آرامگاه شاعران ایرانی

شاعران ایرانی به همراه آثار ماندگارشان از سرمایه های ملی ایران محسوب میشوند. همه ساله گردشگران داخلی و خارجی بسیاری از آرامگاه شاعران ایرانی که محبوبشان است مانند حافظ،سعدی و . . . بازدید میکنند.

آرامگاه سعدی

پس از مرگ سعدی، مزارش زیارتگاه عارفان و عاشقان گردید. دوست داران او بر سر تربتش آرامگاهی ساختند که در گذر زمان تعمیراتی بر روی آن انجام گرفت. در روزگار زندیه، کریم خان زند آرامگاهی مناسب بر مقبره ی سعدی ساخت و سنگ قبری بر مزار او نهاد که تا کنون بر جای مانده است. این ساختمان، بنایی دو طبقه بود با دو اتاق در دو سوى آن و ایوانی با پله، تاق نما و غرفه هایی کوچک در میانه که سنگ مزار سعدی در طبقه ی هم کف آن قرار داشت. این بنا که با آجر و گچ و ساروج ساخته شده بود تا سال ۱۳۲۷ خورشیدی پا برجا بود. در آن سال، انجمن آثار ملی فارس، نقشه ی جدیدی برای ساختمان آرامگاه تهیه کرد که کار ساخت و ساز آن در سال ۱۳۳۱ خورشیدی به پایان رسید. ساختمان جدید با 261 متر مربع زیربنا در میان باغ سعدیه قرار دارد و پذیرای شیفتگانی است که هر روزه از سراسر جهان به دیدار محبوب خود می شتابند.از سال ۱۳۸۰ خورشیدی محوطه ی باغ سعدیه گسترش پیدا کرده و فضای وسیع و مناسب تری برای بازدید کنندگان ایجاد گردیده است. این فضا نزدیک به چندین هکتار می باشد. بنا به پیشنهاد بنیاد فارس شناسی، روز اول اردیبهشت ماه هر سال به نام روز سعدی نام گذاری شده است. در این روز، سعدی شناسان و دوست داران سعدی بر مزار او و در سراسر کشور و نیز کشورهای علاقمند گردهم می آیند و یاد او را گرامی می دارند.

آرامگاه حافظ

حافظیه یا آرامگاه حافظ نام مجموعه‌ای آرامگاهی در شمال شهر شیراز و در جنوب دروازهٔ قرآن است که آرامگاه حافظ شیرازی را در خود جای داده است. مساحت حافظیه ۲ هکتار بوده و از ۲ صحن شمالی و جنوبی تشکیل یافته‌است و این صحن‌ها توسط تالاری از یک‌دیگر جدا شده‌اند. این مجموعه ۴ در ورودی-خروجی دارد که در اصلی در سمت جنوب آن، دو در در سمت غرب و یک در در سمت شمال‌شرق مجموعه قرار گرفته‌است.

تالار حافظیه که از آثار دورهٔ زندیان است، ۵۶ متر طول و ۸ متر عرض دارد و از ۲۰ ستون سنگی، هر کدام به ارتفاع ۵ متر تشکیل شده‌است. این تالار پیش‌تر شامل ۴ ستون و ۴ اتاق بوده‌است که بعدها اتاق‌ها از محدودهٔ آن حذف شده‌اند. در سمت شرق و غرب تالار ۲ اتاق -یکی متعلق به سازمان میراث فرهنگی و دیگری مربوط به دفتر آرامگاه وجود دارد. شیوهٔ معماری این تالار متأثر از معماری دوره‌های هخامنشیان و زندیان است.

آرامگاه حکیم ابوالقاسم فردوسی

آرامگاه فردوسی (گشایش: ۱۳۱۳ ه‍.ش – ۱۹۳۴ م)، محل خاکسپاری حکیم ابوالقاسم فردوسی در طوس است. این بنا به‌دست هوشنگ سیحون برپایهٔ طرح پیشین کریم طاهرزاده بهزاد، با اندکی تغییر در اندازه و تزئینات، طراحی و بازسازی شد. معمار مجری ساختمان حسین لرزاده، و حسین حجارباشی زنجانی و تقی درودیان مباشر ساخت این بنا بودند.

