این غار، که از نوع غارهاى استلاکتیت است، در شرق شهر مرند قرار دارد و راه دسترسى به آن سواره‌رو مى‌باشد. دوگیجان یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی درقسمت شرقی حومه شهرستان مرند واقع شده که پس از گذشتن از روستای ارد کلو و بناب جدید و زرقان به این روستا می رسیم. مابین روستای زرقان و دوگیجان کوه مرتفعی است به نام مقاطقع که غار در این کوه واقع شده است. دهانه غار به عرض ۳/۵ متر است. غار به فاصله حدود 6 کیلو متری شرق روستا واقع شده که از دو مسیر مالرو می شود به آن رسید. ورود به غار بصورت تقریبا عمودی از سوراخی که میبایست بصورت تک تک وارد آن شد میسر است.
این روستا که از جاذبه های مرند میباشد، ارتفاع آن از سطح دريا 2150 متر می باشد.چشمه آب و آبشار معروف آغ سو در فاصله تقريبی 7 کيلومتری روستا و در ارتفاع 1800 متری از سطح دريا قرار گرفته و در تمام فصول سال آب زلال و سرد آن منطقه را سيراب مي کند. اين چشمه در زير کوهی قرار داشته که در قله آن به ارتفاع 2200 متر يک غار طبيعی آهکی وجود دارد که بعلت زيبائی داخل آن بر جذابيت اين منطقه می افزايد.
روستای دوگيجان ( در اصطلاح محلی دويجان ) بعلت وجود آب فراوان يک منطقه سرسبز کشاورزی و حاصلخيز می باشد.این روستای خوش آب و هوا ، کوهستانی ، دارای مردمانی خونگرم و مهمان نواز و سختکوش می باشد.مردم این روستا به شغل های دامداری ، قالیبافی و کشاورزی مشغول هستند. لباس محلی این روستا در نوع خود از نظر رنگ و اشکال پارچه کم نظیر است.
آداب و رسوم روستای دوگيجان
مردم دویوجان دارای پوشش منحصر به خود است. زنان که پخت نان و دوشیدن شیر را بر عهده دارند پوششی بینظیر از رنگها دارند. این پوشش هنوز ادامه دارد و از روند تخریب در امان مانده است. عکاسی در این روستا نسبت به روستاییان دیگر استان بیدردسر و راحت است اما، دوربین غریبهای که به سوی زنان نشانه رود با مخالفت روبه رو خواهد شد.
هر ساله در این روستا آیینی با شرکت همهی زنان و مردمان روستا روی میدهد که بنا بر آن، ظهر نوزدهم تیرماه از روستا خارج شده و دسته دسته همراه زنان و بچهها به سوی «پیر» یا «سلطان سنجر» که سلطان زنجیراش میگویند حرکت میکنند. حصار این پیر از سنگ است. مردم بخشی از راه خاکی را با تراکتور و بقیه را با پای پیاده میپیمایند.
عصر پیش از فرو رفتن آفتاب بر بلندی کوه سلطان سنجر رسیده و در میان سنگهای تلنبار شده جای میگیرند تا پیش از بر آمدن آفتاب شاهد گوسفندانشان باشند که بر گرد پیر میچرخند. این نمایش برای سلامتی و پر برکت بودن دامهایشان خوب است. داستانهایی از این آیینها بر سر زبانهاست که اعتقادشان را بر آن بیشتر میکند. اطراف «پیر» پر است از خانوادههایی که شب را بر سر آتش به سر میبرند و جوانانی که بر بلندی این کوه با احساس غرور از آیندهی برنامههاشان سخن میگویند. از این بلندی روستای زنوزاق، زنوز و مرند دیده میشود. این پیر از آنِ مردمان زنوز است که فقط در این روز از سال روستاییان دویوجان زائر آن میشوند.
پس از گوسفند گردانی به دور «پیر» و با برآمدن آفتاب مردم به سوی منطقهی «سووانالیق» بین راه روستا و پیر سرازیر میشوند. در آن جا گوسفندان دوشیده شده و گاه خرید و فروش میشوند. مردم چند گروه شده و هر کدام در گوشهای از درهی بزرگ اوتراق کرده و از مهمانانشان پذیرایی میکنند. هر گروه از خانوادهها سفرهای پیش انداخته که از «چوچَه» یا «داستانا»ی پخت خودشان و پنیر و چای چیده شده است. به راحتی میتوان بر سر سفرهها نشسته و با آنان هم سخن شد. چشم انداز این دره با گوسفندان، گاوها، الاغها و اسبانشان خاطرهی به یاد ماندنی بر جای میگذارد.
