کدام جانور در آسیا خطرناکترین هستند. پس از معرفی ۶ جانور مرحله اول، در اینجا ۶ جانور مرحله دوم معرفی می شوند و فقط یک جانور به فینال راه می یابد. و نهایتا در فینال یک جانور بعنوان خطرناکترین آنها انتخاب می شود. با جاذبه ها همراه باشید.
آسیا قاره تمدن های باستانی و روایات عرفانی و گذشته جنگجوهاست، از طریق مناظر وحشی و شهر های پر تحرک نبردی حماسی در حال وقوع است ۷۲ جانور ترسناک وارد نبردی شدند و با هم رقابت میکنند. ما به سراغ قوی ترین حیوانات طبیعت خواهیم رفت. عرصه نبرد آماده شده است، کدام جانور فاتح این نبرد خواهد بود؟ همه ی حیوانات با یکدیگر برابر نیستند.
۱- تمساح آب شور
تمساح آب شور جانوری است خزنده دارای چهار دست و پا، در آب به راحتی شنا میکند، اما همیشه در آب نمیماند و تخمهایش را در خشکی میگذارد. این حیوان دارای فک و دندانهای بسیار نیرومند است و به گروه چهاراندامان از تیره تمساحیان تعلق دارد.
این خزندهٔ آبی و خشکی بزرگ در سراسر مناطق جهان مانند: آفریقا، آسیا، آمریکا و استرالیا زندگی میکند. تمساح مانند سایر موجودات ساکن در رودخانهها و دریاچهها و سرزمینهای مرطوب در آبهای شیرین و گاهی در آبهای کمی شور زندگی میکند.
تغذیه
تمساح بیشتر از مهرهداران دیگر مانند انواع ماهیها، خزندگان و پستانداران و گاهی از بیمهرگانی مانند صدفها و سختپوستان تغذیه میکنند. تمساح جانوری باستانی است و دانشمندان بر این باورند که از زمان دایناسورها به این سو فرگشت ناچیزی داشتهاست.
سن
هنوز روش پذیرفته ای برای سنجش عمر تمساح وجود ندارد، گروهی، از حلقههای رشد در استخوانها و دندانهای آنها استفاده میکنند که این روش بر پایه برآورد و گمانه زنی است. کهنسال ترین تمساح C. proposus در حدود هفتاد سال زندگی کردهاست. برخی شواهد نیز نشان میدهد که بعضی از انواع این حیوان بیش از صد سال عمر میکنند. یکی از کهنسال ترین تمساحهای شناخته شده در یک باغ وحش در روسیه گویا در ۱۱۵ سالگی مردهاست. گزارشهای جدید این موارد را تأیید نمیکند.
اندازه تمساح
در اندازه گونههای مختلف تمساح تفاوتهای زیادی وجود دارد. از انواع استثنائی کوچک، افسانهای یا جادویی تا گونهای بزرگتر، تمساح آب شور. گونههای بزرگ اغلب ۵ یا ۶ متر و وزن آنها ۱۰۰۰ کیلوگرم میباشد ٫ اما وزن برخی از تمساحهای نر ممکن است به ۱۳۰۰ کیلو نیز برسد. علیرغم وزن زیاد گونههای بالغ، زندگی خود را از اندازههای خیلی کوچک شروع میکند.
تمساح وقتی که برای اولین بار از تخم بیرون میآید در حدود ۲۰ سانتیمتر طول دارد. اندازهها با توجه به فصل و تغذیه و ترکیبات خون مادر فرق میکند. گونههای بزرگتر، همچنین بزرگترین خزنده روی زمین، تمساح آب شور است، که در استرالیای شمالی و کل آسیای جنوب شرقی زندگی میکند. بر طبق نظرات بعضی دانشمندان، اطلاعات موثقی در مورد اینکه تمساحهای ماقبل تاریخ بیش از ۹ متر طول دارند، در دست نیست.