آرامگاه فردوسی بارها ساخته و ویران شده‌است. در گزارش‌هایی که در دو سدهٔ اخیر ازسوی پژوهشگران ایرانی و خارجی انجام شده‌بود، بنایی محقر و پوشیده از گندمزار به‌چشم آمده‌است. سرانجام در آغاز سدهٔ چهارده خورشیدی و هم‌زمان با ملّی‌گرایی نوین ایران، تلاش‌ها برای ساخت آرامگاهی شایستهٔ فردوسی ازسر گرفته شد. مساحت کنونی مجموعهٔ آرامگاه نزدیک به شش هکتار و دربردارندهٔ باغ آرامگاه، استخر و تندیسی از فردوسی اثر ابوالحسن صدیقیدر جلوی آن، بنای یادبود، ساختمان‌های اداری، کتابخانه، موزه و آرامگاه مهدی اخوان ثالث است. معماری داخلی بنا نیز دربردارندهٔ کاشی‌کاری‌ها، نقوش سنگی برجسته از داستان‌های شاهنامه و کتیبه‌هایی سنگی از سروده‌های فردوسی و دیگران است.مجموعهٔ فرهنگی باغ آرامگاه فردوسی در طوس و در ۲۵ کیلومتری شمال‌غربی شهر مشهد، میان دو روستای طوس سفلی و اسلامیه در مسیری منشعب از بزرگراه مشهد–قوچان، نزدیک به شهر تاریخی تابران و بقعهٔ تاریخی هارونیه قرار دارد. روستای پاژ زادگاه فردوسی در ۲۸ کیلومتری شرق آرامگاه فردوسی است.

آرامگاه مولانا

جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی و مولانا و رومی ( زاده ‎۶ ربیع‌الاول ۶۰۴، درگذشته ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری ) از مشهورترین شاعران ایرانی‌تبار و پارسی‌گوی بوده است.. آوازه ی این مرد صاحب عرفان و طریقت مرز و جغرافیا نمی شناسد، همان طور که آرامگاه وی خارج از مرزهای سرزمین ما است، اما نه چندان دور که عزم سفر به آنجا را ز سر بیرون کنیم. به قونیه می رویم و آرامگاه مرد طریقت عرفان مولانا. مهمترین جذابیت توریستی شهر قونیه، آرامگاه مولوی می باشد. بهترین زمان برای سفر به قونیه و بازدید از آرامگاه مولوی هم ۲۶ آذر (۱۷ دسامبر) است. زیرا در این روز که سالگرد درگذشت مولانا می باشد اهالی قونیه مراسم “شب عرس مولانا ” را در کنار آرامگاه او اجرا می کنند. سماع و رقص عرفانی مهمترین بخش این مراسم است.ساخت مقبره مولوی بلافاصله پس از مرگ او در سال ۶۷۲، توسط تبریزلی بدرالدینِ معمار با کمک‌های مالی همسر سلیمان پروانه، امیر سلجوق، و پسر مولوی آغاز شد و ساخت آن را در سال ۶۷۳ (۱۲۷۴ میلادی) به پایان رسید.

ارامگاه خیام

رامگاه عمر خیام نیشابوری این شاعر،ریاضی‌دان و ستاره‌شناس بزرگ ، یکی از نقاط دیدنی و زیبای شهر نیشابور ازتوابع استان خراسان رضوی  است که همه ساله مورد بازدید شمار زیادی از دوستداران، گردشگران داخلی و خارجی قرار می‌گیرد. محل آرامگاه  خیام، در باغی است که محل زندگی خیام در زمان حیاتش بوده است و مرقد امام زاده محروق نیز در آن واقع شده ،در این باغ دیدنی با مساحت 20 هزار متر مربع مجموعه ای از کتابخانه،موزه و مهمانخانه همچنین تندیسی از حکیم عمر خیام در محوطه ورودی نصب شده است.

