مجموعه ورزشی آزادی تهران بزرگترین مجموعه ورزشی ایران است که در غرب شهر تهران واقع است.مساحت تقریبی این مجموعه از جاذبه های تهران،۴۶۰ هکتار است که از این میان ۴۰۰٬۰۰۰ مترمربع به فضای ساختمان‌ها اختصاص داده شده‌است. ۱۴۵ هکتار از مجموعه را جنگل تشکیل داده‌است، ۴۵ هکتار به چمن تزئینی و ۷ هکتار نیز به زمین‌های چمن ورزشی اختصاص یافته‌است.این مجموعه در آغاز با نام مجموعه ورزشی آریامهر تهران جهت برگزاری بازی‌های آسیایی ۱۹۷۴ (سال ۱۳۵۳) ساخته شد و در دهم شهریور همان سال گشایش یافت. پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ خورشیدی، به مجموعه ورزشی آزادی تهران تغییر نام داد.
امکانات ورزشی مختلف برای اجرای ورزش‌ها و بازی‌های متفاوت است. از جمله امکانات این مجموعه می‌توان به موارد زیر اشاره کرد: استادیوم یکصد هزار نفری سالن تیراندازی پیست موتورسواری دریاچه (جهت انجام انواع ورزش‌های آبی) پیست کارتینگ مجتمع پنج سالن: سالن بسکتبال آزادی تالار والیبال آزادی تالار وزنه‌برداری آزادی کشتی بانوان زمین تنیس کمپ تیم‌های ملی فوتبال مجموعه سوارکاری استخر سالن ۱۲ هزار نفری استادیوم دوچرخه‌سواری چند زمین فوتبال زمین بیسبال و کریکت پیست اتومبیل‌رانی جاده تندرستی (مسیر دور دریاچه) . این مجموعه هم چنین شامل امکاناتی چون هتل، خوابگاه، درمانگاه و آتش‌نشانی است.ساختمان سه فدراسیون والیبال، کونگ فو[۳] و تیراندازی و همچنین ساختمان انجمن ورزش‌های هوایی و برج قایقرانی نیز در این مجموعه قرار دارد.
یکی از مهمترین قسمت های این مجموعه ، استادیوم یکصد هزار نفری مجموعه آزادی می باشد.
گنجایش این استادیوم ۹۰۰۰۰ نفر می باشد كه ۳۵۰۰۰نفر در طبقه پایین و ۵۵۰۰۰ نفردرطبقه فوقانی و بطور فشرده ۱۰۰۰۰۰ نفر را در خود جای میدهد. ومساحت آن ۱۴۱۰۰۰ متر مربع می باشد . طرح استادیوم براساس دید كامل برای همه تماشاچیان در نظر گرفته شده است بطوریكه حداكثر دید تماشاچی از مركز زمین در شمال وجنوب ۱۳۶ متر و در شرق وغرب ۱۲۶ متر است.زمین بازی استادیوم از چمن طبیعی واطراف چمن یك پیست دوومیدانی در هشت ردیف از جنس تارتان قرار دارد ودر قسمت غربی استادیوم و ضلع جنوب جایگاه ویژه ، جایگاه گزارشگران صدا و سیما و در جنب راست این محل جایگاه خبرنگاران با ظرفیت ۸۵ نفر احداث شده است .
قسمت شمال استادیوم و در انتهای رامپها تابلوی اسکوربورد رنگی ببا بیش از ۱۰۴ متر مربع که یکی از بزرگترین صفحه های نمایش جهان است قراردارد . در قسمت غرب در بالاترین سطح استادیوم دستگاههای كنترل مربوط به صفحه اعلان نتایج و اتاق صوت قرار گرفته است .
مطابق نرمه های بین المللی زمان تخلیه استادیوم ها نسبت به كوچكی و بزرگی آنها بین ۸ الی ۱۵ دقیقه تعیین می شود . با وجود بزرگی استادیوم یكصد هزارنفری پس از بررسی عواملی كه در زمان تخلیه تاثیر دارند زمان تخلیه ۱۱ دقیقه محاسبه شده است . تونلها وراهروهای استادیوم طوری پیش بینی شده كه وسایل نقلیه از قبیل آتش نشانی ، نظافت و همچنین كانتینرها ی مخصوص تلویزیون می توانند در مواقع لزوم تا نزدیك جایگاه بیایند . در بالای رامپها در ۴ جهت شمال غربی ، شمال شرقی ، جنوب غربی ، جنوب شرقی ، ۴ برج بزرگ نور قرارگرفته. چراغهایی كه به این منظور به كاربرده شده اند مخلوطی از چراغهای گازی و مری كوری و تانگستن هالوژن می باشد . سطح نور درزمین بازی حدود ۱۶۵۰ لوكس می باشد كه ضریب اختلاف شدت نور در نقاط مختلف ۱۵/۱۰۱ لوكس می باشد . سیستم پخش صوت در استادیوم به طور غیر مركزی می باشد یعنی برای جایگاههای مختلف تماشاچیان بلندگوهای متعددی در سطوح مختلف قرار گرفته است .
در بازسازی استادیوم یكصد هزارنفری كه از تاریخ خردادماه سال ۸۱ لغایت خرداد ماه سال ۸۲ بطول انجامید سكوهای طبقه اول بطور كامل ایزولاسیون گردید و رختكنهای موجود بازسازی شد.
همچنین در سكوهای طبقه اول ۳۵ هزار صندلی پلاستیكی به رنگهای زرد ، پرتقالی ، زرشكی و سرمه ای نصب گردیده است .
