جورَقان شهری از توابع شهرستان همدان است.جورقان در دوران ساسانی تفرجگاه و شکارگاه شاهان بوده و اهمیت نظامی داشته‌است.شهر جورقان از اتصال سه روستای مویینه، سنگلان، پری جان و طایفه‌ای به نام گمار که از شیراز و شمال مسجد سلیمان به این منطقه کوچ کرده‌اند تشکیل شده‌است و منطقه دیگری به نام تپه پیس‌ها که در جنب قنات کریز و فرودگاه قرار دارد محل نگهداری افرادی بوده که به بیماری جزام مبتلا بوده‌اند. اشتغال مردم این شهر تولید آجر فشاری بوده که بیش از ۸۰ کوره آجرپزی به شکل هوفمن فعالیت داشت.
تاریخ شهر جورقان (گوروان)به روایت مردم محلی آن:
مردم محلی وجه تسمیه گوروان بر گرفته از(گورآهوان) و قبل از تشکیل اش می دانند و چون قبل از تشکیل گوروان کل منطقه تالاب بزرگ وپر آّبی بوده است که از نشانه های می توان قرق نزدیک شهر وشاه قرق که در پشت زندان الوند کنونی قرار دارد اشاره کرد و دارای سه منطقه قشلاقی سر سبز و بکر به نام های گمار قشلاقی ،سولیجه وقزلجه بوده است شاهان و درباریان برای شکار گور به ایجا می آمدند وتعداد زیادی گور شکار می کردند به همین این منطقه به گوروان (به معنی محلی که دارای تعداد زیادی آهو در آن روان هستند) یا گورآهوان (به معنی محل شکار اهو شهرت داشته است) از دیگر وجه تسمیه هایی که مردم به آن ااشاره می کنند نام کردی آو روان است (یعنی منطقه ای که آب در آن همواره روان بوده است )که این نام توسط طایفه کردی که از شهر بابل و شمال عراق به منطقه سنگلان تپه کوچ و ساکن شدن آنها کنار رودخانه پر آب قره چای گرفته شده است به مرور زمان به گوروان تغییرشکل یافته است و برخی دیگر بر این باورند که نام گوروان بر گرفته از کلمه گاوداران است و در زمان حکومت کریم خان زند تعدادی از درباریان به همراه قاسم خان به منطقه گوروان آمده و پس از شکار ومراجعت به جنوب کشور خبر حاصل خیزی این منطقه را به اطلاع مردم شیراز رسانده و آنها با تعداد زیادی گاو به این منطقه مهاجرت کرده اند به دلیل در چرا بودن گاوهای زیاد در آن به گاوروان شهرت داشته است و به مرور زمان به نام گوروان تغییر یافته است و آخرین نام های آن جوزقان که از کلمه جوزرقان(به معنی منطقه ای که محصول جو آن مانند زر زرد می باشد) ونام جورقان فعلی است که مردم ریشه آنرا بر گرفته از کشیدن جور خون نفراتی از اربابان که در گیری با مردم روستا با سر نپذیرفتن حق اربابی و ظلم می دانند.
