صور روستایی از دهستان بناجوی شمالی از توابع بخش مركزی بناب در 24 كیلومتری شمال شرقی مرکز این شهرستان قرار گرفته است. رودخانه قلعه چای از 2 كیلومتری شمال غربی این آبادی می گذرد و كوه دوزلاغ در شمال، كوه پلی گونی در شرق و كوه فرهادداش در یک‌كیلومتری جنوب شرقی صور است.
این روستا از جاذبه های بناب،را با غارهای فراوانی که در دل کوه دارد می‌شناسند. غارهایی که البته بخش بسیاری از آنها معماری شده است. هنوز علت دقیق ایجاد این غارها مشخص نیست. اما این احتمال وجود دارد که ساکنان این منطقه برای پناه گرفتن از بلایا و حیوانات وحشی، حفره‌هایی در دل کوه ایجاد کرده‌اند. در این غارها چاله‌هایی برای نگهداری آب نیز وجود دارد.
معماری صخره ای منحصر به فرد
معماری صخره ای صور نخستین بار در سال 76 توسط اداره میراث فرهنگی بناب مورد شناسایی قرار گرفت.روستای صور در دره ای قرار گرفته كه در 2 طرف كوه، منازل و خانه های مسكونی قرار دارد و رودخانه ای از وسط آبادی می گذرد كه روستا را به 2قسمت شمالی – جنوبی تقسیم می كند و معماری های صخره ای نیز در 2 جهت و در زیر خانه های مسكونی فعلی قرار گرفته اند. بنا به اظهارات روستاییان در اكثر این واحدها معماری صخره ای وجود داشته كه تعداد بی شماری از آنها به مرور پر شده و نیاز به پاكسازی دارند. معماری فوق از سمت ورودی روستا كه در جنوب قرار گرفته آغاز شده و به سمت شرق، واحد به واحد ادامه دارد. سپس در قسمت شمالی روستا نیز این واحدها ادامه یافته و طبق اظهار مردم محلی حتی در قسمت شمالی فضاهای بزرگ تری نیز وجود داشته كه پر شده است. در حال حاضر چشمه ای نسبتاً پرآب در مركز روستا قرار دارد كه منبع آب شرب روستا محسوب می شود. به طور كلی منطقه صور به دلیل كوهستانی بودن، آب فراوانی دارد و زمستان های آن طولانی است.
وضعیت معماری هر واحد صخره ای عبارت است از اتاق نشیمن، طویله، انباری با پلان های مدور و بعضاً بیضی كه در وسط اتاق نشیمن به صورت سكویی مرتفع با ارتفاع 80 سانتی متر تا 20/1 سانتی متر كه در بالای این فضای گنبدی شكل مرتفع نورگیری است كه احتمالا جهت روشنایی تعبیه شده است. طویله دورادور سكوی اتاق نشیمن قرار گرفته و آغل را در كنار سكوی نشیمن در داخل سنگ به طرز ماهرانه ای كنده اند كه حتی جای بستن حیوانات را نیز در كنار دیوار آغل به صورت حلقه های تراشیده اند.در گوشه هایی از این مجموعه‌ها فضاهایی نیز به عنوان انباری تعبیه شده است.در دیواره‌ها و پایه های سنگی حفره هایی كه محل های پیه سوز است، دیده می شود.همچنین سوراخ هایی به عنوان قلاب برای آویزان كردن یا بستن وسایل وجود دارد. در حال حاضر بر روی این معماری خانه های روستایی قرار دارد كه وضعیت آنها نیز قابل توجه است. از هر واحد صخره ای، راهی به واحد كناری وجود دارد و بنا به اظهارات محلی ها این فضاها در چند طبقه هستند كه راهی به زیرزمین خود معماری صخره ای وجود دارد. راه ارتباطی به واحدهای كناری و زیرزمین حفره‌ها هستند كه در مواقع اضطرار از آنها استفاده می كردند. داخل معماری فوق، تاریك و تنهاعامل روشنایی آن نورگیرهای بسیار كوچك و روزنه های ایجاد شده در سقف است. فضاها، طاقچه ها، طاقنماها، حفره ها، آغل‌ها و … جملگی به وسیله كلنگ ایجاد شده اند كه هنوز آثار آن دیده می شود و سنگ موجود سنگ ماسه ای است كه انسان به راحتی می‌تواند در آن دخل و تصرف کند. ورودی این معماری‌ها به وسیله دالان های چوبی پوشانده اند كه آب باران و برف به داخل نفوذ نكند.
