کدام جانور در آسیا خطرناکترین هستند. پس از معرفی ۱۲ جانور مراحل قبل، در اینجا ۶ جانور مرحله سوم معرفی می شوند و فقط یک جانور به فینال راه می یابد. و نهایتا در فینال یک جانور بعنوان خطرناکترین آنها انتخاب می شود. با جاذبه ها همراه باشید.
آسیا قاره تمدن های باستانی و روایات عرفانی و گذشته جنگجوهاست، از طریق مناظر وحشی و شهرهای پرتحرک نبردی حماسی در حال وقوع است ۷۲ جانور ترسناک وارد نبردی شدند و با هم رقابت میکنند. ما به سراغ قوی ترین حیوانات طبیعت خواهیم رفت. عرصه نبرد آماده شده است، کدام جانور فاتح این نبرد خواهد بود؟ همه ی حیوانات با یکدیگر برابر نیستند.
۱- کبرای هندی
شاه کبرا درازترین مار سمی جهان است و درازای آن می‌تواند به ۶٫۷ متر (۲۲ فوت) هم برسد. این گونه از کبرا به صورت گسترده‌ای در آسیای جنوبی و بخشهایی از هند یافت می‌شود اما بطور معمول در مناطق جنگلی زندگی میکند.
زهر
شاه کبرا از لحاظ میزان زهر بیشترین زهر را در بین ماران دارد می‌تواند در گزش میزان ۲تا ۷ میلی لیتر زهر را به بدن موجود وارد کند که این میزان برای کشتن ۱۲۲ موش کافی است. زهر شاه کبرا بیشتر مخدر اعصاب است و به وسیلهٔ آن، این مار می‌تواند فقط با یک بار گزیدن انسان را از پای درآورد. مرگ و میر ناشی از گزیدن این مار به بیش از ۷۵% می‌رسد.
۲- موش سیاه
موش صحرایی سیاه گونه‌ای از جوندگان از خانواده موش صحرایی است.این گونه بیشتر در آسیا یافت می‌شود.
نام این موش به خاطر رنگ بدنش است. این موش‌ها ۱۵ سانتیمتر طول بدنشان و بین ۱۵ سانتیمتر هم طول دمشان است. این گونه موش‌ها شناگران خوبی نیستند و عمر متوسطشان ۲ سال است.
۳- عقرب خطرناک و کشنده
کژدم یا عقرب یا درازدم نام یکی از گونه‌های بندپایان رده عنکبوتیان است که دارای ۸ پا و نیشی با زهر کشنده می‌باشد. نیش عقرب در نوک دم آن قرار دارد. عقرب‌ها شب‌ها به آرامی به فعالیت‌های زیستی خود می‌پردازند و بیشتر در آب و هوایی گرم فعال هستند.
این جانوران چنگال‌های خارداری دارند که در واقع قسمتی از دهان آنها محسوب میشوند. آنها قادرند که مادهٔ سمی خطرناکی از قسمت عقب بدنشان به طرف مهاجمین بپاشند. این جانور بیشتر در شب شکار میکند و پاهای بلند جلویی خود را برای پیدا کردن غذا به‌کار برده و پس از یافتن غذا آن را با چنگال‌هایش می‌گیرد. کژدم‌ها اغلب در طول روز در زیر سنگ‌ها یا در حفره‌های به نسبت خنک زیر زمین پنهان می‌گردند.
۴- سفره ماهی خطرناک
سفره‌ماهی نوعی ماهی تخت از خانواده رامَک‌ماهیان و وابسته به کوسه‌ها است. به سفره‌ماهی، دال‌ماهی هم گفته می‌شود. سفره‌ماهیان نتیجهٔ چرخه تکاملی کوسه‌ها هستند. معمولاً این آبزیان در گروه‌های بزرگ و به صورت دسته جمعی زندگی میکنند.
تمام بدن این گونه یک دست و یک پارچه از غضروف ساخته شده است. تاکنون متجاوز از ۱۵۰ نوع آن شناسایی شده است و غالبا در آب اقیانوس‌ها به سر می‌برند و از صدف‌ها و نرم‌تنان تغذیه میکنند.
دندان‌های آنها همچون تله روی هم می‌افتدو دارای آرواره‌های بسیار قوی اند، اما تهدیدات مرگبار آنها که متوجه انسان نیز می‌شود، نه از این آرواره‌های قوی، بلکه از ناحیه دم است. دم ماهی دارای نیش زهرآگینی است که در بدن قربانی فرو می‌رود و او را از پای در می‌آورد.
سفره ماهی‌ها اندازه‌های متغیری دارند و پهنای آنها از ۲۵ و ۳۰ سانتی متر تا ۸/۱ متر می‌رسد و اغلب آنها حداقل ۹۰ سانتی متر طول دارند. دم آنها معمولا دو برابر طول بدنشان است.
زهر سفره ماهی در دم آن استقرار یافته است. ستون فقرات در ناحیه دمی و ریش‌دار و از غلاف جلدی مستور شده و به غدد زهر مربوط می‌شود. نیش به ساختمان داخلی ستون فقرات و منطقه ریش‌دار اطلاق می‌شود و وسیله دفاعی این حیوان محسوب می‌شود.
اگر انسان با پای برهنه بر پشت آنها قدم بزند، بهترین شرایط برای فرو کردن دم در بدن حاصل می‌شود و اگر فردی بخواهد سربه سر این حیوان بگذارد و او را بترساند یا شکار کند، به سرعت دم خود را همچون تازیانه‌ای به کار می‌گیرد و در عضو متعرض شخص فرو می‌برد.
