ایشان از مهمترین امامزاده های شهرستان بهار و از نوادگان امام حسن مجتبی (ع) می باشند، بنای این امامزاده کاملا تاریخی بوده و در بخش مرکزی و بالای تپه ای در مجاورت روستاهای چوتاش، سنگ سفید، گوشلان، حصارقره باغی، نورآباد و فسیجان قرار دارد که اهالی این روستاها مراسمات مذهبی خود و مراسم ایام محرم را در این مکان مقدس برگزار می نمایند.
علت استفاده از مصالح آجر در بنای این امامزاد به جهت قابلیت اجرای آسان طرح هندسی و سقف گنبدی آن می باشد. شیوه و سبک این بنا به طور کامل اصیل و ایرانی است و هیچگونه سبک دیگری در آن دیده نمی شود. ساخت این بنا به فرم چهار ایوانی، جهت استراحت زائران و مسافران می باشد.
ساختمان بقعه این بنا پلانی مستطیل شکل به ابعاد ۴۰/۱۰×۲۰/۱۰ متر دارد. رسیدن به بنا از راه اصلی، از سمت غربی آن و با بالا رفتن از تپّهای نه چندان مرتفع میسّر میباشد. بنابراین اوّلین جلوه بنا در هنگام نزدیک شدن به آن ردیف طاقنماهای سه گانه جناغی شکل ضلع غربی با ارتفاع رأس ۴۰/۳ متر هستند که در ضلع شرقی نیز به صورت قرینه تکرار شدهاند.
این بنا از دو نوع مصالح عمده شکل گرفته به طوری که حدود ۷۰ درصد ساختار آن آجری و بقیّه مانند دیوار ضلع جنوبی به عرض ۹۰ سانتیمتر، صفّهای که بنای امامزاده بر روی آن ساخته شده به ضخامت ۴۰ سانتیمتر و نیز ازاره دیوارها در بعضی از قسمتها از جنس سنگ لاشه سیاه رنگ میباشند. در جریان مرمّت اخیر روی بام به طور کامل با عایق رطوبتی (ایزوگام) پوشانده شده است. پلان صحن امامزاده، هشت ضلعی نامتقارن و گنبد آن یک چهارم کره با ارتفاع رأس ۹۰/۴ متر میباشد که در اضلاع بزرگتر این هشت ضلعی به طول ۸۵/۲ متر طاقنماهایی جناغی شکل به عمق حدود ۶۰ سانتیمتر و ارتفاع تیزه سه متر از کف داخلی تعبیه شدهاند. ارتفاع گنبد تک پوش آن از روی بام حدود ۷۰/۱ متر میباشد و نُه پله آجری تراز همکف را با تراز روی بام مرتبط میکنند.
از ویژگیهای خاص این اثر میتوان به مکانیابی ساخت و موقعیّت جغرافیایی ویژه آن اشاره کرد. در این بنا، از ترکیب آجر و سنگ لاشه سیاه رنگ به عنوان عناصر اصلی تشکیل دهنده به درستی و با هنرمندی استفاده شده است.
در پیرامون این بنا سنگ قبرهای سیاه متعدّدی وجود دارد که قدیمیترین تاریخی که ما به آن دست یافتیم مربوط به سال ۱۲۰۳ هـ . ق بوده است. این بنا متعلّق به دوره صفویّه است و در زمان قاجار مرمّت شده بود.
این بنا که از جاذبه های مذهبی شهر بهار می باشد ، به شماره ۲۸۱۴۵ و به تاریخ ۰۱/۰۹/۱۳۸۸ به ثبت آثار ملّی و تاریخی رسیده است.
به اعتقاد اهالی، امامزاده عسکر از نوادگان حضرت امام موسی کاظم (ع) است اما تاکنون سندی که این دیدگاه را اثبات کند به دست نیامده است.
