دماغهٔ سبز یا کِیپ وِرد یا کاپ ورد با نام رسمی جمهوری کبو ورد یک کشور جزیره‌ای متشکل از ۱۰ جزیره آتشفشانی در اقیانوس اطلس مرکزی است. این جزیره‌ها در فاصله ۵۷۰ کیلومتری از منطقه آفریقای غربی قرار دارد و وسعتی کمی بیشتر از ۴۰۰۰ کیلومتر مربع دارد. پایتخت کیپ ورد، شهر پرایا می‌باشد. از مهمترین شهرهای کاپ ورد می‌توان به میندلو در جزیرهٔ سائو ویسنته با ۷۰٬۶۱۱ نفر جمعیت و سائو فیلیپه در جزیرهٔ فوگو با ۲۷٬۸۲۶ نفر جمعیت اشاره کرد. از دیدگاه اقلیمی، کاپ ورد دارای آب و هوایی در کل نسبتاً معتدل، گرم، تابستان‌هایی خشک، و بارش‌هایی ناچیز و بسیار نامنظم می‌باشد، همچنین کاپ ورد کشوری شیب‌دار، ناهموار، کوهستانی و آتشفشانی است، بلندترین نقطهٔ کاپ ورد، کوه مونت فوگو با ۲۸۲۹ متر ارتفاع در جزیرهٔ فوگو واقع شده‌است.
اقتصاد کیپ‌ورد
از آن‌جایی که کیپ‌ورد شرایط اقلیمی نامساعدی دارد، کشاورزی آن نیز بی‌رونق است و کشتزارهای آن بیش از دَه تا پانزده درصد از اراضی این کشور را شامل نمی‌شود. با این وصف، کشاورزی در اقتصاد کیپ‌ورد اهمیت بسیار دارد و موز، نارگیل، نیشکر، ذرت، سیب‌زمینی، و میوه از مهمترین محصولات مصرف داخلی و حتی صادراتی این کشور به‌حساب می‌آیند. صید ماهی و تهیۀ کنسرو آن نیز در اقتصاد صادراتی کیپ‌ورد نقش بسزایی دارد و تولید مواد غذایی، نوشابه، و دخانیات بخشی از فعالیت‌های صنعتی آن محسوب می‌شود. مسافرت و حمل‌ونقل عمدتاً از راه دریا و هوا صورت می‌گیرد و درآمد سالانۀ صنعت گردشگری این کشور، که مراحل توسعه و ترقی را طی می‌کند، بالغ بر حدود ۲۷میلیون دلار است.
حکومت و سیاست
نظام حاکم بر کشور کیپ‌ورد، جمهوری چند حزبی با یک مجلس قانون‌گذاری است. رئیس‌جمهور و ۷۲ عضو مجلس ملی را مردم برای یک دورۀ پنج‌ساله انتخاب می‌کنند و رهبر حزب اکثریت، مقام اجرایی نخست‌وزیری را برعهده می‌گیرد.
مردم و تاریخ
جمعیت کشور کیپ‌ورد حدود ۴۹۱,۵۷۵ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به ۱۲۹.۹ نفر در کیلومتر مربع می‌رسد. رشد سالانۀ جمعیت این کشور ۱.۸ درصد است. کرئول ها (دورگه‌ها) ۷۱ درصد از جمعیت کیپ‌ورد را تشکیل می‌دهند و در حدود ۹۸ درصد از آنان مسیحی‌اند و ۶۰ درصد از آنان شهرنشین‌اند. زبان رسمی این کشور پرتغالی است. میانگین امید به زندگی ۶۹ سال است و ۷۴ درصد از بزرگ‌سالان آن باسوادند. جزایر کیپ‌ورد تا قرن ۱۵م، که پرتغالی‌ها به آن‌جا وارد شدند، سبز و خرم و خالی از سکنه بود. پرتغالی‌ها حدود ۴۰۰ سال جزایر مزبور را در تصرف خود نگه داشتند. طی این مدت چهرۀ زیبای جزایر مزبور رفته‌رفته دگرگون شد و خشک‌سالی و بیابان‌زایی آن را به کام خود فرو برد و بیشتر ساکنان آن به‌ناچار مهاجرت کردند و کسانی که ماندند نیز به خرید‌و‌فروش برده روی آوردند. لغو برده‌داری و خشک‌سالی قرن ۱۸، عدۀ دیگری از ساکنان آن را به مهاجرت از خانه و کاشانۀ خود واداشت و جمعیت اندکی در آن سرزمین باقی ماند. جنبش‌های استقلال‌طلبانۀ مردم افریقا، بعد از جنگ جهانی دوم، به این سرزمین نیز سرایت کرد و موجب سرنگونی دولت استعماری کیپ‌ورد در ۱۹۷۴شد و در ۵ ژوئیۀ ۱۹۷۵ به استقلال رسید.
کاخ مردم در میندلو
کاخ مردم (سابق فرماندار)، یک ساختمان دو طبقه است که در مرکز شهر میندلو (Mindelo)، در کیپ‌ورد قرار دارد. این ساختمان با 50 تا 100 متر، رو به خیابان‌های Rua Libertadores d’Africa (قبلاً Rua Lisboa) در شمال و شرق و در انتهای جنوبی Avenida Baltasar Lopes قرار گرفته است. نمای کاخ مردم (کاخ قصر) که سالم به نظر می‌رسد، قدمت آن از نیمه دوم قرن نوزدهم می‌گذرد. با این حال، ساخت این کاخ، از سال 1930 آغاز می‌شود، زمانی که یک طبقه به ساختمان قبلی اضافه شده است.
مجمع‌الجزایر کیپ‌ورد، زمانی که استقلال خود را از پرتغال در سال 1975 از دست داد، کاخ فرماندار را به کاخ مردم تغییر نام داد و برنامه نخستین دولت کیپ وردان به ملت در این کاخ ارائه شد. اخیراً، در آغاز قرن بیست‌و‌یکم، کاخ محل دادگاه Mindelo از محل دادگاه سابق شهر تخریب شده است. در سال 2008 دادگاه به قصر عدالت میندلو منتقل شد. این امر، قصر مردم را برای سایر وظایف اصلی فرهنگی آزاد کرد.
