جمهوری زیمبابوه سرزمین آبشار ویکتوریا، یکی از عجایب طبیعی جهان است که در در سال ۱۹۷۰ استقلال خود را به دست آورد. زیمبابوه از جنوب با آفریقای جنوبی، از جنوب غربی با بوتسوانا، از شمال غرب با زامبیا و از شرق با موزامبیک همسایه است. پایتخت و بزرگترین شهر آن هراره است. جمعیت زیمبابوه حدود ۱۶ میلیون نفر است. این کشور ۱۶ زبان رسمی دارد که انگلیسی، شونا و اِندِبِله رایج‌ترین آن‌ها هستند. کشاورزی حدود دو سوم نیروی کار را دربردارد. تنباکو، نیشکر، پنبه، گندم و ذرت، هم بخشی از صادرات این کشور هستند و هم اساس صنایع آماده‌سازی را تشکیل می‌دهد. منابع طبیعی زیمبابوه شامل زغال‌سنگ، طلا، پنبه نسوز و نیکل است. آب و هوای زیمبابوه در زمین‌های پست استوایی و در ارتفاعات نیمه‌استوایی است. از ژوئن تا سپتامبر فصل خشک مشخصی وجود دارد. شهرهای مهم زیمبابوه، هراره (پایتخت)، بولاوایو، چیتونگ‌ویزا، اپ‌وورث و موتاره هستند.
از شهرهای مهم کشور زیمبابوه می توان از شهر بولاوابو، چیتونگ ویزا، گوئلو و موتاره نام برد. از نظر جاذبه های فرهنگی، هر سال، اول ماه اوت، نمایشگاه کتاب زیمبابوه برگزار می شود که از مهم ترین و معتبر ترین رویدادهای فرهنگی این کشور و قاره ی آفریقا محسوب می شود. وقتی به ۲۰ سال پیش کشور زیمبابوه نگاهی بندازیم می بینیم که این کشور اقتصادی رو به بهبود داشته و از کشورهای ثروتمند قاره ی آفرقا بوده است. در حال حاضر هم مکانی جذاب برای گردشگران و بازدید کنندگان می باشد. هم هتل ها و استراحتگاه های ارزان قیمت دارد هم بسیار زیبا است. با یک سفر کوتاه به طرف مرز زیمبابوه با آفریقای جنوبی و یا بتسوانا، می توان از آبشار ویکتوریا دیدن کرد. بزرگترین حوضچه ی حیات وحش زیمبابوه ،پارک ملی هونگ (Hwange)، است که در مرز غربی بوتسوانا واقع است.
تاریخ زیمبابوه
از دهه ۱۸۳۰ این منطقه را شکارچیان، مبلغان مذهبی و جویندگان معدن بریتانیایی و بوئرها مورد نفوذ قرار دادند. در همین دهه، این منطقه به اشغال «شرکت آفریقای جنوبی بریتانیا» ی سِسیل رودس درآمد. ارتفاعات ناحیه‌ای که بعدها رودزیای جنوبی خوانده شده به اسکان کشاورزان سفیدپوستی درآمد که آفریقایی‌ها را از زمین، محروم و آنان را به نیروی کار ارزان تبدیل کردند. در سال ۱۹۲۳ بریتانیا اداره این سرزمین را از شرکت تحویل گرفت و به مهاجران سفیدپوست، خودگردانی اعطا کرد. پس از جنگ جهانی دوم مهاجرت از بریتانیا و آفریقای جنوبی افزایش یافت؛ ولی نسبت جمعیت آفریقایی به سفیدپوست هنوز بیش از ۲۰ به ۱ بود. تبعیض نژادی موجب تحریک ملی‌گرایی آفریقایی در آغاز به رهبری جاشوا نکومو (زاده ۱۹۱۷) شد.
در ۱۹۵۳ رودزیای جنوبی، با رودزیای شمالی (زامبیای کنونی) و نیاسالند (مالاوی)- فدراسیون آفریقای مرکزی را تشکیل داند. زمانی که در ۱۹۶۳ این فدراسیون منحل شد بریتانیا از اعطای استقلال به گردانندگان سفیدپوست رودزیای جنوبی بدون پیشرفت به سوی حکومت اکثریت سرباز زد. در ۱۹۶۵ حکومت سفیدپوستان به رهبری یان اسمیت (زاده ۱۹۱۹) به‌طور یک جانبه اعلام استقلال کرد و نام کشور را به رودزیا تغییر داد. مخالفت داخلی سرکوب و بر تحریک‌های اقتصادی بین‌المللی غلبه شد؛ ولی جنگ‌های چریکی از سوی ملی‌گرایان آفریقایی در دهه ۱۹۷۰ به‌طور روزافزونی مؤثر افتاد. در ۱۹۷۹ اسمیت مجبور به قبول حکومت اکثریت شد؛ ولی قانون اساسی که ارائه کرد نه برای اتحاد خلق آفریقایی زیمبابوه (ZAPU) به رهبری جاشوا نکومو و نه برای اتحاد ملی آفریقایی زیمبابوه (ZANU) به رهبری رابرت موگابه (زاده ۱۹۲۴) قابل قبول بود. کلیه طرفین به منظور دستیابی به حل و فصل امور با برقراری مجدد و کوتاه‌مدت حکومت بریتانیا موافقت کردند.
