میانرود شهری در بخش مرکزی شهرستان دزفول استان خوزستان ایران است. میانرود در فاصله کمی از رودخانه دز و در جنوب شهر دزفول و سمت خاوری شهر شوش قرار گرفتهاست و قبل از تبدیل شدن به شهر شهرکی به نام طالقانی بودهاست. در زمانهای قدیم شاه دستور داد که مردم زمینهای کشاورزی خود را واگذار به کشت و صنعت کارون کنند و مردم را از روستا به شهرکی به نام ساسان انتقال داد. این شهر از شهرهای جدید دزفول و خوزستان است. که اقتصاد آن وابسته به کشت نیشکر از سوی شرکت کشت و صنعت نیشکر هفتتپه و همچنین شرکتهای کشت و صنعت بهشتی و کشت و صنعت رجایی است.
فرهنگسرای شهر میانرود دارای کتابخانه و نیز کلاسهای آموزشی است.
در جنوب این شهر پل میانرود به اهواز در حال ساخت میباشید که طول این پل بتنی فلزی را ۴۲۰ متر با ۱۴ دهانه ۳۰ متری که بر روی رودخانه دز ساخته میشود، با ساخت این پل که هماکنون ۷۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد، مسافت شهرهای هفت تپه و دزفول ۴۰ کیومتر کاهش مییابد.
در یک کیلومتری پل میانرود منطقه محافظت شده دز میانرود وجود دارد که در این منطقهٔ محافظت شده چهل جفت گوزن زرد ایرانی اسکان دارد.
پارک ملی دز میانرود
پارک ملی دز در ۲۰ کیلومتری شرق جاده ترانزیتی اهواز – شوش قرار گرفته است. این منطقه توسط منطقه حفاظت شده دز از شمال و جنوب احاطه گردیده است.
وسعت منطقه حفاظت شده دز ۱۷,۸۹۵ هکتار می باشد. قسمتی از این منطقه این منطقه طی مصوبه شماره ۳۲۹ شورای عالی محیط زیست با وسعت ۵۳۰۱ هکتار در تاریخ ۱۳۸۹/۹/۲۲ به عنوان پارک ملی دز اعلام گردید.
وجود حیات وحش غنی در کنار چشم اندازهای زیبا نظیر رودخانه، تالاب، این منطقه را به یکی از مناطق مهم استان خوزستان بویژه از لحاظ پرنده نگری تبدیل نموده. این جنگل ها یکی از زیستگاههای مهم گونه نادر گوزن زرد ایرانی می باشد.
معبد چغازنبیل در نزدیکی منطقه، قدیمترین و بزرگترین بنای خشتی و آجری جهان است که از زمان ایلام میانه به یادگار مانده است. همچنین پل ساسانی به عنوان قدیمی ترین پل جهان، آسیاب های دزفول، مقبره سبزقبا، بقعه محمد بن جعفر طیار در شهر دزفول در نزدیکی منطقه از دیگر آثار مذهبی- تاریخی به شمار می روند. شیلاب یعقوب، شیلاب باقر و نهر عجیرب از دیگر منظرگاه های زیبای منطقه دز می باشند.
گونه های شاخص جانوری:
شاخص ترین گونه جانوری این منطقه گوزن زرد می باشد که البته سال هاست مورد مستندی از وجود گوزن زرد در این منطقه گزارش نشده است ولی مواردی غیر مستند از مشاهداه این گونه توسط افراد محلی گزارش شده است.
پروژه احیاء و تکثیر گوزن زرد ایرانی در سایت تکثیر و پرورش میانرود دزفول از سال ۱۳۸۷ با انتقال ۲۱ راس گوزن زرد از جزیره اشک دریاچه ارومیه آغاز و بر اساس آخرین سرشماری در سال ۱۳۹۴ تعداد ۴۰ راس گوزن زرد در این سایت شمارش گردید.
سایر گونه های جانوری منطقه عبارتند از: گراز، گرگ، رودک عسل خوار، گربه جنگلی، خارپشت، روباه و انواع پرندگان مهاجر و بومی
گونه های شاخص گیاهی:
درختان و درختچه و گونه های بوته ای شامل جاز، لگجی، تمشک، استبرق و بیشتر از همه پده
تعارضات و تهدیدات منطقه:
با توجه به رشد جمعیت و توسعه سکونت گاه ها، فعالیت تولیدی و خدماتی و نیز به علت فرصت طلبی برخی از افراد منطقه پارک ملی دز را همه ساله، در معرض تخریب و تصرفات غیر قانونی افراد سودجو و فرصت طلب قرار میدهد. ورود دام های بیش از ظرفیت چرا و وقوع آتش سوزی ها به علت خشکسالی در جنگل از عوامل تهدید این منطقه می باشد.
جاده شرکت کشت و صنعت کارون با عبور از وسط منطقه آنرا به دو نیم تقسیم می کند.
