میناب یا هرمز کهنه، بازمانده شهری است که بنای آن را به اردشیر بابکان نسبت می دهند. تاریخ میناب با تاریخ شهر هرمز باستانی درآمیخته است. این شهر با نام های منا، مناب، مینا، و مینو و … خوانده شده است. به دلیل نزدیکی با دریا و فراوانی رودهایش به آن «میان آب» نیز گفته اند.مردم میناب به زبان فارسی با لهجه مینابی سخن می گویند.
قلعه هزاره میناب
این قلعه به بی بی مینو نیز معروف است. مردم بومی معتقدند در روزگاران گذشته دو خواهر به نام های بی بی مینو و بی بی نازنین این شهر را بنا کرده اند. در گذشته دو قلعه وجود داشته که یکی از آنها ویران شده است. این قلعه تا اواخر دوره قاجار مرکز حکومت محلی بوده و در اطراف آن، خندقی وجود داشته است. در آن زمان همیشه سربازان مسلح در قلعه نگهبانی می دادند.
قلعه سیریک میناب
قلعه سیریک در بخش سیریک واقع شده و به نام کلات میرحاجی نیز معروف است. این قلعه، امیرنشین بوده و در قرن هشتم تا دهم هجری استفاده می شده و در آن سکونت داشته اند.
قلعه کردر در میناب
قلعه کَردر یا کلات نادرشاهی در میان نخلستان بزرگی در ۱۳ کیلومتری جنوب میناب قرار دارد. این قلعه چندین برج دارد که در بدنه هر کدام از برج ها سوراخ هایی برای نشانه گیری و نظارت بر محیط اطراف وجود دارد.
قلعه شاداب میناب
این قلعه در ۶۸ کیلومتری جنوب غربی میناب و برفراز صخره هایی بلند در روستای کنارجو قرار دارد. از این قلعه سفال های رنگارنگی مربوط به قرون متأخر اسلامی به دست آمده و به نظر می رسد از قرن نهم تا یازدهم هجری مورد استفاده بوده است.
قلعه گرازو
این بنای تاریخی در روستای گرازوئیه قرار داشته که هم اکنون به صورت مخروبه ای بر جا مانده است.
قلعه گوربند
قلعه گوربند در روستای گوربند حدود ۳۰ کیلومتری میناب واقع شده و اکنون اطراف آن را اراضی و خانه های روستایی فراگرفته است. این قلعه چهار برج دیدبانی داشته که در حال حاضر تخریب شده است.
معبد عشاق روستای کروک
در مورد ساخت این بنا، افسانه ای نقل می شود که حدود چهارصد سال پیش دو جوان از طوایف متخاصم به هم دل می بندند و با مخالفت شدید رو به رو می شوند. این واقعه به مرگ آنها ختم می شود. سپس دو عاشق نگون بخت را بر شتر سوار کرده و به سوی مقصد نامعلومی حرکت می دهند. شتر، جسد عشاق را در مکانی بر زمین می گذارد که بعدها اقوام آن دو، بنای یادبودی در آنجا می سازند. چون این منطقه آب نداشته ولی شتران زیادی داشته، در ساخت بنا به جای آب از شیر شتر استفاده کرده اند.
پنج شنبه بازار میناب
یکی از مکان های دیدنی که با فعالیت اقتصادی مردم به خصوص زنان درآمیخته، پنج شنبه بازار میناب است. این بازار در مرکز شهر میناب قرار دارد. از یک سو به بازار سرپوشیده میناب و از سوی دیگر به میدان اصلی شهر می رسد و محل عرضه صنایع دستی و تولیدات سنتی و خانگی است. در پنج شنبه بازار انواع حصیر، ظروف حصیری، سفال، لواز دوخت لباس، برقع ، ماهی و انواع مواد غذایی عرضه می شود.
جنگل های حرا و چندل خورآذینی
حرا درختی است آب شورزی که هنگام مد دریا تا گلوگاه در آب فرو می رود و به کمک خاصیت تصفیه ای پوسته اش، آب دریا را جذب و نمک آن را دفع می کند. جنگل های حرا در بخش سیریک، وسعتی حدود ۵۰۰ هکتار دارد و وجه تمایز آن با سایر رویشگاه های ماندآبی سواحل جنوبی ایران، وجود دو گونه گیاهی مانگرو، یعنی حرا و چندل در کنار یکدیگر است. شرایط زیستی حاکم بر جنگل های این منطقه موجب شده گونه های مختلف جانواران و گیاهان در آن ادامه حیات دهند، پرندگان بسیاری در زمستان به این منطقه مهاجرت می کنند.
