مسجد جامع دلگشا در محله دلگشا در کناره خيابان ساحلی بندر عباس، نبش بلوار طالقانی واقع شده و ظاهرا بنای قديمی آن در سال 175 ه.ق توسط زين العابدين ابوالقاسم اوزی بنا شده و در حدود سال 1354 ه ش به غير از بخشی از شبستان آن کاملا تجديد بنا شده و گسترش يافته است.
بنای قديمی مسجد مشتمل بر شبستان ستون‌دار با 12 ستون در ميانه و ايوان های ستون‌داری در سه جبهه باختری، جنوبی و خاوری بوده است. از اين بنا تاکنون بخش ستون‌داری در ميانه شبستان جديد باقی مانده که تنها قسمت درخور توجه و مطالعه بناست. اين بخش از شبستان دارای 12 ستون با ساقه‌ای استوانه‌های و پايه‌ای مکعب است که ستون ها در بالا توسط قوس های جناغی به هم‌ديگر اتصال يافته و زمينه را برای برپا داشتن مسطح تير پوش فراهم ساخته اند.
ساقه و پايه ستون ها در تعميرات اخير با قطعات سنگ نما پوشش يافته است. سر ستون ها و بخش های فوقانی آن ها دارای تزيينات گچی است.
بخش قدیمی دارای ستونهای متعدد با سر ستونهای گچبری شبیه به مسجد گله‌داری و مسجد دژگان است. عملیات بازسازی مسجد جامع دلگشا در سال ۱۳۸۴ آغاز شد و در سال ۱۳۸۷ به اتمام رسید.
این بنا که از جاهای مذهبی بندرعباس میباشد،به شماره ۱۵۹۹ به ثبت آثار ملی ایران رسیده‌است.
وجه تسمیه
این مسجد یکی از قدیمی ترین مساجد استان هرمزگان است که روبروی بلوار طالقانی (بلوار ساحلی) شهر بندرعباس در سه راهی دلگشا قرار دارد از همین رو با نام مسجد جامع دلگشا نیز شناخته می‌شود. همچنین این مسجد به علت هم جواری با مرقد امامزاده شاه محمد تقی به مسجد امامزاده نیز مشهور است.
