یکی از جاهای دیدنی لاهیجان که حتما باید از آن دیدن کرد مسجد چهار پادشاهان یا چهار پادشاه یا بقعه چهارپادشاه است . یکی از آثار تاریخی شهر لاهیجان و مدفن چهار تن از شاهان کیایی بیه پیش است. اين بقعه بهدليل آنكه سيدرضا كيا پادشاه گيلان و سه نفر ديگر از اوليای مشايخ دين در آنجا مدفون شدهاند به بقعه چهارپادشاهان معروف شده است.
این محل در ابتدا مرقد سید خور کیا (مقتول در سال ۶۴۷ ه. ق) بود و بقعهای برای او ساخته شد که متصل به مسجد است و پس از آن سید علی کیا سال ۷۹۱ یعنی ۴۴ سال بعد رحلت کرد و در طرف چپ آن حجره، حجرهای دیگر ساختند و وی را در آن به خاک سپردند. پس از آن ۳۸ سال بعد رضا کیا پسر سید علی کیا را در کنار پدرش دفن کردند و چون در همان روز سید رضی کیا پادشاه گیلان رحلت کرده بود وی را در همان حجره دفن کردند.
ساختمان اين بقعه مستطيل شكل است كه بهوسيله چند پله به ايوانی منتهی می شود كه بر ديوار آن مراسم مذهبی با نقاشيهای ديواری به تصوير كشيده شده است. ستونهای اين ايوان كه برپای ساختمان است بهوسيله سنگ پوشانده شده است و در حاشيه بالای اتاق زيبايی ازهفت بند كاشانی گچبری شده است. از موارد قابل توجه در مقبره چهارپادشاهان بهكارگيری موضوعات نقاشيهای مذهبی و شعر و مراثی می باشد كه خود اين نوع نقاشی در گيلان منحصر به فرد می باشد. اين نقاشيها مربوط به بقعههای شرق گيلان بوده و در غرب گيلان نظير ندارد، نمادهايی از شكل گيلان و جنگل در نقوش ديواری آن مشاهده می شود. از ديگر ويژگيهای بنا بايد به نقوش كاشيهای ازارهای ايوان اشاره كرد كه در آن نقوش گياهی الهام گرفته از طبيعت بهكار رفته و از نقوش جانوری كمتر استفاده شده است.
ورودی بنا از دو طرف است. بنای اصلی آن در ضلع جنوبی حیاط واقع شدهاست. ایوان بزرگی با شش ستون در ضلع شمالی بنا قرار گرفته، ستونهای آن به ارتفاع ۸۰ سانتی متر کاشیکاری شده که کاشیهای آن از دوره قاجاریه است. کتیبههای صندوقها، خوش خط و متعلق به قرن هشتم و اوایل قرن نهم ه. ق است. درهای ورودی چوبی است و کنده کاری دارد. قديمىترين صندوقچه، در سال ۷۹۱ هجرى قمرى و جديدترين آنها در سال ۱۰۱۵ هجرى قمرى ساخته شده است. در کتيبهٔ اين صندوقچه، شجرهٔ سيد خرمکيا و نام اهداکنندهٔ آن، يعنى قاضى محمدخان آمده است. کتيبه به خط محمدبن داودکيا نوشته شده و سازندهٔ آن عبدالفتاح لاهيجى است. این مزار دو قرآن قدیمی دارد که به خط کوفی است و چند صفحهای از اول و آخر آن افتادهاست و قرآن دیگر مورخ سال ۸۸۳ ه. ق است. درِ جنوبى بقعه، چوبى منبتکارى شده و داراى کتيبه است. نماى ديوار شمالى با صحنههاى مذهبى نقاشى شده است؛ ولى در تعميرهاى بعدى، بخشهايى از نقاشىها فرو ريخته و از ميان رفته است. در ضلع شرقی بنای چهارپادشاه اتاقی جداگانه وجود دارد که دارای صندوقی چوبی و سنگ قبرهای مرمر زیادی است. بقعه یکی از پادشاهان مربع شکل با چهار صفحه در چهار جهت اصلی میباشد و سقف آن صاف و چوبی است. ضریح چوبی بزرگی در وسط آن بقعه نصب شدهاست. در بقعه دیگر، دو پادشاه به خاک سپرده شدهاند و دو صندوق چوبی در وسط این اتاق مستطیلی در امتداد یکدیگر قرار دارد که یک صندوق آن دارای منبت کاری بسیار ظریف و کتیبههایی در وسط و دور تا دور آن به خط کوفی است. در جنوبی این اتاق منبت کاری و دارای کتیبهاست. از اتاق کناری آن که کنار مقبره میباشد اکنون به عنوان مسجد استفاده میکنند.
این مکان از آثار تاریخی مهم کشور ماست که متاسفانه کمتر به آن توجه شده است و ما به شما پیشنهاد میکنیم که حتما از این مکان دیدن کنید . این اثر با شماره ۳۲۲ در تاریخ ۱۳۱۷/۰۸/۲۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست. این مسجد در ابتدای خیابان کاشف و روبروی مسجد جامع شهر لاهیجان و حمام گلشن قرار دارد.
