بند روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان ارومیه در استان آذربایجان غربی قرار دارد. این منطقه زیبای کوهستانی همراه با باغات و سد رودخانه شهر چای در طول سال بیشترین گردشگران و دوستداران طبیعت را به سوی خود جلب می کند. روستای گردشگاهی بند، از توابع بخش مرکزی شهرستان ارومیه در ۳ کیلومتری جنوب غربی ارومیه واقع شده است.
ارتفاع این روستا از سطح دریا ۱۴۰۰ متر می باشد. این روستا از شمال به روستای میرآباد، از غرب به روستاهای اوعلی، نوشان علیا و سفلی، از طرف شرق به کلیسای سیر جانوسلو و بزوه و از جنوب به روستای شملکان محدود شده است.
آب و هوای این روستا در فصول بهار و تابستان معتدل و در پاییز و زمستان سرد است.
این روستا از جاذبه های ارومیه، از دیرباز محل مبادله کالاها و بازار روستایی منطقه ارومیه بوده است و در کنار بستر رودخانه شهرچای به صورت خطی استقرار و امتداد یافته است. قدمت روستای بند به بیش از سه قرن میرسد.
مردم روستای بند به زبانهای آذری و کردی سخن میگویند. دین رسمی آن اسلام و پیرو مذهب شافعی هستند. درآمد اکثر مردم روستای بند، از فعالیتهای زراعی و دامداری تأمین میشود.
زمینهای زراعی و دامداری تأمین میشود.زمینهای زراعی روستا به صورت قطعات کوچک و پراکنده در جنوب، غرب و شرق روستا گسترده شدهاند.گندم و جو بیشترین سهم تولیدات زراعی این روستا را تشکیل میدهد.
دامپروری نیز رونق قابل توجهی دارد و لذا گوشت، فرآوردههای لبنی و پشم از محصولات دامی این روستاست. باغات سیب و انگور در دامنه ارتفاعات و حواشی رودخانه گسترش یافتهاند. گروهی از مردم روستا نیز در امور خدماتی اشتغال دارند.
خانههای روستا در بافت قدیم ساختاری سنتی دارند و از مصالحی مانند سنگ، چوب، خشت، گل و انواع آجر ساخته شدهاند. در ساخت خانههای جدید، از مصالح سیمان و تیرآهن نیز استفاده میشود. خانههای روستاییان از فضاهای متنوعی چون آغل، اصطبل، انبار علوفه، اتاقهای استراحت، سرویس بهداشتی و راهرو یا دالان و حیاط برخوردار میباشند.
مهمترین جاذبه های طبیعی روستای بند عبارتند از: تفرجگاههای حاشیه رودخانه شهرچای، باغات پیرامون روستا، چشم انداز کوهستان و تفرجگاه زمستانی بند، دریاچه پشت سرد شهرچای با قابلیت های ورزشهای آبی و تفرجگاه پیرامونی سد شهرچای.
همچنین مسجد روستای بند که محل برگزاری مراسم و آیین های مذهبی است، از آثار قدیمی روستا به شمار می رود.
جاذبه های فرهنگی در روستای بند از قبیل برگزاری جشن های ملی و مذهبی و آیین های مذهبی، جلوه گاه آداب و رسوم بومی و نشانه هایی از فرهنگ عمومی مردم روستا است. مراسم و آیین های ملی از قبیل عید نوروز، شب یلدا و چهارشنبه سوری با حضور و مشارکت روستاییان برگزار می شود. در مراسم عروسی، نوازندگان و عاشیق های محلی با اجرای موسیقی و آوازهای آذری و کردی فضایی جذاب و شاد فراهم می کنند. در ایام اعیاد مذهبی، مردم روستا مناسک مربوطه را به جا می آورند.
یکی از جاذبه های این روستا را میتوان نوع پوشش مردم ان منطقه دانست که به دونوع کردی و اذری رواج دارد. مردان کرد از نوعی کت به نام «چوخا» استفاده می کنند و شلواری به نام «رانک» و دستاری به نام «جامانه» می پوشند و پاپوشی به نام «ملکی» به پا می کنند. لباس های زنان شامل پیراهن بلند و گشاد و شلوارهای زنانه دهانه بسته می باشد. زنان دستمالی بر سر می بندند که «پوشین» نامیده می شود.