حمام پرهیزگار یکی از جاذبه های تاریخی شهرکرد می باشد که در خیابان ولیعصر شمالی واقع شده است. قدمت این حمام به دوران قاجاریه باز می گردد. این گرمابه در سال ۱۳۲۶ هجری شمسی توسط ابوالقاسم خان آزاده چالشتری ساخته شد.
حمام پرهیزگار از حمام های دوقلوی زنانه و مردانه می باشد که دارای بخش های مختلف انبار سوخت، سردر، ورودی، گاو رو، اصطبل و دکان هایی بوده است که بخش هایی از جداره حمام در جبهه شرقی در توسعه نامطلوب شهری و ایجاد خیابان تخریب شده است و فضاهایی مثل گاورو و تون آن حذف شده است. بیشتر عرصه حمام را بخش مردانه به خود اختصاص داده است که دارای هشتی، سربینه (حمام سرد)، میان در و گرمخانه (بینه) بزرگ است. سربینه و بینه مربع شکل و دارای شاهنشین هستند و خزینه در شمال بینه واقع شده است. ستون های هر دو فضا سنگی با مقطع گرد و تزیینات قاشقی است.این حمام قبلا دارای سر در کاشی کاری با کاشی هفت رنگ و تاریخ ۱۳۲۶ هجری شمسی بوده است و بعد از تخریب بدنه ورودی، جداره آجری جدید با نمای سنتی برای آن ساخته شده است. حمام زنانه مقیاس کوچکی از حمام مردانه با فضاهای مختصر راهرو و ورودی، سربینه، میان در و گرمخانه است. حمام پرهیزگار در حال حاضر به موزه باستان شناسی شهرکرد تغییر کاربری داده است.
ساختمان موزه باستان شناسی شهر کرد درواقع روزگاری گرمابه پرهیزگار بوده است. گرمابه در سال ۱۳۲۶ هجری شمسی بر زمیتی که متعلق به حاج حسین پرهیزگار بود ساخته شد. در ساخت آن خانم سلطان آزاده و حاج ابولقاسم آزاده چالشتری کمک های مالی زیادی کردند و در سال ۱۳۳۴ آن را وقف عام نمودند. در سال ۱۳۷۶ طرح تبدیل حمام پرهیزکار به موزه باستان شناسی شهرکرد آغاز شد و در این عملیات الحاقاتی به سبک و سیاق معماری سنتی به آن افزوده شد و زیربنای آن به ۱۴۰۰ متر افزایش یافت، تا سر انجام در بهار سال ۱۳۸۲ کارهای آن به پایان رسید. در اردیبهش سال ۱۳۸۲ شمسی موزه باستان شناسی به دست مهندس سید محمد بهشتی رئیس سازمان میراث فرهنگی کشور افتتاح برای عموم مردم به بهره برداری رسید.
برای نگهداری اشیا تاریخی آن ها را به اشیای پیش از تاریخ ، دوران تاریخی و دوران اسلامی تقسیم کرده اند و در سربینه، میان در، گرمخانه، خزینه و شاه نشین حمام بزرگ در معرض نمایش قرار داده اند.
اشیا پیش از تاریخ
این آثار خود به ابزار سنگی وسفالی دسته بندی می شوند. ابزار سنگی که کهن ترینشان در دوران نو سنگی ساخته شده و به هزاره هفتم یا هشتم پیش از میلاد مربوط می شود در منطقه لردگان و گندمان کشف شده است. از جمله این آثار می توان به تیغه های کوچک سنگی با لبه صاف، تیغه های بزرگ دندانه دار اره ای و نیز تیغه هایی از جنس سنگ شیشه (ابسیدین) به رنگ های سیاه و سبز تیره و قطعات سنگی دیگر از جمله دسته هاون اشاره کرد. از جمله اشیا سفالی پیکرک های گلی مانند حیوانی شبیه گرازبا قدمت ۹۰۰۰ سال و کاسه های و ظروف به دست آمده از گورگای تپه شهرک می باشند.
آثار دوران تاریخی
این آثار نیز سفالی و فلزی هستند اما تنوع آن ها بسیار زیاد است. آثار فلزی دوران تاریخی در شاه نشین موزه باستان شناسی شهرکرد به نمایش گذاشته شده اند. کاسه کوچک مفرغی مکشوفه از خان میرزای لردگان متعلق به هزاره دوم ق. م از قدیمی ترین آثار این مجموعه است.
آثار دوران اسلامی
این آثار در ضلع غربی، گرمخانه و میان در موزه باستان شناسی شهرکرد قرار گرفته اند. در میان آن ها انواع ظروف سفالی، مهر و سکه و قالیچه به چشم می خورد.
