هر کدام از ما تا به حال در جاده‌های زیادی قدم گذاشته‌ایم و این جاده‌ها برایمان تبدیل به لذت اصلی سفر شده‌اند. خود من خیلی از عکس‌هایم را در جاده گرفته‌ام و با نگاه کردن به آنها به زمان‌های مختلفی سفر می‌کنم. گاهی پرت می‌شوم به جاده‌ای که لحظه‌شماری می‌کردم سریع‌تر از آن بگذرم و کیلومترها طی شوند که برسم به عزیزی که در شهری منتظرم بود و گاهی پرت می‌شوم به جاده‌هایی که از آدم‌هایی که دوستشان داشتم جدایم کرد. درست است که تصادفات جاده‌ای در ایران هر سال جان عده زیادی را می‌گیرد و خاطرات تلخی را رقم می‌زند اما این چیزی از ارزش و زیبایی جاده‌های ایران کم نمی‌کند، آنها تقصیری ندارند.
جاده‌های زیادی در ایران وجود دارد که خود بخش مهمی از سفرند، گرچه باید از آنها عبور کرد، اما بهتر است چند ساعتی کنار زد و خود را به دستشان سپرد.
۱- جاده توسکستان
جاده ارتباطی گرگان به شاهرود که تقریبا ۱۰۰ کیلومتر با دیگر مسیرها تفاوت دارد . جاده توسکستان گرگان به صورت مارپیچ و بسیار زیبا ساخته شده است که در میان جنگل های انبوه نشان داده می شود . فضای زیبا و لذت بخشی که میتواند سفر مخصوصا تابستانه دلچسب تری را بدنبال داشته باشد .
منطقه گردشگری توسکستان در ۱۸کیلومتری جنوب شرقی شهرستان گرگان از ابتدای روستای زیبای توسکستان تا دشت سرعلی اباد (اول روستای توریستی چهار باغ) به طول تقریبا ۳۵کیلومتر در امتداد جاده گرگان -شاهرود واقع شده است.
روستایی با همین نام در ابتدای این جنگل قرار دارد.جاده ای آسفالته از میان آن می گذرد که انتهای آن شاهرود می باشد.روستای توسکستان یکی از روستاهای شهر گرگان است که در دل جنگل توسکستان قرار دارد.
جاذبه های طبیعی منطقه: جنگل توسکستان.چشم انداز زیبای جاده توسکستان،ابشار توسکستان چشمه ساران فراوان،پیست برف بازی سرعلی آباد. جاذبه های تاریخی توسکستان :کاروانسرای قدیمی قزلق و رباط سفید،گورستان قدیمی خاک عمر ، مجتمع های گردشگری موجوددرمنطقه:اردوگاه تفریحی نشاط اموزش وپرورش،مجتمع فرهنگی رفاهی و ورزشی شهدای بهزیستی گلستان
پوشش گیاهی : پوشش قسمت کوهپایه ای و کوهستانی ان جنگل انبوه و پوشش ارتفاعات بالا دست استپی وجنگل اورس میباشد اب و هوای قسمت کوهپایه ای ان معتد وسرد و اب وهوای قسمت کوهستانی وارتفاعات ان خشک و سرد ودلپذیر میباشد
۲- جاده کندوان کرج ـ چالوس
نمی‌توان از جاده‌های ایران حرف زد و به یاد جاده چالوس نیفتاد. جاده‌ای که تهران و کرج را به شهر چالوس در استان مازندران وصل می‌کند و هر کس عزم سفر به شهرهای شمالی را می‌کند معمولا این جاده را برای سفر انتخاب می‌کند. هم باصفاست و هم در دلش رستوران، کافه و استراحتگاه زیاد دارد، همینطور جگرکی و کبابی‌هایی که نمی‌شود از خیر آنها گذشت. جاده چالوس درسال ۱۳۱۲ کرج و چالوس را به هم وصل کرد و در سال ۱۳۴۰ با ساخته شدن سد کرج بر زیبایی‌های آن افزوده شد و بعدها به خاطر ساخت امکانات تفریحی و ورزشی در آن به عنوان چهارمین جاده زیبای جهان شناخته شد. این جاده علاوه بر اینکه معمولا انتخاب مردم برای سفر به شهرهای شمالی است، مورد توجه کارگردانان زیادی هم قرار گرفته و فیلم‌های زیادی در آن ساخته شده مثل فیلم همسفر یا فیلم‌های نفس عمیق و درباره الی. اگر چالوس را برای سفر انتخاب می‌کنید از جاده‌های فرعی آن مثل یوش، شهرستانک و کلاردشت هم غافل نشوید.
۳- جاده سپیدان ـ نورآباد
اگر شمال غرب شیراز را به سمت یاسوج بروید، به شهر و جاده‌ای می‌رسید که شیراز را به سپیدان و سپیدان را به نورآباد وصل می‌کند و جاده‌اش از زیباترین جاده‌های ایران است. وجود مزارع و زمین‌های کشاورزی که کشاورزان در آن مشغول کار و برداشت محصول هستند و دشت‌های سرسبز و کوه‌های اطراف، این جاده را به یکی از جاده‌های بکر تبدیل کرده است. موقع گذشتن از این جاده با درختان بلوط و درخت‌های مخصوص این منطقه مثل بنه، کلخنگ، بادام وحشی، انجیر کوهی، تمشک، سپیدار و آویشن روبه رو می‌شوید که اطراف جاده را پر از رنگ کرده‌اند. گاهی هم ممکن است در مسیرتان با مردم محلی برخورد کنید که به زبان شیرین اردکانی حرف می‌زنند. از دیگر ویژگی‌های جاده سپیدان-نورآباد خلوت بودن آن است. گاهی ممکن است چند ساعت در آن برانید و خبری از ماشین دیگری نشود. در این صورت بد به دل‌تان راه ندهید و بدانید که خطر یا راهزنی تهدیدتان نمی‌کند. جاده سپیدان، از جاده‌هایی است که می‌شود در هر فصلی به آن سفر کرد.
