لباس های محلی قم بیشتر در گذشته مورد استفاده قرار می گرفت . زنان در روستاها لباسهای بلند بر تن میكردند كه تا زانوی آن ها میرسید و معمولاً این لباس ها سفید گلدار بود و در زیر آن شلوار به پا میكردند . لباس های آن ها دو جیب داشت كه در اطرافش دوخته شده بود . زن ها همیشه حتی در خانه روسری (چارقد) سفید بر سر داشتند . چارقد را به صورت مثلثی تا میكردند و بر سر میزدند و برای محكم كردن آن یا گره میزدند یا با سنجاق آن را وصل میكردند . بعضی از آن ها در دو طرف سنجاق پارچه كوچك سبزی كه با یكی از زیارتهای ائمه یا امامزادگان متبرك شده بود را قرار میدادند . آن ها اگر پولی همراه خود داشتند در گوشه چارقد خود گره میزدند.
کلاه مردان قم در گذشته، کلاه هایی به اسامی بافتنی، نخی، پوستی، نمدی، پهلوی و شابگاه-شاپو-به سَر می گذاشتند .
تن پوش مردان قم در گذشته،شامل پیراهن یه شیخی، جلیقه، کُت و قبا بوده که به همراه شلوارهای ساده و گشاد از جنس دبیت و کرباس، به تَن می کردند.
پاپوش مردان قمی،پا پوش آن ها را نیز، گیوه و نعلین تشکیل می داد.
تَن پوش زنان قم در گذشته، شامل پیراهن دور چین-پا چین-، پیراهن راسته، شلوار قردار، شلیته، جلیقه، آرخالق، شلوار-تمون-بود که از پارچه های ساده، راه راه و گُل دار از جنس دبیت، کرباس، چیت و متقال، تهیه می شد.
پا پوش زنان قدیم قم، چاقچور و کفش (گیوه، گالش و چرمی) تشکیل می داد.
در استان قم دیگر خبری از لباسهای محلی این منطقه نیست و به ندرت پوششهای سنتی در شهر دیده میشود.
