جمهوری خلق بنگلادش کشوری در آسیا است که جزو یکی از پرجمعیت‌ترین و فقیرترین کشورهای جهان به شمار می‌آید. این کشور از همه طرف با هند هم‌مرز است به جز بخشی کوچک در جنوب شرق که از طریق خلیج بنگال با میانمار در ارتباط است. قسمت‌های جنوب شرقی این کشور از جنگل‌های خیزران پوشیده شده است. خاک بنگلادش بسیار حاصلخیز است و امکان زندگی را برای جمعیت بزرگی فراهم کرده است. آب و هوای آن استوایی است و کشاورزی آن متکی به باران‌های موسمی است. به تازگی در اعماق خلیج بنگال منابع گاز طبیعی، کشف شده است. مرزهای امروزی این کشور در سال ۱۹۴۷ ایجاد شدند. در آن سال این منطقه به عنوان بال غربی کشور تازه تاسیس پاکستان شناخته شد. در سال ۱۹۷۱ جنگ‌هایی در این کشور برای استقلال از پاکستان درگرفت که به استقلال هم منجر شد.
پایتخت کشور بنگلادش داکا است. واحد پول بنگلادش تاکا نام دارد و زبان رسمی آن بنگالی است. زبان بنگالی از ریشه زبان‌های هندوآریایی است و خط ویژه خود را دارد. از زبان انگلیسی نیز در آموزش عالی و دادگستری استفاده زیادی می‌شود و طبقه متوسط و بالا از آن به عنوان زبان دوم استفاده می‌کنند. ۹۸ درصد از مردم این کشور بنگال هستند.
۸۹٫۷ درصد از مردم بنگلادش مسلمان و اکثریت آنها سنی‌مذهب هستند. ۹٫۲ درصد از بنگلادشی‌ها نیز پیرو آیین هندو است. از آنجا که اسلام از نظر تاریخی توسط صوفیان به بنگلادش آورده‌شد پیروان طریقت‌های صوفی هم‌چون دیوبندی و اهل حدیث نیز در این کشور حضور درخور توجهی دارند.
بنگلادش از نظر جغرافیای سیاسی در محاصره کامل هند قرار دارد و به دلیل واقع بودن در شبه قاره هند شدیداً تحت تأثیر آن می‌باشد و مهم‌ترین روابط را در نظام بین‌المللی، با هند دارد. بخش کوچکی از مرزهای زمینی این کشور نیز در اشتراک با برمه می‌باشد.
بنگلادش در موسیقی، معماری و مجسمه‌سازی و نقاشی پیشینه‌ای غنی دارد. ادبیات بنگالی از زبان و ادبیات فارسی تأثیر بسیاری گرفته‌است.
جغرافیا
بنگلادش به دو منطقه طبیعی تقسیم می‌شود: جلگه آبرفتی وسیعی که ۹۰٪ کشور را تشکیل می‌دهد و دوسوم بخش شرقی جلگه دلتایی براهماپوترا ـ گنگ، بزرگترین دلتای جهان، است و از خلیج بنگال به طرف شمال امتداد می‌یابد؛ و منطقه دوم منطقه تپه‌های چتاگانگ که در گوشه جنوب شرقی کشور قرار دارد و حدود یک ششم سرزمین را در برمی‌گیرد.
این کشور از نظر طبیعی در جلگهٔ هموار بنگال قرار دارد. نزدیکی این کشور به خط استوا موجب وجود باران‌های موسمی شده‌است و نیز دارای رودخانه‌های بسیاری می‌باشد که نقش مهمی را در اقتصاد این کشور بر عهده دارند. از نظر آب و هوایی، بنگلادش دارای آب و هوای گرم و مرطوب است و به سبب واقع شدن در کنار خلیج بنگال و اقیانوس هند تابستان‌ها این کشور به شدت در مقابل سیل‌های ناشی از جریان‌های موسمی اقیانوس هند آسیب‌پذیر است و سالانه صدها نفر قربانی این باران‌های موسمی می‌شوند.
رودهای گنگ، براهماپوترا (جمونا)، میگهنا و پدما مهم‌ترین رودهای بنگلادش‌اند و این کشور را آبیاری می‌کنند. رودهای گنگ و براهماپوترا که از کوه‌های هیمالیا سرچشمه گرفته و به خلیج بنگال می‌ریزند. رود گنگ و رودهایی که به آن می‌ریزد، ناحیه وسیعی از جنوب غربی بنگلادش را در برمی‌گیرد. سرچشمه هیچ‌یک از رودهای بنگلادش در داخل این سرزمین قرار ندارد، ازینرو بنگلادش بر جریان رودهایی که سرزمین آن را آبیاری می‌کند نظارت کامل ندارد؛ برای نمونه، ساخت سدی بر بالای رود گنگ در ایالت بنگال غربی هند، موجب تغییر مسیر مقادیر قابل ملاحظه‌ای آب به نفع این ایالت شده‌است.
