یکی دیگر از جاهای دیدنی بیستون در استان کرمانشاه کاروانسرای بیستون است. کاروانسرای شاه عباسی بیستون مربوط به دوره صفوی است و در بیستون، محوطه تاریخی، فرهنگی بیستون واقع شده است. کاروانسرایی قدیمی در محوطه تاریخی بیستون در مقابل فرهاد تراش واقع شده است که روزگاری پذیرای مسافران زیادی بوده است و این یادگار دوران صفویه بعد از گذشت سالیان دراز همچنان پذیرای گردشگرانی است که برای بازدید، به این منطقه سفر می کنند.
یستون در 30 کیلومتری شرق استان کرمانشاه بر سر راه همدان کرمانشاه در 47 درجه و 27 دقیقه طول جغرافیایی و 34 درجه و24 دقیقه عرض جغرافیایی نسبت به نصف النهار گرینویچ قرار دارد. این دشت دارای 1320 متر ارتفاع از سطح دریا می باشد طوریکه وضعیت استثنایی کوه موجب شده تا بسیاری آن را دروازه زاگرس نامند محوطه بیستون در محدوده ای به طول 5 کیلومترو عرض 3 کیلومتر قرار دارد.
کاروانسرا بیستون به سبک چهار ایوانی دارای 83/60 متر طول و 74/50 متر عرض است. در چهار گوشه این بنا، برج هایی قرار دارد؛ برج های ضلع غربی مدور و برج های ضلع شرقی هشت ضلعی است. دیوار محیطی این کاروانسرا از داخل و خارج تا کف طاق نماها با سنگ های تراشیده و از کف کطاق نماها به بالا با آجر ساخته شده است. دروازه ورودی این کاروانسرا به عرض 50/3 متر در ضلع جنوبی است. در هر طرف این دروازه هفت طاق نما قرار دارد.
پس از دروازه، فضایی سرپوشیده با طاق جناغی دیده می شود که در طرفین آن، دو ایوان با طاق هلالی است. در ابتدای این ایوان ها، راه پله ای برای ورود به پشت بام ساخته شده است. این فضای سرپوشیده به یک فضای هشت ضلعی با طاق گنبدی منتهی می شود. در طرفین این فضای هشت ضلعی، دو ایوان وجود دارد و هر یک از این ایوان ها دارای سه درگاه است. این فضای گنبددار به حیاط کاروانسرا راه دارد. در هر یک از اضلاع کاروانسر، شش اتاق چهار ضلعی قرار دارد. در جلوی هر یک از اتاق ها ایوان سنگ فرشی دیده می شود. در چهار کنج حیاط نیز چهار ایوان شش ضلعی وجود دارد. در ضلع مقابل درگاه ورودی کاروانسرا، شاه نشینی ساخته شده است. در پشت اتاق های کاروانسرا، اصطبل های درازی ساخته شده است. این کاروانسر به دستور شاه عباس اول صفوی ساخته شد. با توجه به کتیبه ای که از شاه سلیمان صفوی (1105-1077 ه.ق) در این بنا باقی مانده، به نظر می رسد بنای این کاروانسرا در زمان پادشاهی شاه سلیمان و صدارت شیخ علی خان زنگنه خاتمه یافته است. این مکان در زمان سلطنت ناصر الدین شاه قاجار و صدرات «میرزا آقا خان نوری» توسط «حاجی جعفرخان معمار باشی اصفهانی» مورد مرمت قرار گرفت.
این اثر در تاریخ ۱۳ مرداد ۱۳۵۳ با شماره ثبت ۹۷۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
