بندر گناوه بين بندر بوشهر و بندر ديلم در ساحل خليج‌فارس واقع شده است. شهر گناوه کنونى در جنوب گناوه قديم بنا شده است. این شهر از اقوام مختلفی تشکیل شده است. مهاجرینی که از روستاهای اطراف شهرستان به آن مراجعه کرده‌اند ریشه‌های لری دارند. اعراب نیز یک محله مخصوص به خود را دارند. نام این بندر در کتاب‌های قدیمی به صورت گنابا، گنفه، گناوه، جنابه و جنابا آمده است.
هم‌چنین بخش اندکی از جمعیت ان از اقوام دشتی مهاجر هستند از گناوه قديم نقاطى باقى مانده است که امروزه به نا‌م‌هاى تيرسول (شن فشرده) ، تل گنبد ، تل گورى ، تل مناره و بالاخره تل اما‌م‌زاده خوانده مى‌شود.
در ويرانه‌هاى اطراف گناوه ، گوپال (گِل پخته استوانه‌اى شکل به صورت سفال زرد يا سرخ رنگ که آن را به عنوان گلوله با منجنيق بر سر دشمن مى‌ريختند) فراوان به چشم مى‌‌خورد. در حال حاضر از گناوه قديم جز آثار سنگ‌ها و پى‌هاى مدفون در زير خاک و بعضى بازمانده تاق‌نماهاى سنگى ضربى آثارى مشهود نيست.
گاه و بيگاه در درون گودال‌‌ها و حفره‌ها و در زير پى‌هاى عمارت ويرانه ، سکه‌ها و دست‌افزارها و مصنوعات سنگى و سفالى يافت مى‌شود. سواحل زیبای خلیح فارس و غروب‌های سحر انگیز آن مهم‌ترین مکان‌های دیدنی استان بوشهر را تشکیل می‌دهند.
جزیره خارک در نزدیکی شهرستان گناوه واقع شده است و از مهم‌ترین جاذبه‌های طبیعی گناوه و یکی از جزایر زیبای خلیج فارس به شمار می‌آید. این جزیره از مناطق بسیار قدیمی منطقه بوده و دارای آثار تاریخی متعددی است.
در سالهای قبل از انقلاب ایران این جزیره از توابع دهستان حیات داوود شهرستان گناوه بوده که در سالهای بعد از انقلاب از نظر تقسیم بندی جغرافیایی و سیاسی به شهرستان بوشهر الحاق شد. ساحل بندر گناوه یکی از زیباترین سواحل جنوب ایران است.
