آرامگاه منسوب به ابوسعید ابوالخیر مقبرهای است که در روستای مهنه از توابع شهرستان مه ولات در حوالی شهرستان تربت حیدریه واقع در استان خراسان رضوی را به ابوسعید ابوالخیر نسبت دادهاند. بنای این مقبره از جاذبه های فیض آباد، در ۵۵ کیلومتری جنوب شرقی تربت حیدریه و ۷ کیلومتری فیض آباد در روستایی به نام مهنه قرار دارد که به اعتقاد برخی مدفن شیخ ابوسعید ابی الخیر پیرمهنه است. مولف اسرار التوحید به صراحت محل دفن شیخ را میهنه خاوران ذکر کرده است که در حال حاضر این نقطه خارج از مرزهای ایران واقع می باشد، اما نظر به ارادتی که اشخاص بسیاری به شیخ ابوسعید داشته اند در این امر مباهات نموده و محل آرامگاه وی را در مهنه شهرستان مه ولات می دانند.
بنای این آرامگاه که مطابق پلان، یک ساختمان واحد مربع شکل با اضلاع 10/3 متر در 10/5 متر است، پس از فوت این عارف ایرانی به سبک بناهای تاریخی دوران سلجوقی و اسلامی احداث شده است.
ضخامت دیوار این عمارت 2/5 تا ۳ متر بوده و از درون آنها راهروهایی میگذرند. آجرهای به کار رفته در بنای مذکور نیز به ابعاد 22/5 در 24/5 سانتی متر است.
بنای بیرونی آرامگاه ابوسعید ابوالخیر به دلیل گلی بودن در حال فرو ریختن است. مقبرههای بیرون بنا که اشعاری به زبان فارسی روی سنگ نوشتههای آن حک شده، بخشی از تاریخ ارزشمند دوران اسلامی به شمار میرود.
ابوسعید ابیالخیر جایگاهی ویژه در افکار عمومی کشور ترکمنستان داشته و این مسئله به گونهای است که طواف آرامگاه او و زیارت آن از سوی زنان و دختران ترکمن جلوههای از اعتقادات و معنویات ترکمنها به منه بابا (ابوسعید) را نشان میدهد.
از سوی دیگر، خواندن ادعیه و نماز در کنار آرامگاه این عارف نامدار ایرانی و احترام ویژه به شخصیت او نشانی دیگر از جایگاه والای او نزد مردم این همسایه شمالی کشورمان دارد.
در سالهای ابتدای استقلال ترکمنستان هیئتهای باستانشناسی از ایران ضمن بازدید از آرامگاه ابوسعید ابوالخیر راههای همکاریهای دو کشور ایران و ترکمنستان را در امور مربوط به حفظ و احیای میراث فرهنگی بررسی کردهاند.
در این بازدیدها در زمینه شناخت اثر، آسیب شناسی ضایعات وارده و ارایه برنامه برای مرمت و بازسازی آرامگاه ابوسعید به مقامات ترکمن ارایه شده است.
این بنای تاریخی توسط کارشناسان و باستانشناسان آمریکایی در سال ۱۳۸۴ شمسی مرمت و بازسازی شده است.
آرامگاه ابوسعید ابیالخیر توسط دولت ترکمنستان به عنوان یک اثر تاریخی و فرهنگی به ثبت رسیده و مورد حفاظت قرار دارد.
این آرامگاه در سال 1384 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 11924 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
