استان فارس با دارا بودن بیش از هزار و 400 امامزاده جلیل القدر از استان های مذهبی کشور به شمار می رود و وجود امام زادگان بزرگ و جلیل القدر بخصوص در شهر مقدس شیراز جلوه ای از معنویت را به این شهر داده است.حضرت علی ابن حمزه (ع)، نوه حضرت امام موسی کاظم (ع) یکی از این امامزادگان بزرگوار و با منزلتی است که در شیراز مدفون است و مضجع شریفش از حرم های مقدس و پراحترام استان فارس و شهر شیراز است.
آرامگاه علی بن حمزه بن موسی الکاظم یکی از بناهای تاریخی و مذهبی شهر شیراز می‌باشد.این آرامگاه متعلق به «شاه میرعلی بن حمزه بن موسی کاظم» می‌باشد که در خیابان حافظ و در نزدیکی رودخانه خشک قرار گرفته‌است.آرامگاه علی بن حمزه در دورهٔ دیلمیان و به‌دست امیر عضدالدوله دیلمی احداث شده و در دورهٔ تیموریان بخش‌هایی از آن مرمت گردیده‌است.علی بن حمزه در اثر فشار خلفای عباسی در ۲۲۰ هجری به حال فرار به شیراز آمد. و در غاری كه بعداً باباكوهی برای اعتكاف خود برگزید پنهان شد.روزها هیزم فراهم می كرد و گاهی به دروازه استخر می آورد و از فروش آن آذوقه خردیه برای خانواده به غار می برد.روزی مأمورین خلیفه او را از خالی كه بر صورت داشت شناختند و گردنش را زدند و آن سر را به بغداد فرستادند و جسد را در محل فعلی (بالای پل دروازه اصفهان) دفن كردند. عضدالدوله دیلمی بر آن قبر بقعه ای ساخت و دختر سید شریف زید بن اسود را نیز به زنی گرفت و چون زید مرحوم شد او را در نزدیكی علی بن حمزه دفن كردند كه اكنون این مقبره دست در شیب جنوبی پل دروازه اصفهان در سمت غربی خیابان قرار گرفته. زید بن اسود به هشت واسطه نسبش به امام حسن بن علی مرتضی می رسد.
در ورودی بقعه شاه میر علی بن حمزه اگر چه كهنه و فرسوده شده ولی از نظر كنده كاری نمونه ای از ذوق و هنر مردم شیراز است. پس از عبور از دهلیز در محلی كه وارد صحن می شوند بر بالای درگاه، سنگ سرخ رنگی نصب شده كه كتیبه بسیار زیبایی به خط ابراهیم سلطان فرزند شاهرخ تیموری بر آن نقر گردیده است.
