موزه‌ی گالیله در فلورانس که ابتدا با نام موزه‌ی تاریخ علوم شناخته می‌شد، از وسایل علمی باارزشی همچون تلسکوپ گالیله، اسطرلاب، فشارسنج دوره‌ی رنسانس و غیره نگهداری می‌کند.
در «موزه‌ی گالیله» (Museo Galileo) می‌توانید از تلسکوپ و انگشت گالیله و وسایل متنوع دیگری دیدن کنید که از دوران اولیه‌ی پژوهش‌های علمی باقی مانده است. این موزه در شهر فلورانس قرار دارد و تا سال 2010، آن را با نام «موزه‌ی تاریخ علوم» (Museo di Storia della Scienza) می‌شناختند. این موزه‌ی کوچک، بازدیدکنندگان را با جهان استثنایی علوم آشنا می‌کند و ابزار علمی متنوعی همچون قطب‌نماها، تلفن‌های قدیمی، ماشین حساب‌های مکانیکی و اسطرلاب را به نمایش می‌گذارد که مورد آخر، از ابزارهای قدیم نجوم و طالع‌بینی به حساب میآید. هر کدام از این وسایل، جذابیت مخصوص به خود را دارند و انتخاب میان آن‌ها واقعاً کار سختی خواهد بود.
می‌توان گفت که امروزه همه نام فیزیکدان، ریاضی‌دان، فیلسوف و ستاره‌شناس معروف اهل کشور ایتالیا، یعنی گالیله به گوششان خورده و هر چند کم، با کارهای او آشنایی دارند. «گالیلئو گالیله» (Galileo Galilei)، همان شخصی است که ما را با میکروسکوپ مرکب، آشنا و ثابت کرد سرعت سقوط آزاد اجسام از ارتفاع به وزن آن‌ها بستگی ندارد. همچنین آلبرت انیشتین به او لقب پدر علم مدرن را داده بود و استیون هاوکینگ نیز عقیده داشت که هیچ‌کس به انداره‌ی گالیله در پیدایش علم مدرن تأثیر نداشته است. اما احتمالاً بیشتر مردم، او را به خاطر داستان مشهوری می‌شناسند که طی آن گالیله اعلام کرد، این زمین است که به دور خورشید می‌چرخد و نه برعکس و به خاطر همین اظهاریه، در دادگاه تفتیش عقاید محکوم شد که البته به موقع توبه کرد و خود را از حکم مرگ نجات داد! چندین سال بعد از مرگ گالیله و اثبات نظریه‌ی او، «پاپ ژان پل دوم» (Pope John Paul II) در سال 1992 به خاطر رفتار کلیسا با گالیله عذرخواهی کرد و احترام و افتخارش را به او برگرداند.
یکی از هنرهای ایتالیایی‌های قدیمی این بوده که ابزار علمی معمولی را به شکل هنرمندانه‌ای به یک اثر هنری زیبا تبدیل می‌کردند. موزه‌ی گالیله، یکی از همین مواردی است که آثار بی‌نظیری از جمله فشارسنج‌های دوره‌ی رنسانس، دماسنج‌ها، قطب‌نماهای چینی، وسایل جراحی مربوط به قرن 18 میلادی و تلسکوپ گالیله را شامل می‌شود که آن را برای کشف قمرهای سیاره‌ی مشتری اختراع کرده بود. یک مدل از اسطرلاب‌های این موزه، با چند مرحله تا شدن به خنجری کوچک تغییر شکل پیدا می‌کند و جزو ابزار جالب این مکان به شمار میرود. علاوه بر آن، این موزه یک مجموعه‌ی تلسکوپ بانوان را نیز دربرمی‌گیرد که آن را به شکل کیت لوازم آرایش ارائه کرده بودند تا زنان ثروتمند بتوانند محتاطانه پیش بروند و پیگیر علاقه‌ی خود نسبت به علوم باشند که در آن زمان، بیشتر کاری مردانه به حساب می‌آمد.
در سال 1737، وقتی می‌خواستند جسد گالیله را به «کلیسای سانتا کروچه» (Santa Croce) در فلورانس منتقل و در آرامگاه جدیدش دفن کنند، انگشت وسط دست راست او از جا درآمد! بعد از این اتفاق، انگشت او را درون محفظه‌ای شیشه‌ای قرار دادند و مانند تلسکوپ و دیگر آثار او، در موزه‌ی تاریخ علم به نمایش گذاشتند که اخیراً به افتخار این مخترع، آن را به موزه‌ی گالیله تغییر نام داده‌اند. البته بعد از اینکه نام او را تخریب کردند، مدت‌ها نظریه‌های او سانسور می‌شد و و حتی در خانه‌ی خودش زندانی بود و در نهایت 350 سال طول کشید تا مراسم تدفینی که شایستگی‌اش را داشت، برای او برگزار کنند. یادبودی که بالای آرامگاه او قرار دارد، با سرافرازی زمین را نشان می‌دهد که به دور خورشید می‌چرخد.
از موزه‌ی گالیله به عنوان مرکز تحقیقاتی نیز استفاده می‌شود و کتابخانه‌ای بسیار بزرگ در آن ایجاد کرده‌اند که منابع با ارزشی را دربرمی‌گیرد و دانش پژوهان از سراسر دنیا می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند. علاوه بر مجموعه آثار دیدنی این موزه، چندین مانیتور بزرگ هم در آن قرار داده‌اند و ویدیوها و انیمیشن‌ها را با کمک آن‌ها برای بازدیدکنندگان پخش می‌کنند که درمورد کارایی و نحوه‌ی استفاده از این ابزاری که چندین قرن قدمت دارند، اطلاعات مفید و جالبی را در اختیارشان می‌گذارد. علاوه بر آن در کتاب فروشی موزه‌ی گالیله می‌توانید کاتالوگ و کتاب‌های مرتبط با این آثار را تهیه یا بازی‌ها و نسخه‌ی کپی آن‌ها را خریداری کنید که در ابعاد کوچک تولید شده‌اند. این موزه در نزدیکی کاخ و پل وکیو واقع شده و از چهارشنبه تا دوشنبه از ساعت 9:30 صبح تا 6 بعد از ظهر و در روزهای سه شنبه از 9:30 صبح تا 1 ظهر فعالیت دارد و بازدید از آن حدود یک ساعت زمان خواهد برد.