در شهر نورمنتون، کوئینزلند، استرالیا قالب فیبر شیشهای یک تمساح وجود دارد که «کرایس کروک» نامیده میشود که عکس آن در سال ۱۹۵۸ توسط کریستینا پاولوسکی که حیوان را در بستر شنی رودخانه نورمن یافت، گرفته شدهاست. گزارشی از یک تمساح آب شور بطول ۸٫۲ متر در استرالیا وجود دارد. همچنین جمجمه یک تمساح آب شور از اوریسای هند وجود دارد که تخمین زده میشود که ۶٫۴ تا ۷ متر طول داشتهاست.
در ۱۶ ژوئن سال ۲۰۰۶ یک تمساح عظیم ۷٫۱ متری آبهای شور در اوریسای هند به عنوان بزرگترین تمساح زنده جهان نامگذاری شد. این تمساح در محوطه حفاظت شده حیات وحش بیتارکانیکا زندگی میکند و در ژوئن سال ۲۰۰۶، در کتاب سوابق جهانی گینس ثبت شد.
۲ – کوسه وحشی
کوسه یا کوسهماهی، یکی از آبزیان نسبتاً بزرگ است. اقیانوسها بیش از ۲۰ هزار گونه از ماهیها را در خود جای دادهاند که از این تعداد نزدیک به ۳۸۵ گونه، کوسه هستند. مدتها پیش از به وجود آمدن دایناسورها، کوسهها فرمانروای آبها بودند. آنها نخستین بار بیش از ۴۰۰ میلیون سال پیش شکل گرفتند و در ۱۰۰ میلیون سال اخیر به ندرت دستخوش تغییر و دگرگونی شدهاند.
این شکارچیان با خوردن موجودات ضعیف و زخمی، در بالای چرخه غذایی دریایی قرار میگیرند. آنها با این کار به حفظ تعادل در سیستم طبیعت کمک میکنند.از معروفترین کوسهها میتوان به کوسه بزرگ سفید، کوسه ببری و کوسه سرچکشی اشاره کرد.
شنوایی و بویایی
کوسهها دستگاههایی هستند که برای شکار تنظیم شدهاند. آنها که متکی به حس شنوایی ویژهشان برای گرفتن شکار هستند، میتوانند لرزش صدا را در فاصلهای بیش از ۳،۰۰۰ پا تشخیص دهند. کوسهها به ویژه به لرزشهای با بسامد پایین که از سوی شکار پخش میشوند، حساسند. لرزش صدای بلندگوها که مانند صدای ماهی زخمی است، کوسهها را به حالت دیوانگی و از خود بیخودشدگی میبرد. هرچه که کوسه به شکار نزدیکتر میشود، حس بویاییاش بیشتر به کار میافتد. کوسهها میتوانند یک قطرهٔ خون را در ۲۵ گالن آب تشخیص دهند.
آب، درون سوراخهای بینی کوسهها که در بخش زیرین حلزونی شکل قرار گرفتهاست جاری میشود. همچنین کوسهها منافذی کوچک برای جذب سیگنالهای الکتریکی، که در هنگام حرکت جانوران ایجاد میشود، دارند. این منفذها مانند یک حس اضافی میمانند که به کوسهها در یافتن شکار یاری میرساند، حتی اگر این موجود در زیر شنها پنهان شده باشد.همچنین دارای یک بخشی به نام آمپول لورنزینی نیز هستند که یک سیستم حسی بسیار قوی محسوب میشود که در بخش پشتی و زیرین پوزه جانور قرار میگیرد.
دندانها
کوسهها بهطور مداوم دندانهایشان را استفاده میکنند و از دست میدهند. برخی از گونهها در طول عمر خود نزدیک به ۳۰ هزار دندان درمیآورند. عمل جایگزینی دندان در این جانوران دریایی همیشه رخ میدهد. هریک از دندانهای کوسه در ردیفی واقع شدهاست که با شکستن یکی، دیگری جایگزین آن میشود. وجه تمایز کوسهها از دیگر حیوانات به جز دندانهای آنها در اسکلتشان است. اسکلت کوسهها به جای استخوان، از مادهٔ غضروفی انعطافپذیری است و چون غضروف از استخوان سبکتر است، بنابراین کوسهها برای شنا کردن نسبت به یک ماهی استخوانی انرژی کمتری مصرف میکنند. پوست سختی تمام بدن کوسه را پوشش داده است و فلسهای خمیدهای که جهت آنها به عقب است، پوست را به سختی یک ورق سمباده میکنند که کوسه را از آسیب محافظت مینمایند. همچنین این فلسها هنگامی که کوسه در حال شنا کردن است نیروی مقاوم آب را کاهش میدهند.
