دریاچه‌ صورتی هیلیر ، یک برکه رمزآلود در استرالیا

دریاچه هیلیر(Hillier) نام یک دریاچه شگفت‌انگیز در لبه ساحل جنوبی استرالیای غربی است که به نظر می‌رسد بجای آب از میلک‌شیک توت‌فرنگی پر شده است! دریاچه هیلیر صورتی معروف استرالیا یک برکه رمزآلود است.

دریاچه هیلیر در نزدیکی ساحل جزیره میدل(Middle) در جنوب استرالیای غربی واقع شده است. اینکه دقیقا چه چیزی سبب می‌شود که این دریاچه صورتی باشد، هنوز مورد بحث است. اما احتمالا مربوط به میکروارگانیسم‌هایی است که در این دریاچه خانه دارند. این دریاچه امروزه یکی از ذخایر حفاظت شده طبیعی است، اما می‌توان تحت شرایط خاصی از آن بازدید کرد و بهترین روش نیز، بازدید هوایی است.

در سال ۱۸۰۲ کاپیتانی انگلیسی به نام “متیو فلایندرز” در حین بازدید از این دریاچه شگفت انگیز اولین اشارات مکتوب را ثبت کرد. و جالب اینجاس که در زمان بازدید مجدد او در ماه مه سال ۱۸۰۳ و بدلیل مرگ یکی از افراد خدمه اش به نام “ویلیام هیلیر”  بخاطر مریضی، نام او را بر روی این دریاچه گذاشت.

چرا دریاچه هیلیر صورتی است؟

علت دقیق رنگ صورتی دریاچه هیلیر کاملا شناخته شده نیست. اکثر دانشمندان بر این باورند که این احتمال وجود دارد که مربوط به وجود یک گونه خاص از ریزجلبک موسوم به “Dunaliella Salina” باشد. این میکروارگانیسم‌های فتوسنتزکننده عاشق نمک، با استفاده از سایر قسمت‌های طیف نور مرئی، به جز فرکانس‌های نارنجی/قرمز، انرژی تولید می‌کنند. Dunaliella Salina قادر به تحمل غلظت نمک بسیار بالا از 0.2 درصد تا 35 درصد است. این مخلوقات کوچک رنگدانه کاروتنوئید و بتا-کاروتن(که در هویج یافت می‌شود) تولید می‌کنند که تصور می‌شود باعث رنگ‌آمیزی جالب این دریاچه شده‌اند. همچنین مقدار زیادی از باکتری‌های هالوفیل(halophilic) و آرکایا(archaea) در پوسته‌های نمکی دریاچه وجود دارد که می‌تواند باعث ایجاد ظاهر جالب دریاچه شود.

این میکروارگانیسم‌های غیر جلبک همچنین یک رنگدانه کاروتنوئیدی مشابه را در غشای سلولی خود تولید می‌کنند که عامل اصلی یا عامل تعیین‌کننده رنگ‌آمیزی کلی دریاچه است. دو مطالعه بزرگ روی این دریاچه انجام شده است. محققان با استفاده از تجزیه و تحلیل این مطالعات، این میکروارگانیسم‌ها را پیدا کرده‌اند. به نظر می‌رسد باکتری‌ها و آرکایاها اکثریت حجم دریاچه را تشکیل می‌دهند که دریاچه‌های نمکی مانند هیلیر را به وجود می‌آورند. به همین دلیل است که رنگ دریاچه ترکیبی از عوامل متاثر از این میکروارگانیسم‌ها است.

آیا شنا کردن در دریاچه هیلیر امن است؟

زمانی تلاش میشد تا از این دریاچه نمک استخراج کنند، اما این تلاشها بدلیل سمی بودن نمک استخراجی با شکست روبرو شد.غلظت بالای نمک، آن را به مکانی امن برای شنا تبدیل کرده است. در سال ۲۰۱۲ دریاچه‌ی هیلیر را به‌عنوان بخشی از منطقه‌ی محافظت شده‌ی ریشرشی اعلام کردند. تنها میکروارگانسیم‌های زنده درون دریاچه شامل دینالیالا سالینا و هالوفیلیک باکتری قرمز است.

آیا آب دریاچه هیلیر قابل نوشیدن است؟

مانند هر آب شور دیگری، توصیه نمی‌شود آب دریاچه هیلیر را بنوشید، چرا که نوشیدن آب شور، می‌تواند باعث آسیب جدی به بدن شود. نمک زیاد در جریان خون، موجب فشار جدی بر توانایی طبیعی بدن شما برای تثبیت میزان سدیم و کلرید می‌شود. غشای سلولی، اگر چه در جلوگیری از جریان یافتن نمک به سلول‌ها خوب عمل می‌کند، اما غیر قابل نفوذ هم نیست. آب نمی‌تواند در سلول‌های شما محصور شود و در شرایط پر نمک، فرایند گذرندگی آب از داخل سلول انجام می‌شود تا ناپایداری غلظت را اصلاح کند. این کار، سلول‌های بدن شما را منقبض می‌کند و کلیه‌های شما تلاش می‌کنند با ایجاد ادرار برای حذف بیش از حد سدیم، مشکل را حل کنند. با این حال، آنها تنها در شرایطی می‌توانند این کار را انجام دهند که ادرار کم‌نمک‌تر از آب شور باشد و می‌تواند منجر به از دست دادن آب بیشتری نسبت به آبی که نوشیده شده، شود و بدن به سرعت دچار کم‌آبی شود. این‌ها همه با فرض این است که وجود میکروارگانیسم‌های موجود در آب دریاچه هیلیر بی‌خطر باشد.. اگر چه اکثر آنها بی‌ضرر هستند، اما این احتمال وجود دارد که چیزی بسیار ناخوشایند نیز حاصل شود.

دسترسی به دریاچه هیلیر

متاسفانه راه‌های بسیار محدودی برای دسترسی به این دریاچه وجود دارد، چرا که به شدت محافظت می‌شود. دریاچه‌ی هیلیر روی جزیره‌ی میانی که بزرگ‌ترین جزیره از مجمع‌الجزایر ریشرشی است قرار دارد، با این وجود طول آن تنها به حدود ۶.۵۵ کیلومتر می‌رسد. البته شما تنها  می‌توانید روی جزیره‌ی وودی قدم بگذارید، اما این موضوع به معنی این نیست که نمی‌توانید دریاچه را از نزدیک تماشا کنید. بهترین کار برای دیدن دریاچه‌ی هیلیر ثبت نام در تورهای بالگرد سواری است.  اسپرانس (Esperance)  نزدیک‌ترین شهر به این جزیره است، بنابراین باید ابتدا به این شهر سفر کنید. خود اسپرانس حدود ۷۲۰ کیلومتر (زمینی) با پایتخت استرالیای غربی، یعنی شهر پرت قرار دارد. با ماشین که از پرت به اسپرانس سفر کنید، حدود ۷ ساعت در راه خواهید بود. نزدیک‌ترین شهر بزرگ به اسپرانس، آلبانی (Albany) در سمت غربی و کالگورلای(Kalgoorlie) در سمت شمالی هستند. همچنین می‌توانید از طریق خطوط هوایی ویرجین استرالیا از شهر پرت به اسپرانس (حدود ۹۰ دقیقه) سفر کنید. فرودگاه اسپرانس حدود ۲۰ کیلومتر از شهر فاصله دارد. از آنجا می‌توانید سوار بر تاکسی و ماشین اجاره‌ای به سمت مرکز شهر حرکت کنید.

آدرس: استرالیای غربی، مجمع الجزایر ریشرشی، جزیره‌ی میانی