اسدیه شهری در استان خراسان جنوبی و مرکز شهرستان درمیان است.بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این شهر ۵٬۴۶۰ نفر (در ۱٬۳۸۳ خانوار) بودهاست.
جاذبه های اسدیه
روستای فورگ
روستای فورگ از توابع بخش مركزی شهرستان درميان در فاصله ١٢ كيلومتری جنوب غرب شهر اسديه، مركز شهرستان و٦ كيلومتری شرق روستای بزرگ و تاريخی درميان و۱۱۰ كيلومتری شرق بيرجند، (مركز استان خراسان جنوبی) واقع شده است.
روستای فورگ کاملاً در دامنه کوه مؤمن آباد واقع شده و دارای آب و هوای سرد کوهستانی است و جزء مناطق ییلاقی خراسان جنوبی به شمار میرود. شغل اکثر مردم این ناحیه کشاورزی و باغداری است و دامداری شغل دوم آنها محسوب میشود.
زرشک مهمترین محصول آنان و شاخصه این مناطق است. فورگ به لحاظ دارا بودن یکی از قلعههای بسیار زیبا و ارزشمند ایران از اهمیت خاصی در منطقه و خراسان جنوبی برخوردار است. کوچههای تنگ، ساباطهای بیشمار، معماری کوهستانی، معماری پلکانی با مصالح سنگ و خشت و آجر، ایوان، ورودیهای تعریف شده همگی از ویژگیهای بارز این معماری است. در این روستا کوچهها آجر فرش و دیوارها با اندود کاهگل پوشیده شده است.
قلعه تاریخی و مشهور فورگ به همراه چشماندازها و جاذبههای طبیعی روستای مذکور، آن را در ردیف روستاهای پر رونق گردشگری قرار داده است.
اطراف فورگ را دشتهای وسیع با باغستانهای زرشک احاطه کرده و هر منظرهای در اینجا یا به قلعه یا به درختان سرخ زرشک ختم میشود.
قلعه فورگ
«قلعه تاریخی میرزا رفیعخان (فورگ) در جبهه شمالی روستای کوهستانی فورگ در شهرستان در میان خراسان جنوبی در حدود ۱۱۰ کیلومتری شرق بیرجند و ۱۲ کیلومتری جنوب غرب شهر اسدیه قرار دارد. دسترسی به روستای فورگ از مسیر جاده بیرجند- اسدیه امکان پذیر است.این روستا از شمال به روستای سرو، از جنوب به “جاجِتگ” و “اسکندر”، از غرب به روستای “درمیان” و از شرق به روستای “اره فورگ” محدود شده است. خانههای روستای فورگ که با سقفهای صاف و حجمهای مکعبی خود و مصالح خشت، گِل، چوب و سنگ با رنگ محیط پیرامون خود کاملا در هماهنگی و همنوایی هستند، دایرهوار به شکل پلکانی به گرد قلعه حلقه زدهاند.»
باستانشناس با اشاره به ساختار این قلعه نیز میگوید: «قلعه میرزا رفیعخان یکی از ۱۰ قلعه بزرگ کشور به شمار میرود که در سه سطح، با دو حصار و برجهای متعدد ساخته شده و با داشتن کهندژ، شارستان و ربَض، یک ارگ کامل ایرانی را شکل داده که به همراه بافت تاریخی روستا، مجموعه جالب توجهی را به وجود آورده است.
بنای قلعه روی صَخره طبیعی، بدون وجود پی، مستقیما از بستر صخرهها شروع شده و نقشه قلعه به تبعیت از وضعیت طبیعی موجود طراحی شده است. به طور کلی سنگ، چوب، ساروج، گچ، خاک، آجر و خشت از عمدهترین مصالح به کار رفته در بنای قلعه است.
همچنین ورودی و دروازهی قلعه در حصار شرق به ابعاد ۴.۳۰ متر عرض و ارتفاع ۴.۴۰ متر طول قرار گرفته در کنار دروازه ورودی برج و یک اتاقک برای کنترل عبور و مرور قرار داشته است.»
قلعه اسدیه
قلعه اسدیه در مرکز شهر اسدیه قرار دارد که قبلا بنایی حکومتی بوده است. این بنا که به لحاظ نقشه و فرم ساخت با داشتن چهار برج در چهار گوشه علاوه بر عملکرد مسکونی، عملکرد دفاعی نیز داشته، از بناهای ساخته شده در دوره قاجار به شمار می رود.
در ضلع شمالی این بنا باغ بزرگی وجود داشته که اکنون به پارک تبدیل شده است. ضلع جنوبی بنا دارای یک طبقه و ضلع شمالی دارای دو طبقه است که طبقه فوقانی با معماری اشرافی تر محل سکونت حاکم و طبقه پایین به عنوان انبار و محل سکونت خدمه استفاده می شده است. طبقه دوم مشرف به باغ دارای ایوانی است با پوشش مسطح و چوبی که دو ستون چهار ضلعی با سر ستون های تزئینی، طاق ایوان را حمل می کند.