اندام جنسی
غدد جنسی کوسهها در بالای سینه و پشت کبد آنها واقع شدهاست. اندام جنسی کوسهها، همچون سایر ماهیان در سینه آنهاست.
خطر برای انسان
ماجرای حمله کوسهماهی در بندر هاوانا به ملوان بروک واتسون، موضوع تابلوی نقاشی مشهور واتسون و کوسه، اثر جان سینگلتون کاپلی است. حمله کوسهماهی به بروک واتسون در سال ۱۷۴۹ میلادی، اولین حمله ثبتشده کوسهماهی به انسانها در تاریخ مدرن است.
مزایای فراوانی، کوسه را یکی از نادرترین شکارچیان کره زمین کردهاست. بسیاری از کوسهها برای حمله ساخته شدهاند اما همه آنها حمله نمیکنند. در واقع بیشتر کوسهها برای انسان بیضرر هستند (مانند کوسه نهنگی) و فقط گونههای محدودی هستند که تاکنون خطرناک شناخته شدهاند. این آبزیان منبعی پر درآمد نیز برای صنعت اکوتوریسم غواصی میباشند.
کوسهها در هنگام سپیدهدم، غروب آفتاب و شبهنگام برای شکار فعالتر میشوند، از این روی همواره به شناگران توصیه میشود که در آن ساعات به آب نزنند و از شنا کردن در نقاطی که آب رودخانهها به دریا میریزد، پرهیز کنند.
۳- خرس خورشید
خرس آفتاب (به انگلیسی: sun bear) یا خرس آفتاب مالایایی (به انگلیسی: Malayan sun bear) کوچکترین عضو خانواده خرسها است که کمترین مطالعه در این گروه بر روی آن صورت گرفتهاست.
این خرس حدود ۱۰۰ سانتی متر طول دارد و در جنگلهای جنوب شرق آسیا زندگی میکند. غذای خرس خورشید عبارتست از: میوهها، پرندگان، موشها و سایر جانوران کوچک. از موریانه هم تغذیه میکند.
۴- عقاب طلایی
عقاب طلایی (نام علمی: Aquila chrysaetos) از بهترین پرندگان از لحاظ شکار در نیمکره شمالی شناخته شدهاست. مانند تمام عقابان، عقاب طلایی نیز به خانوادهٔ عقابیان تعلق دارد.
ویژگی ظاهری عقاب ظاهری
رنگ این پرندگان قهوهای تیره، به همراه پرهایی به رنگ قهوهای روشن یا طلایی در سر و گردن است. به طور متوسّط طول بالهای آنها ۷ فوت (بیش از ۲ متر) و طول خود آنها ۳ فوت (۱ متر) است. وزن آن به طور متوسط، ۳ – ۶/۵ کیلوگرم میباشد و صدای این پرنده به صورت پارس کردن بلند و شبیه «کلیاک – کلیاک kliak» شنیده می شود.
این پرنده معمولاً در ارتفاع ۳۶۰۰ متری زندگی میکند و لانهٔ خود را بر روی درختان بلند، در صخرهها و غیره میسازد. عقاب طلایی بطور معمول سالی یک یا دو جوجه میآورد. این پرنده تمام عمر با جفت خود زندگی میکند. عقابهای طلایی ماده جثهٔ بزرگتری نسبت به جنس نر دارند. عقابهای طلایی به دلیل داشتن بالهای بزرگ نیاز زیادی به بال زدن در آسمان ندارند و روی لایههای هوا سر میخورند. سرعت معمولی این پرندگان ۹۳ کیلومتر میباشد اما هنگام شیرجه زدن میتوانند سرعتشان را تا ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت افزایش دهند.
عقاب طلایی بعضا به عنوان بهترین پرنده در میان سایر عقابها و دیگر پرندگان شکاری شناخته شده است.
