بنر هدر

دریاچه سحرآمیز ناترون در تانزانیا

نویسنده:

سمیرا هادی

در تاریخ:

آفریقا در تمامی ادوار تاریخ، یکی از زیباترین و پرجاذبه ترین مقاصد گردشگری دنیا به حساب می آمده که شگفتی های فراوانی را در خود جای داده است. دریاچه ناترون که ششمین دریاچه بزرگ تانزانیا می باشد، را می توان از مهم ترین دریاچه های نمک این کشور به حساب آورد. عمق آب آن معمولاً‌ حدود ۳ متر است و طول و عرض آن بسته با سطح آب تغییر می‌کند. ولی حداکثر این دریاچه ۵۷ کیلومتر طول و ۲۲ کیلومتر عرض دارد.

دریاچه سحرآمیز ناترون در تانزانیا

ناترون از رود ایوازو نیرو سرچشمه می گیر؛ این آب در مسیر رسیدن به دریاچه، از چشمه های آب گرم متعددی عبور می کند که مواد معدنی زیادی را وارد آب می کند. این دریاچه سرخ رنگ همچون قاتلی می ماند که پرندگان و جاندارانی که وارد آن شوند به سرعت خشک شده و تنها بخش هایی از جسد آن ها باقی می ماند. رنگ سرخ دریاچه به دلیل وجود سدیم کربنات در آب و واکنش با مواد دیگر می باشد. این دریاچه دارای مقدار قابل توجهی مواد معدنی و قلیایی می باشد که سبب شده PH آب تا 10.5 برسد. این ویژگی ها باعث شده که هر پرنده یا موجودی که به قصد شنا یا آب خوردن وارد این دریاچه می شود، چیزی جز استخوان ها و پرهایش باقی نماند؛ از همین رو دریاچه ناترون را گورستان پرنده ها نیز می نامند.  از طرفی در اطراف این دریاچه یک آتشفشان وجود دارد که مواد آتشفشانی آن هم وارد آب دریاچه می شوند. تمامی این دلایل در نابودی پرندگان نقش به سزایی دارند. در واقع موادی که در این تالاب وجود دارد، همان موادی است که مصریان باستان برای مومیایی کردن اجساد خود به کار می بُردند.

در فصول گرم سال که سطح آب کم می شود و عقب نشینی می کند، لاشه های فراوانی از پرندگان و حیوانات مختلف را می توان در ساحل دریاچه مشاهده کرد.

دریاچه سحرآمیز ناترون در تانزانیا

 آب های این دریاچه یکی از غیرقابل سکونت ترین نقاط روی کره زمین هستند. اگرچه اکثرا استقرارهای بشر در طول تاریخ در کنار آب ها و دریاچه ها شکل گرفته است، اما با مرور تاریخچه این دریاچه مشخص می شود که هیچ انسانی قصد زندگی در این منطقه را نداشته است.

همانطور که گفته شد امکان زیست در کنار دریاچه ناترون بسیار کم است و بسیاری از پرندگان و حیوانات هم به خاطر قلیایی بودن شدید و درجه حرارت آب می میرند. ولی با این حال، غلظت بالای نمک آب این دریاچه و همچنین خاکسترهای موجود و کربنات سدیم باعث می‌شوند بدن این حیوانات به راحتی تجزیه نشود و شبیه به مجسمه های مومیایی شده بشوند. یک عکاس خوش ذوق بنام یک برنت (Nick Brandt) بعضی از حیوانات مرده این دریاچه را برای سوژه عکاسی خود انتخاب کرده است. او این حیوانات رو مجددا روی شاخه های درختان گذاشته که گویی در همان حال مردند و سریعاً‌ خشک و مجسمه شدند.

دریاچه سحرآمیز ناترون در تانزانیا

استفاده از افکت سیاه و سفید در عکس نیز باعث شده سدیم کربنات موجود بر روی بدن این حیوانات بیچاره کاملا شبیه سنگ شود.
او در ایمیلی به خبرگذاری NBC می گوید:” من به طور غیرمنتظره ای این حیوانات را پیدا کردم؛ شستم و آن ها را طوری در موقعیت های مختلف قرار دادم که انگار دوباره به زندگی بازگشته اند. هیچ کس نمی داند چرا این موجودات مرده اند اما آب این دریاچه دارای مقدار زیادی از کربنات سدیم و نمک است به طوری که در عرض چند ثانیه رنگ روی جعبه های فیلم مرا از بین برد.”
دیوید هارپر، بوم شناسی از دانشگاه لیسستر که دفعات زیادی این دریاچه را دیده، می گوید:”اگر لاشه ی بدن جانداری در جای دیگری بیفتد به سرعت تجزیه می شود اما در نزدیکی این دریاچه، سریعا نمک آن را می پوشاند و برای همیشه سالم می ماند.”
دیگر دریاچه مشابه، دریاچه ی باهی در شرق آفریقا است.

محصولات سفر

دیدگاه خود را بنویسید