عمارت این آرامگاه که همانند بناهای آرامگاه فردوسی و آرامگاه نادر توسط استاد سیحون طراحی و ایجاد گردیده به گونه ای بسیار ماهرانه و مهندسی و بنا به آرزوی خیام که دریکی از شعرهای خود آورده “کاش مزارم جای قرار میگرفت که برگ کل بر مزارم می ریخت ” مهندس سیحون این آرزو را بر آورده و معماری بنا را از تداخل امام زاده و با تنظیم ارتفاع آرامگاه ،شکوفه های درختان اطراف بر روی قبر به زیبایی آن می افزاید. همچنین در معماری بنا بیست بیت از اشعار خیام  در کتیبه های لوزی شکل به خط  تعلیق استاد مرتضی عبدالرسولی در سال 1339  آورده شده است. به هرحال شعر و شاعری ، ریاضیات و علم نجوم در این عمارت توسط استاد سیحون به هم آمیخته  و نمادی از علومی را که عمر خیام در آن دست داشته  پدیدار گشته است.

آرامگاه باباطاهر

آرامگاه باباطاهر در شمال باختری شهر همدان در مرکز میدانی مستطیل شکل، زیبا، سرسبز، با گنبدی فیروزه ای منشوری شکل، بر بالای تپه ای کم ارتفاع قرار گرفته. برج آرامگاه بر قاعده ای هشت ضلعی و سقفی کاشی کاری و معرق شده .

ستون های هشت گانه برج ، قطعه سنگ مزار ، کف و پله های آرامگاه از سنگ گرانیت حجاری شده است و بنای اصلی نیز با مجموعه ای از منشورها پوشیده شده و دارای مدخل های ورودی و منفذهای نور است. نما و فرش بنای آرامگاه باباطاهر همدان از سنگ است و در داخل آن کتیبه هایی از کاشی وجود دارد .

آرامگاه نیمایوشیج

یوش ، روستایی است از توابع بخش بلده شهرستان نور در استان مازندران ایران. این روستا به دلیل آن که زادگاه نیما یوشیج پدر شعر نو فارسی است، شهرت یافته‌است. روستای یوش در البرز مرکزی در میانه جاده‌ای آسفالته شرقی-غربی به طول 110 کیلومتر که از چهل کیلومتری آمل در جاده هراز تا پل زنگوله در جاده کندوان کشیده شده است قرار دارد. این روستا از ییلاقات بسیار خوش آب و هوا بوده که دارای چهارده چشمه می‌باشد که کنار هر چشمه مسجدی کوچک برای نمازگزاران وجود دارد. روستای یوش دارای باغ‌های زیبای گردو، فندق، گیلاس و زردآلو می‌باشد.

اوزرود یکی از دو سرشاخه اصلی رود هراز از پایین دست و جنوب این روستا می گذرد که دشتی سرسبز، پر از درخت و باریک را ایجاد کرده است. از شواهد و قرائن موجود قدمت این روستا تا دوره ساسانیان براورده می‌شود که آتشکده رو ویرانی کیا داود منسوب به آن دوران است. ناصرالدین شاه قاجار نیز برای تفریح و شکار در این روستا اقامت داشته است و از این روستا به عنوان مکانی مفرح و خرم نام برده است. اقتصاد این روستا از دامداری، باغداری و پرورش زنبور عسل می گذرد و محصولات عمده آن شیر، سرشیر، پنیر، کره، ماست، قره قوروت، گردو، زردآلو، گیلاس، فندق، سیب، آلو، لواشک و عسل می‌باشد.

علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج (زاده 21 آبان 1274 خورشیدی در دهکده یوش از توابع نور استان مازندران – درگذشته 13 دی 1338 خورشیدی در شمیران شهر تهران) شاعر معاصر ایرانی است. وی بنیانگذار شعر نو فارسی است.

نیما یوشیج با مجموعه تأثیرگذار افسانه که مانیفست شعر نو فارسی بود، در فضای راکد شعر ایران انقلابی به پا کرد. نیما آگاهانه تمام بنیادها و ساختارهای شعر کهن فارسی را به چالش کشید. شعر نو عنوانی بود که خود نیما بر هنر خویش نهاده بود.

