سریلانکا، کشوری از جنوب آسیا است که به خاطر همجوار بودنش با اقیانوس هند، کشور سواحل بی انتها نیز آن را می خوانند. از لحاظ جغرافیایی کشور سریلانکا جزیره ای است که در جنوب آسیا واقع شده است. این کشور ۱۹ میلیون و ۶۶۸ هزار نفر جعیت دارد و مساحت آن ۶۵ هزار و ۶۱۰ کیلومتر مربع است. در زمان های گذشته این نام این سرزمین سیلان بوده که نحن استعمار بریتانیا نیز بوده است؛ کلمبو بزرگترین شهر سریلانکا و پایتخت آن است و به ترتیب بنتوتا و کندی از دیگر شهرهای این کشور هستند. زبان‌های رسمی آن سینهالی و تامیل است.
تاریخ سریلانکا
کهن‌ترین یافته‌های انسانی در جزیره سریلانکا مربوط به ۳۴ هزار سال پیش و از بقایای انسانی است معروف به انسان بالانگودا. ساکنان باستانی سریلانکا معروف به ودداها از تبار تامیل و زیرمجموعه نژاد تیره‌پوست دراویدی بودند که در گذشته‌ای دور از هند جنوبی به شمال سریلانکا آمده بودند. در سال ۵۴۳ پیش از میلاد اما، سینهالی‌ها که از طوایف هند بودند به رهبری شاهزاده ویجایه از محلی در هند به نام سینهاپورا مهاجرت را آغاز کرده و به سریلانکا آمدند.
سینهالی‌های هندی بومیان این جزیره را مغلوب کرده و آن‌ها ره به جنوب رانده و خود حکومت جدیدی در شمال بنیاد کردند. از آن زمان هشت سده کشمکش میان این دو تیره آغاز شد که تا چند وقت پیش ادامه داشت. امروزه سینهالی‌ها با بیش از ۱۵ میلیون نفر جمعیت، ۷۵ درصد از مردم سریلانکا را تشکیل می‌دهند.
در سده‌های دوازدهم و سیزدهم میلادی، بازرگانان مسلمان بیش از پیش به بازرگانی در این جزیره پرداختند و تا اوایل قرن شانزدهم دادوستد منطقه را در دست داشتند تا این که در سال ۱۵۰۵ میلادی پرتغالی‌ها نواحی ساحلی سریلانکا را فتح کردند و خود کنترل اوضاع را در دست گرفتند. در سال ۱۶۵۸ میلادی هلندی‌ها جای پرتغالی‌ها را گرفتند و در سال ۱۷۹۵ انگلستان متصرفات هلند را اشغال و در سال ۱۷۹۸ آن را به مستعمره رسمی خویش تبدیل کرد. در سال‌های جنگ جهانی اول نهضت استقلال‌طلبی در سیلان به وجود آمد آزادی‌های ظاهری انگلیس نتوانست این نهضت را راضی کند و سرانجام در چهارم فوریه ۱۹۴۸ سیلان به استقلال کامل دست یافت.
آب و هوای کشور سریلانکا
شرایط آب و هوا در کشور سریلانکا در طبق استوایی قرار دارد و دو فصل گرم و خشک در این کشور نمایان است. به طور معمول میانگین دما در این کشور بین ۲۸ تا ۳۲ درجه ی سانتی گراد بوده و در منطقه‌ی Nuwara Eliya که در ارتفاعات مرکزی قرار دارد، ممکن است تا ۱۶ درجه ی سانتیگراد هم کاهش یابد. سردترین ماه های سال دسامبر و ژانویه و گرم ترین ماه های سال آوریل و آگوست است.
جاهای دیدنی سریلانکا
1. شهر باستانی سیگیریا
ویرانه های شهر باستانی سیگیریا از جاذبه های توریستی محبوب گردشگران است که در شمال مرکزی سریلانکا واقع شده است. جاذبه اصلی این شهر باستانی قلعه آن است که از چند باغ و کاخ های مختلف تشکیل شده که همگی در قرن پنجم میلادی ساخته شده اند. شهر باستانی سیگیریا در سال 1982 در فهرست آثار میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.
2. شهر تاریخی گاله
در سریلانکا شهری قدیمی وجود دارد که ردپای هلندی ها در آن کاملا مشهود است. در واقع هلندی ها در قرن ۱۶ شهر گاله را بنا نهادند و با دیوارها و استحکاماتی آن را در برابر هجوم دشمن مقاوم کردند. شهر گاله در فاصله حدودا ۱۳۰ کیلومتری پایتخت سریلانکا، کلمبو، قرار دارد و واقعا ارزش بازدید و دیدن را دارد.
