میانمار (بـِرمه پیشین) کشوری است در آسیای شرقی. بزرگترین شهر این کشور رانگون است ولی پایتخت آن شهر نایپیداو می‌باشد. میانمار از شمال شرقی با چین، از شرق با لائوس، از جنوب شرقی با تایلند، از غرب با بنگلادش و از شمال غربی با هند مرز مشترک دارد و از جنوب غربی با خلیج بنگال و از جنوب با دریای آندامان محدود می‌شود. یک سوم مرز خارجی میانمار را مرز آبی تشکیل می‌دهد.
میانمار در قرن نوزدهم به تصرف بریتانیایی‌ها درآمد و پس از مدتی به هند تحت استعمار بریتانیا منضم شد. برمه تا سال ۱۹۳۷ به عنوان یکی از استان‌های هند اداره می‌شد. این کشور درنهایت در ۴ ژوئیه سال ۱۹۴۸ استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد. از سال ۱۹۶۲ نظامیان بر برمه استیلا یافتند و از آن پس دولتی دموکراتیک و غیر نظامی در این کشور بر سر کار نیامده است.
حتی در سال ۱۹۹۰ که حزب مخالف دولت نظامی در انتخابات عمومی میانمار به پیروزی رسید، نظامیان اجازه تشکیل یک دولت غیر نظامی در این کشور را ندادند. میانمار از نظر منابع طبیعی کشوری ثروتمند محسوب می‌شود، اما به دلیل آنکه تمام اقتصاد این کشور تحت کنترل دولت نظامی است و به دلیل سو مدیریت منابع مالی، این کشور از نظر اقتصادی پیشرفت چندانی نکرده است. رانگون پایتخت سابق میانمار با داشتن معابد و مجسمه‌های زیادی از بودا، یکی از عمده‌ترین مراکز جذب توریست در این کشور است. در سال ۱۹۸۹ مقامات نظامی برمه نام میانمار را برای این کشور آسیایی برگزیدند. اکنون نیز نام میانمار به جای برمه در سازمان ملل متحد رسمیت دارد.
اقتصاد
این کشور یکی از کشورهای آسیای جنوب شرقی است، متأثر از چند دهه رکود، سو مدیریت و انزواء. برمه کشوری حاوی منابع غنی است، اما اقتصاد آن کم‌ترین توسعه و پیشرفت را در جهان داراست. تولید ناخالص ملی برمه ۵۳٫۱۴ میلیارد دلار و متوسط رشد اقتصادی آن ۵٫۵ درصد در سال است که پایین‌ترین رشد اقتصادی ناحیه مکونگ است. در این میان، اتحادیه اروپا، سازمان ملل متحد و کانادا تحریم‌های اقتصادی سنگینی را علیه برمه تصویب کرده بودند.
ویژگی‌های انسانی و سیاسی
وسعت: ۶۷۶.۵۷۸ کیلومتر مربع
جمعیت: ۴۲.۹۰۹.۵۰۰ نفر
پایتخت قدیم: رانگون (۴.۲ میلیون نفر)
پایتخت جدید: نایپیداو (از سال ۲۰۰۶)
واحد پولی: کیات
زبان: برمه‌ای(میانماری)
روز ملی: ۴ ژانویه
ادیان: پیروان آیین بودا (۹۰ درصد جمعیت کشور)، اسلام و مسیحیت.
نوع حکومت: شورای نظامی (junta)
جاذبه های میانمار
1. معبد صخره طلایی
یکی از جاذبه‌های عجیب و غریب این سرزمین معبد صخره‌ی طلایی یا کیا اکتیو است که به معنای معبدی در گوشه‌ی دنج دنیا شناخته می‌شود. این معبد افسانه‌ای در واقع صخره‌ای طلاکاری شده است که ۸ متر ارتفاع و ۱۵ متر قطر دارد و در سواحل جنوبی کشور میانمار بر روی کوهی عظیم قرار دارد. گردشگران بسیاری برای دیدن آن به میانمار سفر می‌کنند تا از این اثر طبیعی شگفت انگیز بازدید کنند.
2. شیمدو پایا
“شیمدو پایا” نام یک معبد بودایی به معنی “خدای بزرگ طلایی” می باشد، چرا که طلای پر زرق و برقی که کیلومترها دور تر نیز مشاهده می شود آن را پوشش داده است. همچنین، بالای معبد الماسی درخشان قرار دارد که این زیبایی را دوچندان کرده است. این بنا تقریبا ۱۱۴ متر ارتفاع دارد که بلندترین معبد در میانمار است. شیمدو پایا به ویژه برای بودایی ها حائز اهمیت می باشد چرا که در برگیرنده چندین آثار متعلق به بودا نیز است. این بنا که در باگو قرار دارد، قدمتی هزار ساله دارد و با معابد، مجسمه ها و تندیس های طلایی مزین شده است.
