فرودگاه بین‌المللی ریودوژانیرو-گالیائو یا همان فرودگاه آنتونیو کارلوس ژوبیم، فرودگاه اصلی شهر ریودوژانیرو به حساب می‌آید و 2 ترمینال مسافربری را شامل می‌شود.
«فرودگاه بین‌المللی ریودوژانیرو-گالیائو» (Rio de Janeiro–Galeão International Airport)، در شمار فرودگاه‌های شلوغ کشور برزیل قرار دارد و فرودگاه اصلی شهرریودوژانیرو به شمار میرود. این فرودگاه نامش را از «ساحل گالئون» (Praia do Galeão) می‌گیرد که روبه‌روی ترمینال اولیه‌ی آن قرار داشت و کشتی «پادر اترنو» (Padre Eterno) در سال 1663 در آن ساخته شده بود. اما فرودگاه گالیائو از سال 1999 به بعد، با نام «فرودگاه آنتونیو کارلوس ژوبیم» (Antonio Carlos Jobim International Airport) نیز شناخته می‌شود که آن را به افتخار موسیقی‌دان معروف برزیلی تغییر نام داده‌اند. از لحاظ وسعت زمین هم این فرودگاه، بزرگ‌ترین فرودگاه در برزیل است و خطوط هوایی گوناگونی همچون «ایر فرانس»، «آلیتالیا»، «ارولینیاس آرژانتیناس» (Aerolíneas Argentinas) و «اویانکا برزیل» (Avianca Brazil) در آن فعالیت دارند.
تاریخچه
تاریخچه‌ی فرودگاه آنتونیو کارلوس ژوبیم به سال 1923 میلادی و زمانی برمی‌گردد که یک آموزشگاه هوانوردی نیروی دریایی را در نزدیکی ساحل گالئون ایجاد کردند. این آموزشگاه در سال 1941 و با تأسیس نیروی هوایی برزیل، به پایگاه آن در گالیائو تبدیل شد و یک ترمینال را به فرودگاه اضافه و باندهایش را گسترش دادند. این ساختمان‌ها هنوز هم قابل مشاهده است و پایگاه نیروی هوایی آن همچنان در فرودگاه گالیائوی ریودوژانیرو فعالیت می‌کند. بعد از اینکه برزیل در سال 1942 به نیروهای متحدین اعلان جنگ داد، گروه متفقین از این فرودگاه برای عملیات نظامی مرتبط با جنگ جهانی دوم استفاده می‌کردند. بعد از جنگ، ظرفیت «فرودگاه سانتوس دومنت» (Santos Dumont Airport) تکمیل شده بود و تعداد مسافران و ترافیک بین‌المللی آن به قدری افزایش داشت که مجبور شدند پروازها را کم کم به پایگاه نیروی هوایی انتقال بدهند و یک ترمینال مسافربری جدید به آن اضافه کنند.
ساخت ترمینال جدید در سال 1952 به پایان رسید و به همراه ترمینال باری قدیمی این فرودگاه، این مجموعه را با نام «گالیائوی قدیم» می‌شناسند. ترمینال 1 فرودگاه ریودوژانیرو-گالیائو در سال 1977 ساخته شد و با توجه به رونق گرفتن کار این فرودگاه، برنامه‌ی بازسازی و گسترش بیشتر آن را در دستور کارشان قرار دادند. «فرودگاه سائو پائولو گوارولوس» (São Paulo–Guarulhos International Airport) در سال 1985، از باند جدیدی رونمایی کرد که پروازهای بین قاره‌ای را بدون هیچ محدودیتی در وزن انجام می‌داد و به همین دلیل، بیشتر ایرلاین‌ها تصمیم گرفتند تا این فرودگاه را به عنوان قطب خود انتخاب کنند. اینگونه بود که فرودگاه گالیائو عنوان فرودگاه بین‌المللی اصلی کشور را از دست داد. البته بعد از این اتفاق، به بخش‌های مختلف این فرودگاه رسیدگی بیشتری شد تا اینکه کم کم توانست اهمیت خود را دوباره به دست بیاورد و توجه ایرلاین‌های بیشتری را به خود جلب کند.
ترمینال ها فرودگاه اصلی شهرریودوژانیرو
این فرودگاه، 2 ترمینال مسافربری اصلی را دربرمی‌گیرد. خطوط هوایی «بریتیش ایرویز»، «امریکن ایرلاینز» و «اویانکا» بیشتر در ترمینال 1 متمرکز هستند و ایرلاین‌های «لوفتهانزا»، «یونایتد ایرلاینز» و آلیتالیا بیشتر در ترمینال 2 فعالیت دارند. مغازه‌ها و رستوران متعددی را در هر دوی این ترمینال‌ها ایجاد کرده‌اند که می‌توانید تا رسیدن زمان پروازتان، سری به آن‌ها بزنید و وقت بگذرانید.
دسترسی به مرکز شهر
فرودگاه گالیائو، در 20 کیلومتری شمال ریودوژانیرو واقع شده و برای دسترسی به مرکز شهر می‌توانید از تاکسی‌های آبی و زرد رنگ کمک بگیرید. همچنین خط بی آر تی نیز ترمینال 1 و 2 آن را به «ترمینال آلورادا» (Terminal Alvorada) در منطقه‌ی «بارا دا تیجوکا» (Barra da Tijuca) متصل می‌کند. این خط، 24 ساعته فعالیت دارد و در خط 2 ایستگاه مترو نیز توقف خواهد داشت تا مسافران از آنجا بتوانند از کل سیستم مترو استفاده کنند. علاوه بر آن، خط‌های مختلف اتوبوس‌های فرودگاه نیز از ساعت 5:30 صبح تا 23:30 شب فعال هستند و به سمت بخش‌های گوناگونی در شهر حرکت دارند و بهتر است مقصدتان را به راننده بگویید تا راهنمایی‌تان کند که مناسب‌ترین خط را سوار شوید.