در ۱۹۸۰ اتحاد ملی آفریقایی زیمبابوه به رهبری موگابه (به عنوان نخست‌وزیر) کشور را به استقلال رساند و نام آن را از رودزیا به زیمبابوه تغییر داد.[۸] در اولین انتخابات پارلمانی در زیمبابوه که کوتاه مدتی پس از کسب استقلال برگزار شد، حزب اتحاد ملی آفریقایی زیمبابوه (زانو) به رهبری رابرت موگابه توانست با بدست آودن اکثریت آرا، قدرت را در دست گیرد. نتیجه انتخابات باعث شورش برخی اقلیت‌های قومی شد. دولت موگابه سعی کرد آنان را سرکوب کند. اما این کار به جنگ داخلی خونین انجامید و سرانجام با توافق بین دولت و مخالفان و تشکیل حزب زانو-پی‌اف (زانو – جبهه مردمی) پایان یافت.
در ۱۹۸۷ دو حزب زانو و زاپو با ادغام موافقت کردند و عملاً حکومت تک حزبی را برقرار ساختند. هر چند پیشنهاد ایجاد نظام تک حزبی رسمی معوق شده‌است. با این تغییر در قانون اساسی، موگابه رئیس‌جمهور زیمبابوه شد.
اقتصاد در زیمبابوه
تولید ناخالص داخلی این کشور 186/6میلیارد دلار است. رشد تولید ناخالص داخلی آن در سال 2007 میلادی منفی بود. محصولات صادراتی این کشور شامل پلاتینیوم، پنبه، تنباکو، طلا، آلیاژهای آهن و منسوجات است که به کشورهای آفریقای جنوبی، جمهوری‌دموکراتیک‌کنگو، بوتسوانا و آمریکا صادر می‌شود. محصولات وارداتی این کشور شامل ماشین‌آلات و تجهیزات، محصولات کارخانه‌ای، مواد دارویی و سوخت است که از کشورهای آفریقای جنوبی، زامبیا و آمریکا وارد می‌شود.
دیدنی های زیمباوه
آبشارهای ویکتوریا در هوانگه
این آبشار که یکی از دیدنی های زیمباوه به شمار می‌رود، به عنوان بزرگ ترین و زیباترین آبشارهای دنیا شناخته شده است که ۱۰۸ متر ارتفاع دارد. آبشارهای ویکتوریا با کشورهای زامبیا و زیمباوه هم‌مرزی دارد، به طوری که هر دو کشور در این ناحیه پارک‌های ملی زیبایی را ایجاد کرده‌اند تا از این طریق حافظ منابع طبیعی و زیبایی‌های این شگفتی طبیعت باشند. آبشارهای ویکتوریا به عنوان عریض‌ترین آبشار دنیا بر روی رودخانه زامبزی واقع شده است.
پارک‌های ملی نیانگا و هوانگ
چند پارک ملی نیز در زیمبابوه وجود دارد که در هرکدام از آن‌ها گوشه‌ای از زیبایی‌های این کشور را می‌توانید تماشا کنید. تماشای شیر، پلنگ، فیل و سایر حیوانات بومی در پارک‌های ملی نیانگا و هوانگ می‌تواند یکی از بهترین خاطره‌های سفرتان باشد.
شهر کوچک چینهوی
اگر می‌خواهید با زندگی روستایی مردم زیمبابوه آشنا شوید به شهر کوچک چینهوی که در مرز زامبیا قرار دارد بروید و ساعاتی را با مردم آن سپری کنید.
ویرانه‌های زیمبابوه بزرگ
ویرانه‌های زیمبابوه بزرگ در استان ماسوینگو و تپه‌های ماتوپوس نیز بخشی از جاذبه های زیمبابوه است که بازدید از آن به علاقه‌مندان پیشنهاد می‌شود.
دیگر مناطق دیدنی که در زیمبابوه می توان برای بازدید از آن ها اقدام کرد عبارتند از؛ ماتسودانا (Matusadona)، مانا پولس (Mana Pools) و پارک ملی زامبزی (Parks National Zambezi) است. کاریبا، یک دریاچه ی بزرگ است که در نتیجه ی یک پروژه ی سدسازی در امتداد رودخانه زامبزی، واقع شده است و یک مقصد توریستی بسیار محبوب است و به کسانی که از این مکان بازدید می کند این امکان را می دهد تا به تماشای حیات وحش آفریقایی در محیطی کاملا طبیعی را، می دهد. برای این که کاملا کاریبا را بگردید، باید ۳ الی ۴ روز کامل، وقت صرف کنید. یکی دیگر از مکان هایی که پیشنهاد می شود حتما به آن جا در سفرتان به زیمبابوه سر بزنید، ماتوبو (Matobo)، است. ماتوبو پارکی است با سنگ های مرمرین، که به صورت طبیعی در محیط این پارک وجود دارد. این منطقه دارای دو سد نسبتا بزرگ است که به مکانی برای پیک نیک های آخر هفته و خانوادگی تبدیل شده است.
