تپه دهکده باستانی گيان که از جاذبه های تاریخی نهاوند می باشد در کيلومتر ۱۹ جنوب غربی این شهر و در مسير جاده جنگلی گيان قرار گرفته‌است.اين تپه از لحاظ تاريخی ارزش فراوانی دارد. بسياری از باستان شناسان به اين منطقه آمده و گنجينه های بسياری از جمله ظروف سفالی و جواهر را کشف کرده اند که منشأ اين ظروف به قرن‌های پانزدهم و چهاردهم قبل از ميلاد بر می گردد. تپه ی گيان همچنين محل دفن مردگان نيز بوده‌است. روش دفن مردگان، رنگ کردن آنها و کشف وسايل همراه آنها پرده از رمز و رازهای زندگی آنها بر می دارد و تمدن آنان را آشکار می سازد. در موزه ی ايران باستان ظروف سفالی فراوانی از جمله گلدان و بشقاب و ديگچه که از اين منطقه کشف شده‌است، در آنجا ديده می شود.
باستان شناسان قدمت این تپه را به 37 قرن قبل از میلاد مسیح نسبت داده‌اند. تپه گیان توسط شخصی به نام هِرتسفلد کشف شد و اولین کاوش‌ها در سال 1305 ه.ش توسط وی انجام گرفت. رومن گیرشمن نیز در سال 1311 ه.ش تحقیقات و کاوش‌هایی را بر روی تپه گیان انجام داد. وی نتیجه تحقیقاتش را در کتابی به نام کاوش در تپه گیان نهاوند به زبان فرانسوی به چاپ رساند. باستان شناسان تپه گیان را تا عمق 19 متری مورد کاوش قرار دادند و 5 دوره تمدنی و سکونت در این تپه شناسایی کرده‌اند. طبقه پنجم همزمان با تمدن عیلام است و قدیمی‌ترین طبقه محسوب می‌شود.
در این طبقه آثار پی‌های سنگی ساختمان مشاهده می‌شود، پی‌هایی که در این زمان در هیچ نقطه از ایران دیده نشده است و این نشان‌دهنده پیشرفت مردمان تپه گیان نسبت به بخش‌های دیگر فلات ایران است. در طبقه چهارم آثار گورستانی وسیع مشاهده می‌شود که سفال‌ها از تنوع نقوش کمی برخوردارند. از تپه گیان در مجموع 122 قبر ساده و بیضی شکل، ظروف سفالی و مفرفی زیبایی شناسایی شده است. از نقوش بکار رفته بر سفال‌های تپه گیان می‌توان به خطوط هندسی، نقوش گیاهی و حیواناتی چون مار، پلنگ، عقاب و بز اشاره کرد. غرب ایران با تپه‌های باستانی بی‌شمار، تاریخی کهن در سینه خود جای داده است.
در طبقه چهارم سفال‌هایی كشف شد كه شبیه سفال‌های مكشوفه دوره دوّم استقرارهای (سكونت) شوش بود و اشكال پرندگان دریایی و عقاب با بال‌های گشوده و نقش‌های شانه‌ای بر روی آنها دیده می‌شود. سفال‌ها به رنگ سیاه و گاهی به رنگ قهوه‌ای نقاشی شده‌اند. سفال مخصوص این طبقه كوزه‌های بزرگی مثل كوزه‌های شوش II بود. این طبقه در عمق ۷/۵ تا ۹ متری به زحمت از لایه پنجم تشخیص داده می‌شود. در این طبقه گورستان وسیعی پیدا شد كه در آنها اشیایی همچون فلزات فراوان، آبخوری‌ها و بازوبندهای نقره و غیره به دست آمد.
طبقه سوم در عمق ۶ تا ۷/۵ متری است و سبك جدیدی نسبت به سفال‌های قبلی در سفال‌های آنها دیده می‌شود كه عبارت از ظروف سه پایه قرمز (آجری) رنگ است كه با خطوط موازی سیاه رنگ تزئین شده است. خنجرها و سنجاق‌های بلند و ظروف و اشیایی دیگر نیز از این طبقه به دست آمده است.
طبقه دوم در عمق ۴ تا ۶ متری قرار دارد و آثار ابنیه و ساختمان در آن دیده می‌شود. در سفال‌های به دست آمده از این طبقه، نقش پرندگان مجدداً ظاهر می‌گردد و ظروفی از گل زردرنگ مایل به خاكستری در اشكال گوناگون ساخته شده‌اند. مهم‌تر از همه دیگ‌های كروی شكل است كه با اشكال هندسی متعددی تزئین شده‌اند. آثار به دست آمده از این تپه در موزه ایران باستان نگهداری می‌شوند.