3. رودخانه آیروادی
“رودخانه آیروادی” یا “ایروادی” طولانی ترین رودخانه میانمار است که از ارتفاعات هیمالیا سرچشمه گرفته و پس از عبور از میانمار به دریای آندامان میریزد. این رودخانه که پذیرای کشتی ها و قایق های بزرگ در ارتفاعات پایین تر بود، خیلی سریع به یک مقصد محبوب تفریحی مبدل گشت.
4. صومعه شاناندو
صومعه شاناندو” ، یک صومعه بودایی – تاریخی در شهرستان ماندالای است. این صومعه که به عنوان کاخ طلایی شناخته شده است، از بناهای مهمی می باشد که در مرکز میانمار واقع شده است. این بنا در اصل بخشی از مجموعه کاخ های پادشاهی ماندالای بوده است؛ اما پسر شاه پس از مرگ پدر از آنجا نقل مکان کرد، چرا که بر این باور بود روح پدر در کاخ حضور دارد. این بنا بعدها به یک صومعه تبدیل شد شد. در آن زمان، ساختمان بیرونی بنا از طلا پوشیده شده بود اما امروزه طلا عمدتا در داخل ساختمان به چشم می خورد. نمای بیرونی با کنده کاری چوب ساج مزین شده است که نشان دهنده اسطوره های بودایی می باشد. در این کنده کاری ها، از مواد دیگری مانند سنگ استفاده شده است.
5. نگپالی
” نگپالی” ترکیبی از دو جهان در کشور جنوب شرقی آسیا می باشد که یکی از بی نظیر ترین چشم انداز ها را دارد: سواحل شنی سفید رنگ، آب های آبی خلیج بنگال و هتل های لوکس. این نقطه بزرگ معمولا دارای شرایط جوی خنک بوده و از همین رو گردشگرهای بسیار را به خود جذب کرده است. نگپالی مملو از دهکده ماهیگیری با رستوران های محلی و ارابه های مسافربر می باشد.
6. مراکیو
مراکیو یک شهر مهم باستانی می باشد که در ابتدا تصور می شد به دلیل داشتن دیوارهای ضخیم، یک قلعه است اما این دیوارها برای حفاظت از معابد در برابر باد شدید بوده است و نه مهاجمان. معابد سنگی را می توان در سراسر این منطقه مشاهده نمود.
7. دریاچه لینل
دریاچه لینل، یک دریاچه پنهاور و گسترده و یکی از جاذبه های توریستی در میانمار است. علاوه بر زیبایی طبیعی آن، این دریاچه نیز مکانی برای جذب گردشگران می باشد، به ویژه خانه های به جا مانده از اینتها، قومی از جنوب شرقی آسیا. سفر با یک قایق موتوری کوچک بر روی این دریاچه خاطره انگیز خواهد بود.
8. تانک کلات
” تانک کلات “ یک صومعه بودایی می باشد که در بالای یک آتشفشان خاموش بنا شده است و یکی از مکان های نفس گیر در برمه محسوب می شود. برای رسیدن به صومعه، بازدید کنندگان باید ۷۷۷ پله را برای رسیدن به قله طی کنند. در بالا این کوه، می توان شهر باستانی باگان و همچنین پوشش های گیاهی انبوه را که منظره بسیار زیبایی را فراهم می کنند مشاهده نمود.
9. معبد شدوگان
“معبد شدوگان” و یا “معبد اژدها” یکی از مقدس ترین مکان ها در میان بودایی ها در میانمار می باشد، زیرا حاوی یک رشته مو بودا و دیگر آثار مذهبی مربوطه می باشد. این معبد ۲۵۰۰ ساله در یانگون، بزرگترین شهر میانمار واقع شده است. در طول قرن ها، این معبد از ۸ متر تا ۹۹ متر رشد کرده است. این بنا با طلا پوشش داده شده است و گنبد آن شامل ۴۵۳۱ الماس می باشد. پیرامون این بنا، معابد، مجسمه ها و گنبد های متعددی را می توان مشاهده نمود. بازدیدکنندگان می بایست با پای برهنه وارد معبد شوند.
10. باگان
مسافران مشتاق بازدید معابد بودایی، می توانند یک روز کامل را در باگان داشته باشند، چرا که بیش از هر جای دیگری در جهان شامل معابد بودایی می باشد.
باگان که محبوب ترین مقصد در میانمار می باشد، پایتخت امپراتوری اول برمه از قرن نهم تا دوازدهم بوده است. این مکان که مارکو پولو از آن به عنوان “شهر طلاکاری شده” یاد کرده است، در قرن یازدهم شامل حدود ۱۳ هزار معبد بودایی بوده که بسیاری از آنها هنوز هم باقی مانده اند، از جمله معبد معروف آناندا با روکش طلایی خود که مانند نگینی می درخشد.