سد استقلال میناب
سد استقلال میناب روی رودخانه میناب در۲ کیلومتری شرق این شهر احداث شده است. رودخانه میناب یکی از پر آب ترین رودخانه های منطقه است که از دو رودخانه دیگر به نام های رودان و چغین تشکیل یافته است. سد استقلال و دریاچه آن فضای دیدنی مناسبی برای گردشگران است و آب آشامیدنی بندرعباس، خمیر، قشم و آب مورد نیاز بسیاری از باغات کشاورزی منطقه میناب از آن تامین می شود.
باغات انبه
آب و هوای گرم و مرطوب وجود رودخانه ها، دشت ها، جلگه های آبرفتی و خاک حاصل باعث شده کشاورزی در این منطقه رشد زیادی داشته باشد. مهمترین محصولات کشاورزی آن، مرکبات خرما، صیفی جات، غلات، پرتقال، لیموترش، گوجه فرنگی، خیارسبز، هندوانه، پیاز، بادمجان و … است.
باغات انبه میناب معروف هستند. انبه میوه ای درشت و بیضی شکل است که طعم بسیار خوبی دارد. از میوه نارس آن که ترش مزه است در تهیه ترشی استفاده می کنند.
ساحل کوهستک
روستای نمونه گردشگری کوهستک در بخش بیابان واقع شده است. این بندر قدیمی سواحل شنی زیبایی دارد و یکی از مناطق گردشگرپذیر منطقه می باشد. ایجاد پناهگاه صیادی و وجود شناورهای صیادی و تجاری از مزیت های این منطقه است.
سایر آثار تاریخی و جاذبه های گردشگری شهرستان میناب عبارتند از: مساجد هفت خواهران ، بلوکی، الله وردیخان، سنگی، آب انبار شیرین و فرهاد، قنات آب شهر، حوض سنگی، غار قدیمی اریکسون، چشمه های گیو، نودر، خانه های ایمانی، پاکوهی، بهادری، پاسلار، بلوکی، ترابی، معلمی، صیادی، قسمی، بلوچ، جهانگیری، حاجی عباس، آستانه حضرت ابوالفضل، شاه محمد، شاه مرعش، زیارت شاه پریان، شیخ شمس الدین ، حضرت سلیمان، رقیه خاتون، قدمگاه ائمه(ع)، سرمست، سنگکی، شهرهای قدیمی درگ پایین، جوزین، گران، محوطه های لنگر، کیش، مهرغان، احمدآباد، کولباس، دره گبری، قلعه های گرو، آسمان، کریان، شهسوار، راونگ، حاج خادمی،سرنی، سراوان، دزدان، عرب های مسقطی، حاجی خان، محتاج سربازان، سنگی، کلیبی، قبرستان گرو، ماه خاتونی، کوهستک، کریان، لنگ شهید، مولوی و …
صنایع دستی میناب
سفال گری: از مهمترین صنایعی است که در روستاهای اطراف میناب از جمله بهمنی، شهوار و حَکمی رواج دارد. مهمترین محصول سفالی، کوزه آبی به نام جهل است که به صورت گرد و کروی با گردنی استوانه ای شکل ساخته می شود و بنا به شکل و ترکیب آن نام های مختلفی دارد، مانند جهله گردن غزالی، جهله مورک و جهله بوکو، قلیان، سرقلیان، گشته سوز، انواع اسباب بازی های سفالی و انواع لیوان از دیگر اجناس سفالی هستند.
برقع، گلابتون دوزی، خوس دوزی، سوزن دوزی، حصیربافی، مهمترین محصولات حصیربافی میناب عبارتند از:
سوند
حصیری زمخت و خشن است که برای ساخت و برپایی کپر و سقف ساختمان استفاده می شود.
پری
از نظر زبری و زمختی بافت شبیه سوند است و از آن برای بسته بندی خرما استفاده می کنند.
تک
نوعی زیرانداز نرم و ظریف است که از الیاف و برگ های باریک و نرم درخت خرما بافته می شود.
کنتله
ظرفی گرد و مدور، با درپوش مخصوص برای نگه داری غلات و حبوبات است.
گفه
نوعی ظرف است که معمولاً برای میوه و خرما استفاده می شود. آن را در رنگ ها و طرح های مختلف می سازند.
سپ
سپ شبیه به سینی دایره شکل است که اطراف آن را قابی محکم در برگرفته و اندازه ها و رنگ های مختلفی دارد.
از دیگر صنایع حصیری می توان به بادبزن، جاروپیشی، کندوک هارتی که نوعی ظرف نگهداری آرد است. کندوک نونی، هاردکیز که نوعی الک و غربا است، کرسی بلی، دهوک، کَتَل، سرجهله ، مچک و … اشاره کرد.
غذاهای محلی
پودینه، قلیه ماهی، قلیه میگو، هواری، کپاتیف بریجی، ماهی کباب.
بازی های محلی
دارتوپا، رمازا، یک قل دو قل، دارکلکا، آزادا، کامپوت، انتلا، کفلیتا، تیلما.
