جزیره ایستر (Easter island) در جنوب شیلی واقع شده است و به جزیره کوچکی در اقیانوس آرام شناخته میشود. مردمان قدیم در این منطقه از خود مجسمه ها و چیزهای عجیب بسیاری به جا گذاشته اند. امروزه بسیاری از باستان شناسان به دنبال کشف رازهای این جزیره هستند. یکی از بزرگترین عجایب روی زمین مجسمه های موجود در جزیره ایستر است. این جزیره به خاطر سرهای بدون بدنش شناخته شده است، مجسمه های سنگی عجیبی که فقط یک سر غول پیکرند و بس! به این سرها، موآی (Moai) گفته می شود و سال های سال است که ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است.
این جزیره تنها 24 کیلومتر طول و 16 کیلومتر عرض دارد و نزدیکترین خشکی به آن جزیره ای در فاصله 2300 کیلومتری است.
بومی های جزیره ایستر در شیلی به این منطقه راپا نوی (Rapa Nui) می گویند و در واقع ایستر، نامی انگلیسی است که در سال ۱۷۲۲ و بعد از پیدا شدن یک کشتی هلندی در آن به این جزیره داده شد. دانشمندان بر این باورند که قدمت این جزیره به سال ۷۰۰ تا ۱۱۰۰ بعد از میلاد مسیح بر می گردد و از سال ۱۶۰۰ بعد از میلاد مسیح، جمعیت این جزیره به ۱۵۰۰۰ نفر رسید.
زمانی که هلندی ها تمدن مردم جزیره ایستر در شیلی را دیدند، این جزیره به خاطر جمعیت بیش از حد و جنگل زدایی های غیر اصولی اش در ضعیت بد و رو به افتی قرار داشت با این حال این مجسمه های بدون سر اسرار آمیز همچنان مانند قبل پا برجا بودند و مانند معمایی حل نشده در ذهن ها باقی مانده بودند. متاسفانه گذشت زمان، شرایط آب و هوایی و جنگ های قبیله ای باعث شده تا این سرها دچار فرسایش شوند و روی زمین بیفتند اما ۵۰ عدد از آن ها دوباره به همان حالت قبل در سر جای خود قرار داده شدند.
مهمترین چیزی که در برخورد اول در سال 1722 و در زمان کشف آن به چشم آمد این مجسمه ها بودند که وزنی بیش از چندین تن داشتند و بعضی از آنها حتی به ارتفاع 9 متر نیز میرسیدنددر این جزیره 887 مجسه غول پیکر وجود دارد. به این مجسمه ها به اصطلاح موآی نیز گفته میشود. شایان ذکر است که تنها تعدادی از این مجسمه ها به مقصد نهایی رسیده اند و تعدادی در بین راه رها شده اند.
در کل این طور به نظر میرسد که این مجسمه ها در بالای کوه آتشفشانی که در این جزیره وجود دارد کنده کاری شده اند وسپس به پایین کوه، با احتیاط بسیار و توسط یک سیستم قرقره به محل مخصوص خود رسانده شده اند.پس از رسیدن به محل مقرر این مجسمه ها در سر جای خود مستقر و با طناب هایی محکم شده اند. لازم به ذکر است طبق تحقیقات به عمل آمده در محل،باستان شناسان و زمین شناسان به این نتیجه رسیدند که علفهای موجود در منطقه در گذشته بسیار محکم بوده اند به طوری که به سادگی پاره نمی شده اند.مردم باستان نیز از آنها به عنوان طناب استفاده میکردند.تحقیقات بیشتر نشان داد که برای جا به جا کردن این مجسمه به یک گروه به بزرگی 30 نفر نیاز بوده است. رویه جابه جا کردن و مستقر کردن این مجسمه ها به قدری سخت بوده است که در صورت بروز هرگونه اشتباهی،افراد این جزیره کندن مجسمه دیگری را ترجیح میدادند.
تنها ساخت این مجسمه ها نیست که باعث تعجب همگان شده است بلکه این جزیره عجایب دیگری نیز دارد. افراد این جزیره در زمان خود یک نوع سبک نوشتن خاص داشته اند به طوری که در هیچ جای دنیا این سبک سابقه نداشته است. همچنین در زمین های این منطقه سیب زمینی شیرین رشد میکرده است به طوری که این محصول فقط در قاره آمریکا وجود داشته است. آیا ممکن است این افراد کیلومترها سفر کرده باشند تا مقداری غذا بدست آورند؟ این رازها همچنان نیز سر به مهر باقی مانده اند.
این جزیره آب و هوای شرجی و نیمه گرمسیری دارد و بنابراین در تمام طول سال باید منتظر هوایی گرم و معتدل باشید. البته از آن جا که محل قرار گیری جزیره در نیم کره ی جنوبی است، سردترین زمان سفر به این جزیره ها در زمستان و بین ماه های ژوئن تا آگوست است.
هیچ سفری به جزیره ی ایستر بدون دیدن مجسمه های موآی کامل نمی شود و چیزی که بیشتر از هر چیز دیگری باعث تعجب گردشگران می شود این موضوع است که این مجسمه های موآی را در همه جای جزیره می توان دید مثلا در ساحل آناکنا، ساحل زیبا و سفید شنی ایستر می توانید هفت عدد از این مجسمه ها را ببینید و اگر هم کمی بیشتر جستجو کنید می توایند تعداد بیشتری از موآی ها را ببینید اما بدون هیچ بحثی، بهترین مکان این جزیره برای دیدن این مجسمه های سر بدون بدن، Rano Raraku است که در آن می توانید ۱۵ تا از این جسمه ها را در یک ردیف ببینید.