قلعه اسدیه در تاریخ ۲۴ فروردین ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۸۲۷۸ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
درخت کهنسال سرو گسک
گسک نام روستایی در فاصله 33 کیلومتری شمال غرب شهر اسدیه است که در این روستا سرو کهنسالی از نوع تبری که از شادابی مناسب نیز برخوردار است، وجود دارد.قطر تنه این درخت بیش از 155 سانتیمتر و وسعت تاج آن 135 متر مربع است و مردم بر اساس باورها و سنت نیاکان خود به این درخت کهنسال نذر کرده و برآورده شدن حاجات خود را از خداوند طلب میکنند.مدرسه روستا در مجاورت این اثر طبیعی احداث شده، به طوری که اکنون این درخت در وسط حیاط مدرسه واقع است.
درخت کهنسال چنار دوشنگان
چنار از جمله درختانی است، اگر شرايط محيطی برای آن فراهم باشد، عمر و رشد زيادی دارد و بيشترين درختان كهنسال ايران درختان چنار هستند. چنار از گذشته برای ايرانيان مقدس بود و همواره در كنار آنها آتشكده ها بنا می شد و حتی بعد از اسلام نيز در كنار مساجد و يا مقبره بزرگان كاشته مي شد. در شاخه های چنار دوشنگان نيز پارچه هايی بسته شده كه به گفته افرادی محلی برای برآورده شدن نيازها و آرزوها اين اقدام توسط مردم انجام می شود. اين درخت زيبا، همواره در طول زمان پرصلابت و استوار سايه اش را در گرماي تابستان نثار رهگذاران می كند و مردم روستاهای اطراف و شهر اسديه در ايام تعطيل از سايه اين درخت برای گذراندن اوقات فراغت استفاده می كنند.
دوشنگان(دوشينگان) مكانی است با كاربری كشاورزی كه در فاصله 21كيلومتری جنوب غربی شهر اسديه و فاصله يك كيلومتری غرب روستای محمد آباد قرار گرفته است.
قطر اين اثر طبيعی حدود چهار متر و داخل تنه آن در اثر درون پوسيدگی حفره بزرگی ايجاد شده است. از سمت غرب آب قنات به سمت اين درخت كه در شيب دره قرار دارد جاری است و اين آب در يك گودال كم عمق بركه ای را ايجاد كرده كه تصوير اين درخت عظيم در آن افتاده و موجب خلق منظره ای بسيار زيبا شده است. اين چنار كهنسال طبق نظر كارشناسان حدود 750 سال سن دارد و جزو درختان كهنسال با ارزش چنار كشور است.تاج اين چنار بسيار بزرگ و فضايی حدود 512 متر مربع را پوشش می دهد، معرفی اين اثر طبيعی ارزشمند می تواند در جذب گردشگر تاثيرگذار باشد.
اين اثر طبيعی بسيار زيبا در تيرماه 1390با شماره 106در فهرست آثار طبيعی كشور به ثبت رسيده است.
روستای دره چرم
روستای « دره چرم » با طول جغرافیایی 59 درجه و 54 دقیقه و عرض جغرافیایی 33 درجه و 7 دقیقه از توابع دهستان میاندشت بخش مرکزی شهرستان درمیان استان خراسان جنوبی است.فاصله روستای دره چرم تا مرکز شهرستان درمیان (شهر اسدیه) حدود 40 کیلومتر و تا مرکز استان خراسان جنوبی (شهر بیرجند) حدود 95 کیلومتر است.داراي 4روستاي هم مرز وهمسايه و160 خانوار و700 نفر جمعيت ميباشد كه ازشمال با روستاي عرب زبان خلف ازجنوب روستاي نخاب از شرق روستاي بوته زيرگ واز غر ب باروستاي عرب زبان محمديه(چشمه شاه)همسايه ميباشد. روستای دره چرم کوهستانی بوده و بنای خانه ها بر روی کوه ها و بلندی ها جلوه ی خاصی به این روستا بخشیده است .هوای روستا در بهار بسیار مطبوع، تابستان گرم ولی قابل تحمل و زمستانی بسیار سرد دارد. به گفته اهالی روستا و بر اساس نقل قول قدیمی ترها، مردم این روستا عشایری بودند که در سالیان دور از روستای کلاته سلیمان منطقه عربخانه کوچ کردند و پس از گذر از منطقه فیض آباد، تک نمدی و … به روستای دره چرم رسیده اند و در این منطقه سکنی یافتند.
مردم اين روستا عرب زبان اهل سنت وحنفی مذهب می باشند. شغل مردم اين روستا كشاورزی ودامپروری و محصول عمده ايشان زرشك ميباشد.