، نیلوفرهای آبی با گل‌های صورتی و سفید، برکه ای طبیعی را یادآوری می‌کنند. کمی آن طرف‌تر نخل‌های مرداب و جگن، از زمین سر برآورده اند.
در جایی دیگر انواع کاکتوس‌ها در کنار برکه سوم تصویری می‌سازند که تنها در آبشار تهران می‌توان مانندش را دید. همچنین سماق آمریکایی ، سید الاشجار ، بلوط و موگو، درختانی هستند که به سنگ فرش خیس پیاده راه‌ها سایه می‌بخشند.
ظاهرا طراح این آبشار با تاریخچه باغ‌ها و گیاهان ایرانی آشنایی کامل داشته چراکه در فاصله میان برکه ششم تا هفتم انواع درختان میوه مثل گیلاس، آلبالو و گردو را کاشته است. در آبشار تهران شما می‌توانید انواع توت‌ها و ازگیل را هم پیدا کنید؛ البته درختانی مثل صنوبر، تبریزی و سپیدار هم جایگاه خودشان را در این تفرجگاه طبیعی حفظ کرده اند.
برای بالا رفتن از این کوه و رسیدن به برکه ها، دو راه وجود دارد. یکی راه سنگی که در سمت چپ واقع شده و دیگری پلکان طویل پیچ در پیچی است که سمت راست آبشار قرار دارد. این راه‌های پوشیده از سنگفرش، با راه‌های فرعی شما را به سمت برکه‌ها هدایت می‌کنند. میان این راه ها، جوی‌های باریکی هم تعبیه شده اند که آب را به سمت باغچه‌ها و برکه‌ها می‌برند. هر شش برکه بالایی آبشار تهران، به وسیله جوی‌های کوچک و بزرگ با هم در ارتباط هستند.
همچنین به دلیل تفاوت ارتفاعی که این برکه‌ها با هم دارند آبشارهایی در مسیر عبور آب ایجاد شده که ارتفاع بلندترین آنها به حدود 10 متر می‌رسد. برکه ششم جایی است که آب، راهش را به سمت یک مخزن دیگر کج می‌کند و از آنجا برای وارد شدن به برکه‌های هفتم و هشتم دوباره به مخزنی دیگر می‌ریزد.
آلاچیق هایی روی برج‌های سنگی
به جز برکه‌ها و آبراه ها، یکی دیگر از جاذبه‌های آبشار تهران، آلاچیق هایی هستند که روی برج‌های سنگی بنا شده اند. در سمت راست این تفرجگاه، برج‌های سه قلو روی دیواره‌های سنگی قرار دارند. این‌ها در واقع آلاچیق هایی هستند که سایبان خوبی برای استراحت دارند. یک برج دیگر که به برج حلزونی یا برج کبوتر معروف است، کمی بالاتر از برج‌های سه قلو قرار گرفته. همان طور که از اسم این برج پیداست برای رسیدن به بالای آن باید پله‌های سنگی حلزونی شکل را گرفت و بالا رفت. انتهای این راه پله چیزی نیست جز لانه کبوترها. درست روبه روی این برج ها، یک دیوار سنگی شبیه دیوار چین اما در ابعاد بسیار کوچک‌تر هم ساخته شده است. جنس همه آلاچیق‌ها از چوب روس است که دوام زیادی دارد. لانه هایی برای پرندگان نیز روی دیوارهای این برج نصب اند که برای گنجشک‌های ساکن ” آبشار تهران”خانه ای دائمی شده اند.