آرامگاه سهراب سپهری

آرامگاه سهراب سپهری شاعر، نویسنده و نقاش معاصر ایران در روستای مشهد اردهال توابع کاشان، صحن امام زاده سلطان علی بن محمد باقر واقع گردیده است. این شاعر مهم و نامدار در سال 1359 در گذشت و در ابتدا کاشی فیروزه ای در محل دفن وی نصب گردید و پس از آن چندین بار سنگ قبر وی تعویض و در سال 1387 سنگ بزرگ سیاه رنگی به عنوان مزار وی قرار گرفت.

آرامگاه ملک الشعرای بهار

محمدتقی بهار (زادروز پنجشنبه ۱۲ ربیع الاول ۱۳۰۴ هجری قمری، برابر با ۱۸ آذر ۱۲۶۵ هجری شمسی در شهر مشهد، مطابق با ۹ دسامبر ۱۸۸۶ میلادی _ درگذشت یکشنبه ۱ اردیبهشت ۱۳۳۰، برابر با ۲۲ آوریل ۱۹۵۱ در خانه مسکونی خود در تهران و خاکسپاری ۲ اردیبهشت در آرامگاه ظهیرالدوله در شمیران) ملقب بهملک‌الشعرا و متخلص به «بهار»، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار، تاریخ‌نگار و سیاست‌مدار معاصر ایرانی بود.ثار منثور و منظوم بهار متنوع است و انواع شعر سنتی و اشعار به زبان محلی، تصنیف و ترانه، مقاله‌ها و سخنرانی‌های سیاسی و انتقادی، رساله‌های تحقیقی، نمایشنامه، اخوانیات و مکتوبات، تصحیح انتقادی متون، ترجمه‌های متون پهلوی، سبک‌شناسی نظم و نثر، دستورزبان، تاریخ احزاب، مقدمه بر کتاب‌ها و حواشی بر متون به خصوص شاهنامهٔ فردوسی را دربرمی‌گیرد.

آرامگاه عطارنیشابوری

ارامگاه عطار نیشابوری بنایی است تاریخی که در دوره تیموری توسط امیر علیشیر نوایی بر روی قبر عطار نیشابوری ساخته شد.  در دوره پهلوی دوم مرمت کامل و در دهه هفتاد نیز مرمت مختصر شد.

فریدالدین عطار نیشابوری شاعر و عارف نامی ایران در حدود سال ۵۴۰ هجری متولد و در سال ۶۱۸ درگذشت. آرامگاه وی در خیابان عرفان واقع در نیشابور کنونی هر ساله پذیرای علاقمندان به ادب و فرهنگ ایرانی است. از آثار مشهور این شاعر و عارف گرانقدر میتوان به منطق الطیر و تذ کرِة الاولیا اشاره کرد. مقبره شیخ فریدالدین محمد عطار نیشابوری توسط شخصی به نام قاضی القضاه یحیی بن صاعد ساخته شده است.
آرامگاه محمد غفاری مشهور به کمال‌ الملک  نقاش معروف ایران نیز در داخل باغ عطار قرار دارد. طراح و معمار آرامگاه کمال الملک استاد مهندس هوشنگ سیحون است.

همه ساله نیز در 25 فروردین ماه که در تقویم ملی کشور به نام روز ملي شیخ فرید الدین محمد عطار نیشابوری نامگذاری شده است همايش بزرگداشت در نیشابور و دیگر نقاط ایران و جهان برگزار می گردد.
این مکان در سال 1342 به ثبت ملی رسید.

آرامگاه پروین اعتصامی

پروین اعتصامی یكی از سرآمدان شعر معاصر و فرزند یوسف اعتصامی آشتیانی ( اعتصام الملك ) است . پروین در سال 1285 شمسی در تبریز متولد شد و از همان اوان كودكی زبان به شعر گشود .وی درعنفوان جوانی از برترین شاعران زمان خود بود. او زبان انگلیسی وعربی را به خوبی فراگرفته وفارغ التحصیل مدرسه ی آمریكا یی تهران بود . پروین اعتصامی در سال 1330 شمسی ، در سن 35 سالگی در تهران در گذشت و در یكی از حجره های صحن حضرت معصومه ( س) به خاك سپرده شد .