شاید سفر به سیاره مریخ برای همگان امکان پذیر نباشد،اما جای نگرانی نیست کسانی واقع دوست دارند نمادهایی از این سیاره را در کره زمین ببینند می توانند به چابهار سفر کنند و به سمت کوه های مینیاتوری بروند.این کوه ها در نزدیکی ساحل کچو تا خلیج گواتر قرار گرفته و از جمله پدیده های مورفولوژی در این منطقه به شمار می رود.
کوه های مریخی با ساختار و شکل ویژه در فاصله ۴۰ تا ۵۰ کیلومتری بعد از شهر چابهار، در مسیر گواتر در سمت چپ جاده است که به دلیل نوع و وضعیت فرسایش و گونهٔ رسوبی خاص، اشکالی شبیه به ناهمواری‌های سطح مریخ دارد. رسوبات آهکی بقایای بدن جانداران دریایی (سخت‌پوستان و ماهی‌ها) به همراه ماسه و خاک رس، مواد اصلی تشکیل‌دهندهٔ رسوبات این کوه‌ها است.جاده ای که شما را به کوه های مریخی می رساند یکی از زیباترین جاده های ایران به شمار می رود.کوه های مریخی رنگی میان طوسی و سفید دارند و با تغییر نور روز، رنگ های متفاوتی به خود می گیرند. قدمت این کوه ها به 4 تا 5 میلیون سال قبل باز می گردد و رشته کوهی را تشکیل می دهند که ده ها کیلومتر به سمت شرق امتداد دارد. این رشته کوه در ادامه کوه های زاگرس شکل گرفته و کوه هایی را با ارتفاع متفاوت در خود جای داده است؛ در جایی شاهد کوه های 5 متری هستیم و در نقطه ای دیگر به ناگاه ارتفاع آن ها از 100 متر هم تجاوز می کند. جالب ترین نکته این کوه ها، سختی و مقاومت آن هاست به گونه ای که برای بالا رفتن از آنها باید تجربه صخره نوردی داشته باشید.
اين كوه ها كه از منحصر به فردترين كوههای ايران است، به ثبت و حفاظت محيط زيست نيز در نيامده‌اند تا دست کم به اين وسيله نامشان در فهرست مناظر زيبا و بی نظير ايران به جا گذاشته شود.
کوه های مريخی یا مینیاتوری که از جاذبه های چابهار میباشد، مناظری از کوه های کره ماه را برای انسان تداعی می کند و جنس رسوبی آنها و هم چنين فرسايش خاص کوه ها موجب ايجاد شيارها و تراش های زيبايی شده است که گويی نقاشی ماهر آنها را به تصوير کشيده است.اين کوه ها چاک چاک هستند و اشکالی نامانوس و فاقد پوشش گياهی دارند. به خاطر همين غيرعادی بودنشان، در سال های اخير و در ميان گردشگران، به «کوه های مريخی» شهرت يافته اند و جزو نمونه های بدبوم (بدلند) و پديده بوم شناختی ويژه ای است.
رشته کوه های مريخی که فقط در مناطق جنوبی استان سيستان و بلوچستان واقع شده است، توانسته ترسيم گر يک جاذبه طبيعی زيبا باشد.برخی مواقع ارتفاع آنها تا پنج متر می رسد و در ديگر نقاط اين بيابان ها بعضا بلندی آنها تا 100 متر و حتی بيشتر هم ديده می شود.جنس اين پديده از مقاومت خاصی برخوردار است،به طوريکه بالا رفتن از آن به مثال بالا رفتن از صخره است.
شکل های نامانوس اين پديده ها، ناشی از فرسايش سريع در برابر باد و باران است که بر خلاف فرسايش های آرام و طبيعی، مهلتی برای رويش گياهان باقی نمی گذارد و سرزمين را دندانه دندانه و پر از لبه ها و چاک ها نشان می دهد.همچنين، مقاومت نايکسان لايه های زمين، در اين منطقه ها گاه سبب شکل گيری ستون هايی با کلاهک هايی بر سر يا کوه هايی که گويی با چاقو سر آنها را بريده اند، می شود.
با رسيدن به دهكده صيادی “تيس” منظره كوه های مريخی در كنار جاده به پايان می رسد.قدمت اين روستا به 2500 سال قبل می رسد و در كتاب فتوحات اسكندر مقدونی بعنوان تيز مشهور بوده و به مرور زمان به تيس تبديل شده است.تيس بندر تجاری فعالی بوده است كه بوسيله مغول ها ويران شده است.
امکانات منطقه
مجتمعی در این منطقه احداث شده است.دو سالن ويژه اردو هاي دانش آموزی، فضای سبز، سرويس های بهداشتی، ۶ سوئيت، آلاچيق، سکوی ويژه رصد ستارگان و ديگر امکانات تفريحی و گردشگری در اين مجتمع تعبيه شده است.اين مجتمع در زمينی به مساحت ۷ هکتار در بين کوه های مريخی (مينياتوری) مشرف به سواحل دريای عمان ساخته شده است.
مکانهای مشابه
در جهان تنها چند کشور چنين مناظر زيبا و بکری دارند به عنوان مثال کشور مغولستان از اين جاذبه گردشگری برخوردار است و از چندی پيش به ايجاد اماکن تفريحی و سياحتی در مجاورت اين نوع کوه ها اقدام کرده است و با اين اقدام خود، هر ساله پذيرای شمار زيادی از گردشگران از سراسر دنيا در اين منطقه است.
