اگر از چالوس، تقریبا ۵۰ کیلومتر به سمت شرق بروید با گذر از نوشهر و پارک جنگلی سی سنگان به شهری به نام رویان که نام قدیم آن علمده بود می رسید.
اگر پنج کیلومتر فاصله نور تا رویان را طی کنیم و از خیابان اصلی شهر بگذریم، از روی یک پل می‌گذریم که جاده فرعی به سمت جنوب دارد. این خیابان اصلی دقیقا مقابل بازار اصلی رویان است. هشت کیلومتر که این مسیر را برویم به آبشار می‌رسیم. این جاده به گلندرود معروف است. در مسیر از روستاهای حسین آباد، علم ده، تاشکوه و شهرک سرودشت می‌گذریم تا به جنگل‌های رویان برسیم. از ابتدای جنگل تا آبشار پنج دقیقه بیشتر راه نیست.
اختلاف دمای این ناحیه با شهر های اطراف، حدود ۱۰ درجه سانتی گراد است و این برودت به دلیل اختلاف ارتفاع و درختان متعددی است که در فاصله کمی از یکدیگر قرار دارند.
در ابتدای مسیر درختان جنگلی را خواهید دید و هرچه بیشتر پیش می روید درختان کاج نیز به مجموعه درختان اضافه می شود. علاوه بر تمام ویژگی های این جاده که در بالا به آن ها اشاره کردیم، گاهی هم چشمتان به آبی که در میان سنگ ها و گاهی به موازات جاده که شما را همراهی می کند خواهید دید و ای این مناظر لذت خواهید برد.
وقتی به آبشار آب پری نزدیک می شوید، چهره ای متفاوت از یک آبشار را خواهید دید که امکان دارد با تصورات شما تفاوت زیادی داشته باشد، درواقع اکثر جذابیت این جاذبه به سنگ هایی بر می گردد که در اثر رانش زمین، در شیب تند کوه قرار گرفته اند و آب از میان آنها جریان دارد. با وجود این جریان آب، درختان و گیاهان اطراف رشد کرده اند و به زیبایی های این مکان افزوده اند.
آبشار آب پری که از جاذبه های گردشگری محمودآباد می باشد، در پارک جنگلی رویان قرار گرفته است و اطراف آبشار آلاچیق‌هایی برای پهن کردن زیرانداز و سفره و نشستن ۱۰ نفر جا هست. نزدیک اینجا وسایل بازی برای کودکان هم درست شده تا هر وقت از آب‌بازی خسته شدند، با این وسایل سرگرم شوند.
با نزدیک شدن به آبشار آب پری شکلی متفاوت از یک آبشار را خواهید دید که ممکن است خیلی با تصورات شما از آبشار مطابقت نداشته باشد. آن چیزی که آب پری را به یک جاذبه ی دیدنی تبدیل کرده سنگ‌هایی هستند که در اثر رانش زمین، در شیب تند کوه گرد هم آمده اند و آب را از میان خود عبور می دهند. زلالی آب این آبشار موجب شده تا بسیاری از آن به عنوان آب آشامیدنی استفاده کنند.
سرچشمه این آبشار، چشمه ای از کوه های مازندران است و آبشار آب پی موجب می گردد تا آب با یک شیب ۶۰ درجه ای، مسیر خود را به آن طرف جاده و دره ای جنگلی ادامه دهد. در زبان محلی پری او به آن گفته می شود که ریشه در افسانه هایی دارد که به وجود یک پری بر می گردد.
نکته جالب این است که آبشار آب پری شباهت چندانی به سایر آبشار ها ندارد، زیرا قسمتی از سنگ های کوه در اثر رانش زمین در شیب تند کوه جمع شده اند و آب کمی از لا به لای این سنگ ها در جریان است.
با این حال گردشگران زیادی در ایام تعطیل و تعطیلات آخر هفته به این مکان می آیند، به طوریکه کناره جاده مملو از ماشین و گردشگر می شود،در حقیقت این آبشار بهانه ای برای لذت بردن از هوای کوهستان و مناظر زیبای این منطقه است.جاده را ادامه دهید و از آبشار آب پری بالاتر بروید،هر چه در طول جاده بالاتر روید، مناظر زیباتر، هوا خنک تر و از تعداد ماشین های جاده کمتر می شودو هر چه از شهرک ها نیز بالاتر روید. مناظر بکر بیشتر می شوند.شاید اگر چند دقیقه با دقت گوش دهید، صدای واقعی جنگل را بتوانید بشنوید،چهچه پرندگان، صدای دارکوب و گله ای که در دشت های دورتر مشغول چرا هستند.
جاذبه‌های نزدیک
یوش: اگر همین جاده را ادامه دهیم، کم کم شلوغی‌ها ناپدید و یکی از زیباترین مناظر طبیعی آغاز می‌شود. پیچ‌درپیچ جاده همچنان ادامه دارد، اما دیگر خبری از راهبندان نیست. این جاده به خصوص با شروع پاییز و نارنجی شدن برگ‌ها حسابی دیدنی می‌شود. وقتی از ماشین پیاده شویم می‌توانیم صدای جنگل را بدون هیچ مزاحمتی بشنویم؛ صدای دارکوب، صدای آواز پرنده‌ها و زنگوله گله‌ای که دورتر مشغول چراست.
اگر مسیری که آمدیم را با همان فرمان ادامه دهیم به یوش می‌رسیم. روستایی که نیما یوشیج در آن به دنیا آمده. مهم‌ترین جاذبه گردشگری این روستا هم همین خانه نیماست که از دوره قاجار به جا مانده. اینجا مدتی متروکه بود تا اینکه توسط شهرداری خریداری شد. حمام تاریخی یوش، آرامگاه کیاداوود و بنای جفت برار از دیگر جاهای دیدنی این روستاست.
کجور: یکی دیگر از دیدنی‌هایی که احتمالا کردها علاقه زیادی به آن دارند روستای کجور در نزدیکی این آبشار است.
چه فصلی را برای سفر انتخاب کنیم
در فصل بهار و تابستان به دلیل اینکه حدودا دمای این منطقه ۱۰ درجه از رویان خنک تر است، شاید بهترین زمان سفر باشد اما دوستداران طبیعت بهتر می دانند که این گونه جاذبه ها در هر فصلی زیبایی های خاص خود را دارد.
فصل بهار و تابستان: آب و هوای دلپذیرش موجب می گردد تا گردشگران و طبیعتگردان آبشار آب پری و جنگل های اطرافش را برای تفریح انتخاب کنند.
فصل پاییز: هوا رفته رفته سرد می شود اما لباس طبیعت بکر آبشار آب پری رنگارنگ است و تصویری تماشایی از طبیعت را به رخ می کشد.
فصل زمستان: شاید فصول دیگر برای سفر کردن مناسب تر باشد اما جامه ای سفید را بر تن کرده و از منظری دیگر دوست داشتنی است، اما برف و یخبندان موجب می شود تا شرایط جاده چندان مساعد نباشد.