3. معبد توث رلیک
در معبد قرن شانزدهمی سری دالادا مالیگاوا یک معبد به نام توث یا دندان متعلق به بودای مقدس وجود دارد که هر شش سال یکبار، به نمایش در می آید و جزو آثار تاریخی سریلانکا محسوب می گردد. حمله سال 1998 به معبد، خسارت قابل توجهی به گنبد هشت ضلعی آن وارد کرد، ولی دوباره تعمیر شد. این معبد در جعبه ای به نام چدی قرار دارد که از طلا ساخته شده است. معبد توث هم جزو آثار ثبت شده در فهرست میراث جهانی یونسکو می باشد.
4. غار دامبولا
غار طلایی دامبولا در طول ۲۲ قرن گذشته مقصدی مذهبی در آئین بودا بوده است. این غار همچنین بزرگ ترین و سالم ترین غار در جزیره محسوب می شود. داخل غار دامبولا نقاشی های دیواری منحصربفردی وجود دارد و همینطور ۱۵۰ مجسمه در دورتادور غار قرار داده شده اند.
5. شهر مقدس آنیوراداپورا
از جاذبه های دیدنی دیگر سریلانکا، شهر مقدس آنیوراداپورا می باشد که این اثر هم جزو آثار ثبت شده در میراث جهانی یونسکو می باشد. این شهر بخاطر ویرانه های حفاظت شده و آثار باقی مانده از دوران باستان، شهری معروف و شناخته شده می باشد.
6. جنگل حفاظت شده سیناراجا
جنگل سیناراجا یکی از دو منطقه طبیعی در سریلانکاست که به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. این منطقه آخرین جنگل بارانی باقی مانده در سریلانکاست و درخت ها و گونه های گیاهی خاصی در این جنگل وجود دارد.
7. شهر ساحلی هیکادوآ
یکی دیگر از مکان هایی که در سفر به سریلانکا حتما باید دیداری از آن داشته باشید، هیکادوآ است که در ساحل جنوبی سریلانکا واقع شده است و یک شهر ساحلی تفریحی می باشد. هیکادوآ تقریبا در 20 کیلومتری شمال شهر گاله و تقریبا 100 کیلومتر دورتر از شهر کلمبو واقع شده است. ساحل هیکادوآ یکی از اولین سواحل کشف شده در سریلانکا می باشد که در سال 1960 توسط توریست ها کشف شد. شهر هیکادوآ در واقع در اطراف جاده اصلی که کلمبو را به گاله وصل می کند، قرار گرفته است.
8. پارک ملی Udawalawe
این پارک ملی در مرز میان استان‌های Sabaragamuwa و Uva قرار دارد. این پارک به منظور حفاظت از حیوانات وحشی ساخته شده است. این مجموعه ی حفاظت شده، مساحتی در حدود ۳۰ هزار هکتار را در بر می‌گیرد. این پارک در ۱۶۵ کیلومتری کلمبو قرار دارد و یکی از مهم ترین زیستگاه های پرندگان آبی و فیل های سری لانکایی است. این پارک سومین پارک پربازدید سری لانکاست و به یکی از جاذبه های گردشگری محبوب این کشور تبدیل شده است به خصوص برای کسانی که به جاذبه های طبیعی و حیات وحش علاقه دارند.
9. شهر باستانی پولوناروآ
از دیگر جاذبه های دیدنی سریلانکا شهر باستانی پولوناروآ می باشد که در شمال سریلانکا واقع شده است و دومین شهر قدیمی این جزیره محسوب می گردد.
10. قله آدم
یکی دیگر از جاذبه های گردشگری سریلانکا که در راهنمای سفر به سریلانکا می خواهیم به آن اشاره کنیم، قله ی آدم است که به زبان محلی های این کشور پادا نام دارد. این کوه مخروطی ۲۲۴۳ متری در نواحی مرکزی سریلانکا قرار دارد. این قله را سری پادا یعنی جای پای مقدس نامیده اند.
11. پارک ملی یالا
پربازدیدترین پارک در کشور سریلانکا، پارک ملی یالا است که دومین پارک ملی این کشور به شمار می رود و به پنج قسمت تقسیم شده است. این پارک برای بازدید عموم باز است و هر کدام از بخش های آن دارای نام ها مختلفی هستند.
12. پرورشگاه فیل پیناوالا
در دهکده ی پیناوالا در ۱۳ کیلومتری شهر Kegalle در استان Sabaragamuwa پرورشگاهی از فیل های آسیایی وجود دارد که به عنوان یکی از جاذبه های گردشگری در سریلانکا مطرح است. حدود ۸۸ فیل از سال ۲۰۱۱ تا کنون در این پرورشگاه زندگی می کنند.
13. مجسمه ۶۰ فوتی خوابیده بودا
Polonnaruwa دومین پایتخت سریلانکا بعد از ویرانی Anuradhapura در سال ۹۹۳ می باشد. امروزه Anuradhapura نمونه کامل معماری سریلانکایی است که تاریخچه آن به قرن ۱۲ بعد از میلاد بازمی گردد. در این شهر مقبره های بودایی زیادی توسط پادشاه Parakramabahu اول ساخته شده است.
