رامشیر با نام قدیمی رام اردشیر، یکی از شهرهای هخامنشی استان خوزستان ایران است. رامشیر از شمال با از غرب با اهواز و بندر ماهشهر و از جنوب و شرق با امیدیه و از شمال شرقی با رامهرمز مجاورت دارد و در ۳۵ کیلومتری بندر ماهشهر است. رامشیر در تاریخ ۱۳ دی ۱۳۸۴ به شهرستان تبدیل شد.
پیشه بیشتر مردم آن کشاورزی است و رودخانه جراحی از کنار شهر میگذرد. محصولات کشاورزی شهرستان رامشیر عبارتاند از جو، گندم، صیفیجات. اماکن دیدنی این شهر امامزاده سید هاشم، موضیف میر عبداله، باغ مستوفی، سد انحرافی رامشیر، پارک ساحلی امامزاده سید علوان هستند.
این شهر از شهرهای هخامنشی خوزستان میباشد که در زمان اردشیر بنا شدهاست.
بخشی از این شهر در حوزه شرکت بهرهبرداری نفت و گاز آغاجاری و بخشی دیگر آن در حوزه مسئولیت شرکت بهرهبرداری نفت و گاز مارون است که این دو شرکت بزرگ نفتی زیرمجموعه شرکت ملی مناطق نفتخیز جنوب به شمار میروند.
در حال حاضر علاوه بر مشکل بیکاری و نبود نمایندگی برخی دستگاههای دولتی در رامشیر، این شهر از مشکلی به نام وقف بهشدت رنج میبرد.
این شهر ۷۵ سال پیش توسط شیخ خزعل به یکی از همسرنش به نام نظامالسلطنه مافی بهعنوان مهریه بخشیده شد و این خانم نیز این شهر را بهطور کامل وقف کرد.
این خانم درآمد حاصل از این وقف را به مداوای بیماران، کمک به ایتام و تحصیل دانش آموزان بیبضاعت اختصاص داد. به همین دلیل اکنون تمام زمینهای شهرستان رامشیر کاملاً وقفی است و هیچکس در این شهر سند ششدانگ ندارد. حتی نیمی از ساختمان فرمانداری رامشیر نیز وقف و مالک آن اوقاف است.
منطقه حفاظت شده دیمه
منطقه حفاظت شده دیمه با وسعت ۹۸۱۲ هکتار در ۱۵ کیلومتری جنوب شهرستان رامهرمز در مسیر جاده رامهرمز – رامشیر قرار دارد.
سیمای طبیعی منطقه حفاظت شده دیمه از سه بخش کاملا متمایز دشتی در شمال، تپه ماهوری در میانه و کوهستانی در جنوب تشکیل شده که زیستگاه مناسبی جهت ادامه حیات پستاندارانی نظیر آهو، قوچ و میش، کل و بز و انواع پرندگان نظیر دراج، هوبره، کبک، تیهو و انواع پرندگان شکاری است.
حدود منطقه:
شمالا: از جنوب اراضی کشاورزی روستای مرادبیگی شروع در امتداد جاده رامهرمز رامشیر به سمت جنوب تا تقاطع جاده اخیر با جاده جیپ رو روستای چم منیع بطول ۱۵ کیلومتر
غربا: از تقاطع جاده رامهرمز- رامشیر و روستای چم منیع تا ارتفاعات موسوم به معرفی و تاسیسات و مشعل شرکت نفت بطور تقریبی ۱۷ کیلومتر
جنوبا: از مشعل شرکت نفت تا محل تلاقی رودخانه های مارون، جراحی و الله بنام ابومخلد بطول ۸ کیلومتر
شرقا: از ابومخلد تا یک کیلومتر مانده به روستای صندلی کنعان بطول ۲۲ کیلومتر
گونه های شاخص جانوری:
دشت و تپه ماهورهای بخش شمالی منطقه حفاظت شده دیمه از مکان های بسیار مناسب و ایده آل جهت احیاء نسل در حال انقراض گونه آهو می باشد. این منطقه در گذشته از مناطق آهوخیز استان بشمار می رفته است، بطوریکه مشاهده آهوان که به صورت گله های چند رأسی در منطقه مشغول چرا بوده اند نیز مؤید این ادعا می باشد، اما در حال حاضر نسل آهو در این منطقه منقرض شده است.
مناطق تپه ماهور میانی و کوهستانی کم ارتفاع جنوبی منطقه محل مناسبی جهت زیست قوچ و میش و کل و بز می باشد که گزارشات و مشاهدات گذشته مؤید وجود قوچ و میش و کل و بز در این بخش از منطقه دیمه بوده است. لیکن اخیرا گونه های فوق مشاهده و گزارش نمی گردد.
کفتار راه راه از گوشتخواران مهم این منطقه به شمار می رود.
رودخانه جراحی که تقریبا از بخش منطقه حفاظت شده دیمه منطقه عبور می نماید پوشیده از بیشه زارهای گز و پده است که اکوسیستم جنگلی را پدید آورده و زیستگاه مناسبی جهت پذیرش وحوش مختلف فراهم آورده است.
پوشش گیاهی:
پوشش گیاهی منطقه حفاظت شده دیمه شامل گیاهانی نظیر انواع گرامینه ها و لگومینوزها می باشد.
رخدادهای منطقه:
به منظور احیای نسل آهو و رها سازی آن در منطقه حفاظت شده دیمه، سایت تکثیر در اسارت آهو از چندین سال قبل با انتقال چند راس آهو از بوشهر به این منطقه راه اندازی شد و هم اکنون تعداد آهوان این سایت به ۶۰ راس رسیده است.
تولد دومین غزال عربی در سایت تکثیر منطقه حفاظت شده دیمه. اوریکس های والد در چارچوب یادداشت تفاهم همکاری ایران و قطر برای مبادله گونههای جانوری در مقابل دو راس آهوی ایرانی در مهرماه سال ۱۳۸۹ به ایران تحویل و در سایت تکثیر منطقه حفاظت شده دیمه رهاسازی شده بودند.
دو بزغاله وحشی زنده گیری شده پس از کشف از شکارچیان در شهرستان رامهرمز در سایت تکثیر و پرورش دیمه رهاسازی شدند.