امامزاده احمد از مهم ترین جاذبه های گردشگری و مذهبی سنقرکلیایی میباشد. امام زاده احمد زیارتگاهی است که در کالبد شهری شهرستان سنقر کلیایی، هم پای آن قدمتی کهن دارد و توجه و دقت در باب آن نمی تواند تنها موید حضور شواهد آشکاری باشد که در این بارگاه به چشم می خورد.
این بنا دارای دو ورودی است که یکی در سمت شرقی قرار دارد و به کوچه ای که به خیابان آیت ا… خامنه ای وارد می شود، منتهی می گردد و ورودی دوم در سمت جنوب به خیابان فرمانداری باز می شود. پلان اصلی بنا صورت مستطیلی و با جهت شمالی – جنوبی است و از دو بخش اصلی به نام صحن حرم و صحن جنوبی یا حیاط جنوبی تشکیل شده است صحن حرم که اصلی ترین قسمت بنا را تشکیل می دهد، در شمال بنا قرار گرفته و پوشش آن را گنبدی آجری تشکیل می دهد. صحن حرم را رواقهایی به ابعاد ۴× ۱۸ متر فرا گرفته است و در مرکز رواق ضلع جنوبی ایوانی قرار دارد که در ورودی به حرم را در خود جای داده است. بعد از این صحن به صحن جنوبی یا حیاط وارد می شویم که دارای ۵۰/۲۲ سانتی مترطول و ۵/۱۷ سانتی متر عرض است. در ضلع جنوبی این حیاط بنای تازه ای در دو طبقه در حال ساخت است. بنای اصلی این آرامگاه را به دوره صفوی نسبت می دهند اما اخیراً توسط میراث فرهنگی و گردشگری استان و اداره اوقاف شهرستان سنقر تغییرات مرمتی زیادی در فرم بنا انجام گرفته است و آن را از نقشه اولیه دور کرده است.
بر روى مرقد، دو ضریح چوبى کوچک و بزرگ بسیار قدیمى نصب است که دور تا دور قسمت بالاى ضریح، اسامى چهارده معصوم منبّت شده و در یک جهت آن نام کاتب و نسب امامزاده به این شرح اشاره شده است: «هذا قطب الاولیاء و زبده الاصفیا السلطان میر احمد قدس سره العزیز ابن ائمه الهدى الإمام محمّدالباقر علیه السلام کتبه شکراللَّه ابن ابراهیم سنقرى فى سنه 937 هـ . ق».
در جوار امامزاده، قبر یکى از سادات به نام سیّد محمّد حسینى اجاق قرار دارد که از نوادگان امام زینالعابدین یا امام موسی کاظم ، متوفّاى سال 1327 هـ . ق و مورد احترام اهالى می باشد. گویند که در گذشته، قبرش در محوّطة فرماندارى سنقر بوده که بعداً به این مکان انتقال داده شده است.
زمین زیارتگاه، بیش از300 متر مربّع است و در گذشته بخشى از زمینهاى آن جهت احداث فرماندارى شهرستان سنقر و دبیرستان دخترانة حضرت زینب (س) اختصاص داده شد. در این صحن، مسجد بزرگى به نام مسجد صاحب الزمان (عج) ساخته شده و نیز چشمهاى در صحن بقعه جارى است که گویند امامزاده احمد در ابتداى ورود خود به این منطقه، در نیزارهاى آن پنهان شده بود و به برکت آن حضرت، این چشمه به وجود آمده است.
این بنا به شماره 1801 و در تاریخ 19/9/1375 به ثبت آثار ملّی و تاریخى رسیده است.
اهالى، اعتقاد کامل به این امامزاده دارند و او را به عنوان فرزند بلافصل امام محمّد باقر می دانند و براى وى کرامات زیادى قایلند و می گویند: امامزاده احمد از دست دشمنان متوارى مىشود و به منطقة نیزارى که هم اکنون مزار آن بزرگوار است پناه مىبرد ولى توسّط فردى منافق، محلّ پناهگاهش فاش مىشود و سپس عمّال اموى آن حضرت را به شهادت می رسانند.
امّا درباره شهرت امامزاده احمد به فرزند امام محمّد باقر باید گفت: این ادّعا با وجود کتیبة تاریخى ضریح آن هیچ منشأ صحیحى ندارد و اصولاً به اتّفاق نقل همة علماى انساب و مورّخان، امام محمّد باقر فرزندى به نام احمد نداشته تا در سنقر متوارى و به شهادت رسیده باشد.
علما در تعداد فرزندان آن حضرت اختلاف دارند؛ سیّد تاج الدّین بن على بن احمد حسینى عاملى، شش فرزند، و شیخ مفید در ارشاد، هفت فرزند، و کفعمى، نُه فرزند براى آن حضرت بر شمردهاند و اسامى آنان به شرح ذیل است: جعفر (امام صادق )، عبداللَّه (مادر این دو، ام فروه نام داشت)، ابراهیم، عبیداللَّه (مادر این دو امّ حکیم بود)، على، زینب، اُمّ سلمه، خدیجه، اُمّ جعفر.