استیو ایروین (Steve Irwin) که به شکارچی تمساح و جانوران خطرناک در استرالیا و جهان مشهور بود و برنامه‌های تلویزیونی بسیاری در رابطه با تمساح و مار‌های خطرناک داشت، در تاریخ ۴ سپتامبر ۲۰۰۶ در سن ۴۴ سالگی هنگام ساخت یک فیلم مستند در زیر آب در استرالیا با یک سفره ماهی بزرگ ناگهان برخورد کرده و بر اثر فرو رفتن خار بلند این سفره ماهی به داخل سینه و قلبش سریعاً جان خویش را از دست می‌دهد.
۵- وزغ سمی
وزغ نیشکر گونه‌ای وزغ بزرگ خشکی‌زی بومی آمریکای مرکزی و جنوبی است که توسط انسان به جزایر متعددی در اقیانوس آرام و دریای کارائیب و شمال استرالیا وارد شده و به دلیل تأثیرات مخربی که بر محیط زیست این مناطق گذاشته در فهرست بدترین صد گونه مهاجم دنیا قرار دارد.
این دوزیست به وزغ دریایی و وزغ غول‌پیکر نوگرمسیری هم معروف است، اما برخلاف نامش ارتباطی با محیط دریایی ندارد و یک گونه کاملاً خشکی‌زی است که فقط برای تخمگذاری به محیط‌های آبی می‌آید. این دوزیست اندازه بزرگی با میانگین طول ۱۰ تا ۱۵ سانتیمتر دارد و بزرگترین نمونهٔ آن ۳۸ سانتیمتر طول و ۲ کیلو و ۶۵۰ گرم وزن داشته‌است.
وزغ نیشکر رشد جمعیت سریعی دارد و موفقیتش در افزایش جمعیت ناشی از شیوه تغذیه‌ای فرصت‌طلبانه‌اش است. وزغ نیشکر رژیم غذایی غیرمعمولی در مقایسه با خویشاوندان خود دارد و هم از غذاهای زنده و هم از غذاهای مرده تغذیه میکند. آنها انواع جوندگان، خزندگان، پرندگان و دوزیستان کوچک و بسیاری از بی‌مهرگان را می‌خورند و از گیاهان و زباله‌های خانگی هم تغذیه میکنند.
انسان‌ها وزغ نیشکر را با خود به نقاط مختلف دنیا برده‌اند تا با اشتهای سیری‌ناپذیری که دارد، آفت‌های کشاورزی را از بین ببرد اما در بسیاری از موارد جمعیت این حیوان به شدت افزایش یافته و تاثیرات ویرانگری بر محیط زیست منطقه گذاشته است. خطر اصلی که از ناحیه این حیوان ایجاد می‌شود پوست و غده‌های سمی آن است که موجب مرگ بسیاری از جانورانی می‌شود که از آنها و به‌خصوص از بچه‌وزغ‌ها تغذیه میکنند.
۶- سوسک رودخانه خطرناک
سوسکها بزرگترین گروه حشرات را به خود اختصاص داده اند و در محیط زیستهای مختلفی دیده می شوند. از زمینها ی سنگلاخی تا جنگلهای استوایی تحت قلمرو سوسکها به حساب می آید. بیشتر سوسکها قدرت پرواز دارند.آنها دارای بالهایی هستند که وقتی در حال پرواز نیستند آنهارا در محفظه محکمی روی پشت خود جمع می کنند و در زیر این محفظه نگهداری می کنند. سوسکها از انواع مختلف گیاهان، گونه های حیوانات و لاشه های مرده آنها تغذیه می کنند.
تمام سوسکها دارای بخشهایی برای نیش زدن و جویدن در ناحیه دهان خود هستند. بعضی از سوسکها دارای آرواره های بزرگی هستندکه آنها را قادر می سازد که طعمه خود حمله کرده و او را قطعه قطعه کنند. سوسکهای دیگر مثل شپشه گندم دارای آرواره های کوچکی در انتهای پوزه درازشان می باشند. شپشه گندم پوزه بلند خود را برای سوراخ کردن اجسام سخت و رسیدن به غذا، به کار می برد.او دارای شاخکها ی زانویی بوده که می تواند آنها را خم کرده و در شیار پوزه اش پنهان کند.
۷- لوریس آهسته
چشم‌گرد تنبل یا اسلولوریس گروهی از چندین گونه از خیس‌بینیان است که زادگاه آن بیشتر مناطق جنوب شرقی آسیا و سریلانکا است. این حیوان به ویژه از بابت حرکات آرام و چشمان درشت خود شهرت دارد.این گونه از جانوران به سلامت پوست و مو و ناخن خود توجه ویژه ای داشته و معمولا به ناخن های خود حنا میگذارند.
نخستین نمونه از چشم‌گرد تنبل در سال ۱۷۷۰ میلادی توسط پژوهشگر هلندی، آرنوت فوسمائر (Arnout Vosmaer) شناسایی شد.
این گونه جانوری همانطور که در بالا اشاره شد به سلامت خود بسیار بسیار اهمیت قائل میشوند و در مواردی مشاهده شده است که مسواک و نخ دندان نیز میکشند. از درخت مسواک و برگ های نازک به عنوان نخ دندان استفاده میکنند.
این یعنی بعد از قسمت دوم که تمساح آب شور بعنوان جاور خطرناک اول انتخاب شد، کبرای هندی در زمان نامناسب در جای نامناسب زندگی میکند برنده مسابقه قسمت سوم است.