رودخانه‌های پرشمار، مهم‌ترین چشم‌انداز طبیعی بنگلادش است و به‌طور چشمگیری بر سبک زندگی مردم آنجا تأثیر گذاشته‌است. این رودها زمین‌های گسترده‌ای را آبیاری کرده و نوعی سامانه ترابری مناسب و ارزان به وجود آورده‌اند. ته‌نشینی رسوبات آبرُفتی این رودها باعث غنای خاک کشاورزی می‌شود و ذخایر بزرگ ماهی آنها، منبع غذایی مهمی برای ساکنان این کشور است. با اینهمه، به سبب تغییرات پیوسته و بعضاً سریع در مسیر این رودها و طغیان آنها، خسارت زیادی متوجه بنگلادش می‌شود. به هر صورت، سرزمین بنگلادش بسیار حاصلخیز بوده و امکان زندگی را برای جمعیت بزرگی فراهم نموده‌است. قسمت‌های جنوب شرقی این کشور، از جنگل‌های خیزران پوشیده شده‌است. کشاورزی بنگلادش متکی به باران‌های موسمی است. ۸۲ درصد جمعیت بنگلادش به کشاورزی مشغول هستند و برنج و کنف از محصولات آنان می‌باشد. به تازگی، در اعماق خلیج بنگال منابع گاز طبیعی، کشف شده‌است. این کشور فاقد منابع معدنی و ذخایر زیرزمینی قابل توجه است.
اقتصاد
بنگلادش دومین صادرکننده پوشاک جهان است. کارمزد پایین کارگران، این کشور را به یکی از قطب‌های مورد توجه مارک‌های شناخته‌شده جهانی تبدیل کرده‌است. واحد پول بنگلادش تاکا با واحد جزء (پَیسه) است. این کشور از اعضای کشورهای همسود (مشترک‌المنافع) است، بنگلادش با جمعیتی سریعاً در حال رشد یکی از فقیرترین کشورهاست و به کمک خارجی شدیداً وابسته است. کشاورزی و دامداری بیش از ۷۰٪ جمعیت را به خود اختصاص می‌دهد. برنج در بیش از سه چهارم زمین قابل کشت تولید می‌شود. با وجود حاصلخیزی زمین، محصول اغلب با سیل و توفان از بین می‌رود. در ۱۹۹۲ طرحی بزرگ با عنوان طرح مهار سیل آغاز شد، که طبق آن مسیر رودخانه‌ها تغییر کرده و دیواره آنها مرتفع خواهد شد. کشت تجاری عمده کشور چای و کنف است که بنگلادش ۹۰٪ تولید جهانی کنف را در دست دارد. صنایع معدنی کم است ولی ذخایر گاز طبیعی وجود دارد.
جاذبه های دیدنی کشور بنگلادش
آهسان منزیل
عمارت و بنای زیبایی است که درسفر به داکا مورد توجه علاقمندان قرار می گیرد.مکانی زیبا برای بازدید به همراه خانواده و دوستان است که می توانید از آن لذت ببرید. این بنا در اواخر قرن ۱۹ ساخته شده واقامتگاه رسمی فرماندار داکا بوده است. بعد از گذشت نزدیک به ۱۵۰ سال از ساخت آن هنوز زیبا و دیدنی است.این مکانی با معماری مدرن بوده که در سال های قبل مورد بازسازی قرار گرفته است.
جاذبه دیدنی سادارگات
بازدیدی از عرض رودخانه در یک منطقه پر جمعیت و شلوغ است و علاقمندان از قایق سواری لذت خواهند برد . سوژه بسیار جالبی برای عکاسی محسوب می شود. تفریحی هیجان انگیز و شاد بوده وحس زندگی و زنده بودن را به آدمی می بخشد.
جنگل سونداربانس
بزرگترین جنگل حرای تک قطعه‌ای جهان، جنگل سونداربانس است که در کشور بنگلادش، شهر خولنا قرار دارد. این جنگل نامش در فهرست عجایب هفتگانه طبیعت آورده شده و در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. واژه سونداربان، متشکل از دو کلمه شوندور و بون، در زبان بنگالی به معنای جنگل زیبا نامیده می‌شود که به احتمال زیاد این کلمه از درختان سونداری بر گرفته شده است.
از نظر پوشش گیاهی، ۶۰ درصد جنگل‌های سونداربانس شامل متنوع‌ترین پوشش‌های جانوری و گیاهی می‌شوند. می‌توانید صدها نهر و کانال آب را در سرتاسر جنگل ببینید و تجربه هیجان‌انگیزی از کشف جنگل با قدم زدن از میان جنگل‌های حرا، زمین‌های باز و ساحل دریا داشته باشید.
