شهر بندرچارک مرکز بخش شیبکوه شهرستان بندر لنگه در استان هرمزگان ایران است. شهر چارک را «بندر چارک» نیز می‌نامند. بیشتر مردم آن‌ها از نژاد عرب هستند، و به زبان عربی و فارسی تکلم می‌کنند. شهر بندر چارک در ۳۰۰ متری مشرق خلیج فارس واقع است؛ و ارتفاعش از سطح دریا ۴۰ متر است. روستای تاوونه در سمت مغرب چارک واقع شده‌است، و در سمت شمال آن روستای سکروه قرار دارد. چارک فاقد رودخانه‌ی دائمی و فصلی بوده و تنها رودخانه‌های اتفاقی و مسیل در آن جریان دارد. بر اساس اطلاعات فرهنگ جغرافیای ایران، آب و هوای بندر چارک، مرطوب، بریِ ملایم، خیلی خشک، خنک تا خیلی گرم با رطوبت است. چارک به علت نزدیکی به مدار استوایی، فاقد چهار فصل مشخص است و عملا بیش از دو فصل ندارد؛ یکی زمستان‌های معتدل که از آذرماه شروع می‌شود و در بهمن‌ماه خاتمه پیدا می‌کند و دیگری، تابستانی بسیار گرم که شامل بقیه ماه‌های سال است.
دمای هوا در هیچ یک از روزهای سال این بندر به صفر نمی‌رسد. گرمای واقعی بندر چارک از فروردین‌ماه به تدریج آغاز و در اردیبهشت و خرداد از مرز ۴۰ درجه عبور می‌کند. رطوبت نسبی در بندر چارک زیاد است و شرایط اقلیمی به‌گونه‌ای است که رطوبت در تمام ماه‌های سال بیش از ۵۰ درصد گزارش شده است.
در این بندر هم شناور مسافربری دارد و هم شناورهای لندینگ کرافت (ویژه انتقال بار مانند خودرو)، شما می‌توانید از بندر چارک از طریق دریا به جزیره کیش سفر کنید و وسیله نقلیه خود را نیز از طریق لندینگ کرافت به این جزیره ببرید. ۹ مسافربری و ۱۵ شناور لندینگ کرافت در این مسیر فعالیت می‌کنند.
ارتفاعات و کوه‌های مهم بندر چارک عبارتند از: کوه نمکی با ارتفاع یک‌هزار و ۴۸۵ متر، در ۲۸ کیلومتری شمال غرب، کوه بیشه با ارتفاع یک‌هزار و ۲۴۸ متر در ۲۲ کیلومتری شمال غرب، کوه گپ با ارتفاع ۷۴۷ متر در ۱۲ کیلومتری شمال غرب و کوه شور(سور) با ارتفاع ۷۲۵ متر که در ۳۵ کیلومتری شمال غربی این بندر قرار دارد.
در مورد پیشینه تاریخی بندر چارک باید عنوان کرد که این بندر به خاطر مجاورت جزیره کیش و قرار داشتن در مرکز «شیبکوه» و البته موقعیت جغرافیایی آن، همواره مورد توجه بوده است. اما تاریخ مکتوب آن از عصر زندیه به بعد مورد توجه است. در سال ۱۱۶۹ ه.ق، «قواسم» به بندر لنگه و بنادر شیبکوه که بندر چارک نیز جزء آن بود، هجوم آوردند. شیخ محمدخان بستکی از خوانین بنی‌عباسیانِ بستک که از سوی نادرشاه افشار و بعدا کریم‌خان زند، امنیت مناطق مهمی از خلیج فارس و از جمله شیبکوه را برعهده داشت، به دستور کریم‌خان به مبارزه با قواسم پرداخت و با شکست دادن آن‌ها، طبق شروطی سکونت مهاجمان را در بنادر خلیج فارس با هماهنگی دولت مرکزی قبول کرد و بندر چارک، توابع آن و جزیره کیش را به آل‌علی جهت سکونت واگذار کرد و آن‌ها رعیت دولت ایران شدند.
آثار
قلعه بزرگی در دهستان چارک وجود دارد که مقر حاکم وقت بوده‌است، اين قلعه شيخ صالح بن شيخ محمد آل علی يکی از حاکمان چارک ساخته‌است و مقر حکم خود قرار داده‌است. اولين کسی که حاکم آنجا بوده‌است: شيخ محمد بن شيخ حسن آل علی بودند، اما آخرين کسی که زمام حکم در قبضه داشتند شيخ عبدالله بن شيخ محمد آل علی بوده‌است. دهستان چارک ده آبادی است و يکی از بنادر پرجنب‌وجوش منطقه شيبکوه است.