۴- گردنه حیران
در شمال غربی شهر آستارا در استان گیلان و ۳۰ کیلومتری این شهر،جاده‌ای رویایی به اسم حیران قرار گرفته که آستارا را به اردبیل وصل می‌کند. یک طرفش تا چشم کار می‌کند جنگل‌های انبوه است و در طرف دیگرش دره‌ای عمیق که رود آستاراچای از آن می‌گذرد. جاده حیران تقریبا در تمام طول سال پوشیده از مه است و موقع عبور از آن شمیم درختان جنگلی یک لحظه هم رهایتان نمی‌کند. روستاهای بسیاری در این جاده جا خوش کرده‌اند. جاده حیران، جاده‌ای است که پیچ‌های خیلی تندی دارد و به خاطر مه غلیظش باید خیلی مراقب بود. به علاوه گاوهایی هم که برای چرا در اطراف می پلکند، بعضی وقت‌ها با سد معبر بهتان خوش‌آمد می‌گویند!
۵- جاده اسالم ـ خلخال
حتما شما هم آدم‌های زیادی را دیده‌اید که تا فرصتی گیر می‌‌آورند، کوله را برمی‌دارند و راهی جاده اسالم به خلخال می‌شوند، جایی که به بهشت ایران معروف است و مسیر پیچ در پیچیش که اسالم در استان گیلان را به خلخال در اردبیل وصل می‌کند، شما را به دنیای دیگری می‌برد. دامنه‌های سرسبز، گله‌های گوسفند، کلبه‌های چوبی و مه که گاهی زیر پا و گاه تا روی جاده پیشروی کرده، از تصویرهایی است که در عکس‌های یادگاری از این منطقه خودنمایی می‌کند.
۶- جاده هجیج ـ اورامانات
در ۲۵ کیلومتری شهر پاوه در استان کرمانشاه، روستایی به اسم هجیج قرار گرفته که روستایی پلکانی با کوه‌های سنگی است و خانه‌هایش آدم را یاد خانه‌های ماسوله می‌اندازد و پشت بام هر خانه‌ای سقف خانه دیگری است، اما فرق اساسی‌اش با ماسوله رودهای پرپیچ و خمش است که آب خنک و تمیزی دارد. خیلی از آنهایی که پا به این منطقه می‌گذارند، به محض دیدن زیبایی هجیج به سفرشان پایان می‌دهند اما اگر هجیج را مستقیم بروید و راه تابلوهای اورامات را در پیش بگیرید به جاده‌ای می‌رسید که کبابی‌هایش حرف ندارد و در دلش رودخانه پرآب سیروان، آبشارها و چشمه‌های زیادی قرار گرفته و شیب تند جاده‌اش هم از جمله چیزهایی است که ارزشش را بالاتر برده.
اگر به راهتان ادامه بدهید کمی بعد روستای اورامان را پیش رویتان می‌بینید که خانه‌های پلکانیش در دل کوه‌ها آدم را مجذوب می‌کند. در صورت تمایل حتی می‌توانید چند شبی را در اورامانات و یکی از خانه‌های طبقه طبقه‌اش بمانید و خودتان را به یک لباس کردی یا گلیم و گیوه این منطقه که حرف ندارد، مهمان کنید.
۷- جاده جم ـ فیروزآباد
احتمالاً تا حالا دره گراند کانیون در کالیفرنیای آمریکا را ندیده‌اید، ولی داستان‌های زیادی درباره‌اش شنیده‌اید و با دیدن عکس‌هایش هوش از سرتان رفته است. پیشنهاد می‌کنیم اول جاده جم-فیروزآباد را که نزدیک‌تر است ببینید، جاده‌ای که از شهر بوشهر در جنوب شروع می‌شود، از شهر دهرم می‌گذرد و به شهر فیروزآباد، اولین شهر استان فارس می‌رسد. تنگه‌های اطراف جاده جم – فیروزآباد، بویژه شکاف «هایقر» تصاویری مثل گراند کانیون را پیش رویتان قرار می‌دهد، با این تفاوت که در نزدیکی‌های شهر شیراز جاده سبزتر می‌شود و در عمق آن رودخانه‌ای پرآب جاری است.
۸- جاده دو هزار
از جنوب تنکابن(شهسوار) جاده‌ای شروع می‌شود که تا ارتفاعات البرز و حوالی استان قزوین ادامه پیدا می‌کند و به خاطر ارتفاع ۲۰۰۰ متری‌اش از سطح دریا به آن جاده دوهزار می‌گویند. این جاده شیفتگان زیادی دارد و این میزان شیفتگی بی‌دلیل هم نیست. همین که پا در این جاده می‌گذاریم دنیای جدیدی هم پیش چشممان قرار می‌گیرد. در کیلومتر ۴ این جاده و همان ابتدای مسیر می‌شود 
خانه‌های شیروانی و دریای خزر را دید که به زیبایی خودنمایی می‌کند. در کیلومتر ۱۰ این جاده، جاده سه هزار قرار دارد که دو رودخانه دوهزار و سه هزار(چشمه کیله) به هم می‌رسند و از نظر زیبایی چیزی کم از جاده دوهزار ندارد. وجود پارک جنگلی چالدره در کیلومتر ۱۳، پرورش ماهی قزل آلا در کلیومتر ۱۷ و دو راهی روستای امامزاده قاسم در کیلومتر ۲۴ این جاده را خواستنی و دیدنی‌تر کرده است.
