گَلهدار شهری در جنوب استان فارس و در مرز استان فارس و استان بوشهر است.آب و هوای گله دار در تابستان گرم و خشک، و در زمستان سرد و خشک است. شغل اکثر مردم گله دار تجارت و کشاورزی است. تجارت و واردات کالا از مرزهای جنوبی کشور شغل بسیاری از مردم گله دار است. دین اکثریت مردم گله دار اسلام است.
از آثار باستانی این شهر میتوان به تپه پذو و پیر اشاره کرد. در اطراف شهر گله دار نخلستانهای زیادی وجود دارد. گله دار در حدود ۷۵ الی ۸۰ سال پیش یعنی در اولین تقسیمات کشوری، به دهستان تبدیل شد و بعد از چندین دهه دهستان بودن به بخش ارتقاء یافت.
تاریخچه
نام پیشین منطقه گلهدار، پال بودهاست. پال در روزگاران باستان پناهگاه مردم بندر سیراف به هنگام حملات دزدان دریایی بود. در سدهٔ یازدهم قمری، ملا فریدون لُر با هزار خانوار از منطقه کهگیلویه به صحرای پال و اسیر میآید و پس از مدتی کوچنشینی در ۶ کیلومتری باختر پال نشیمن میگزینند. گفته میشود که چون ملا فریدون و قبیلهاش دارای گله و رمههایی بودند، به سکونتگاه آنان نام گلهدار دادهشد.
افراد سرشناس
از شاعران معروف گذشته گله دار میتوان به میرزا مشفق گله داری اشاره کرد که هم اکنون بلواری در شهر گله دار نیز به نام وی نامگذاری شده است. از نویسندگان و شاعران امروز گله دار، میتوان به مجید احمدی، علی نعیمی، حسین تاجی، محمدرفیع طاهری اشاره کرد. محمدرفیع طاهری شاعر و دبیر انجمن ادبی ارمغان است که دو اثر منتشر شده به نام موج عشق و فروغ اندیشه دارد مجید احمدی مدیر انتشارات ایلاف است. دکتر حسین تاجی از علمای اهل سنت است و آثار زیادی را در خارج و داخل ایران به چاپ رسانده است، از آثار منتشر شده وی در ایران میتوان به نشانههای قیامت، زمزم آب شفا بخش، اسباب نزول در پرتو روایات صحیح و غیره اشاره کرد. علی نعیمی تاریخنگار و نویسندهٔ کتاب از گله دار تا بوشهر است.