آبـِش اَحْمَد پنجاه و یکمین شهر استان آذربایجان شرقی، واقع در بخش آبش احمد شهرستان کلیبر است.این شهر با داشتن کوهستانها و باغات بکر و خدادادی در سطح استان معروف است.
طبق اظهارات برخی از اهالی قدیمی؛ نام قدیم این شهر «احمدلو» بوده است ولی برخی دیگر نیز می گویند که نام قدیم این شهر، امیش احمه بوده که امیش به زمینهایی گفته می شد که در دوران خانها در دست اهالی بوده و احمه به معنی (کاشتن) بوده است؛ ولی در دیگر روستاها و قصبات زمینها در دست خانها بود؛ و نیز می گویند آبش و احمد دو برادر بودند که در آنجا ساکن بودند و به نام آنها هم مشهور شده است.
شهر آبش احمد در ۲۴ کیلومتری خداآفرین، ۵۴ کیلومتری هوراند و ۶۳ کیلومتری کلیبر و ۱۸۵ کیلومتری تبریز و ۹۵ کیلومتری اهر قرار دارد. این شهر نزدیک ۳۰۰۰ نفر جمعیت دارد.
آثار باستانی های متعددی در این منطقه کشف شده است. از جمله اینکه در اردیبهشت ماه سال ۱۳۹۰ش، یک محل باستانی شامل یک خمره مخصوص نگهداری غله و تکه هایی از سفال در روستای قره وانلو کشف شد.
از اماکن دیدنی این شهر می توان به آب گرم «متعلق»(موتالّی) (با دمایی بین ۶۰ و ۷۰ درجه) در ۴ کیلومتر ی این شهر که دارای خواص بسیار زیادی در درمان بیماریهای مفصلی و گرفتگی عضلات و همچنین بسیاری از حساسیت ها دارد که هر ساله پذیرایی هزاران گردشگر داخلی و خارجی است؛ اشاره کرد که اخیراً به محدوده شهر آبش احمد ملحق شده است. همچنین «قلعه کندی» در جنوب و آب گرم معدنی «یل سویی» با دمایی ملایم که در درمان گرفتگی عضلات مؤثر است در شمال شرقی قلعه کندی واقع شده است و همچنین «سد خاکی ارس» در ۲۰ کیلومتری این شهر قرار دارد که امید است در آینده زندگی مردم در منطقه را متحول کند. همین طور «امام زاده قاسم» معروف به «شاه قاسم» در ۱۰ کیلومتری آبش احمد که بنا بر گفته ها و شجره نامه ای که در دیوار این امامزاده نصب شده از برادران امام رضا علیه السلام می باشد.
از لحاظ بافت فرهنگی این شهر در سطح منطقه نسبتاً متمایز بوده و جالب این است که با اینکه زیاد هم بزرگ نیست گرانی مسکن و …. قابل توجه است.
شغل اغلب مردم این شهر، در گذشته نه چندان دور کشاورزی و دامپروری بوده اما با مدرنیته شدن و فراگیر شدن زندگی شهری مشاغل گوناگونی بوجوده آمده که دامپروری کلاً جمع کرده و کشاروزی نیز بصورت مکانیزه رایج هست. قابل ذکر است که زمینهای کشاوزی این شهر در دست عده که شاید کمتر از یک چهارم هست قراردارد و سه چهارم مردم این شهر خوش نشین یا به عبارت دیگر فاقد زمین هستند؛ و این امر سبب شده این شهر و بخش یکی از مهاجر فرست ترین نقاط استان باشد و این در نوع خود قابل توجه و دردناک است .
سوغاتی های این منطقه:
انواع گلیم، جاجیم، ورنی و انواع محصولات محلی از قبیل خشکبار، انجیر، گردو و کشمش و..
معروفترین غذاهای این منطقه:
معروف ترین غذاهای محلی در روستای موتالّی عبارتند از: آبگوشت بزباش، انواع کباب ، آش و به ویژه آش دوغ که به عنوان غذا یا پیش غذا استفاده می شود. نان محلی روستا نیز خوش مزه و خوش طعم است.