شیوه زیست عقاب طلایی
عقاب طلایی با استفاده از چابکی و سرعت و همچنین با استفاده از پاشنه قدرتمند خود میتواند طعمههای کوچک خود از جمله خرگوش، موش کوهی(مارموت)، سنجاب زمینی و پستانداران بزرگ مانند روباه، گربه وحشی یا خانگی، بز کوهی و بچه آهوها را شکار کند. آنها همچنین در مواقع کمیاب بودن شکار، مردار حیوانات و خزندگان را نیز میخورند.
عقابهای طلایی دارای شش زیر گونه در کل جهان میباشند. بزرگترین جثه را در این زیرگونهها، عقابهای طلایی هیمالیایی دارند. طول متوسط بال هایشان ۲٫۲۱ متر است البته بزرگترین عقاب این گونه یک ماده با طول بال ۲٫۸۱ متر است. عقابهای طلایی در اطراف قطب شمال در اسکاتلند، اروپا (کوههای آلپ، اسپانیا، ایتالیا، یونان، رومانی، یوگسلاوی، سرتاسر سیبری) تا آسیا ،ایران و آمریکا زادآوری دارد.
عقابهای طلایی، پنجههای بسیار محکم و قوی ای دارند و میتوانند طعمههای تا وزن ۸ کیلوگرم را حمل کنند اما به گفتهٔ کارشناسان محیط زیست، این پرندگان توانایی بلند کردن طعمههای بسیار سنگین مانند بزکوهی و آهوها را دارند.
در بعضی از کشورها نظیر مغولستان این پرنده را برای شکار آموزش میدهند. از آن جا که این پرنده قدرت شکارگری بسیار بالایی دارد، از عقاب طلایی برای شکار گرگ و روباه استفاده میکنند. عمر متوسط این عقابها در طبیعت ۳۰ سال است اما در اسارت تا ۳۶ سال هم عمر میکند زیرا در طبیعت با خطرهای گوناگونی مواجه هستند.
۵- خرچنگ نرگیل
خرچنگ نارگیل (نام علمی: Birgus latro) نام یک گونه از زیرراسته شنارویانداران است. خرچنگهای نارگیل بزرگترین سخت پوستهایی هستند که در زمین زندگی میکنند، این خرچنگها میتوانند تا یک متر رشد کنند، اما چیزی که آنها را مشهور ساختهاست قدرتشان است: این خرچنگها قادر هستند بیش از ۳۰ کیلوگرم را بلند کنند، و به دلیل خوردن نارگیل بدین نام شهرت دارند.
برای دانستن قدرت گاز گرفتن این خرچنگها، گروهی از پژوهشگران ۲۹ خرچنگ نارگیل در جزیره اوکیناوا در ژاپن را در محوطهای گرد آوردند و حسگرهای فولادی به دو طرف چنگال این خرچنگها بستند. نیروهای وارد شده از طرف این خرچنگها از ۲۹٫۴ نیوتن تا ۱۷۶۵٫۲ نیوتن متفاوت بود؛ گاز گرفتن انسان حدود ۳۴۰ نیوتن است. چون نیروی گاز گرفتن این خرچنگها وابسته به وزن بدنشان بود، محققان محاسبه کردند که نیروی گاز گرفتن یک خرچنگ ۴ کیلویی باید ۳۳۰۰ نیوتن باشد، که بیشتر از نیروی گاز گرفتن هر نوع حیوانی روی زمین از جمله، پلنگ، خرس و سگ وحشی است.
۶- عنکبوت شتری
حدود ۱۰ سال قبل برای نخستین بار حیوان ترسناکی را در برگجون دیدم. داخل انبار خانهی واقع در پشتبالابا. این درحالی بود که ۳۵ سال از حضورم در برگجون میگذشت و تا آن زمان نمونهی این حیوان را ندیده بودم. بسیار ترسیده بودم. زیرا وجود این حیوان ترسناک که تصور میکردم نوعی رتیل است در داخل ساختمان مسکونی برایم هشداری جدی بود.
بدون آنکه موضوع را به همسر و فرزندانم بگویم تحقیقی درمورد رتیلها داشتم تا بتوانم راهی برای مبارزه با آنها و از بین بردنشان بیابم، اثرات گزیدگی آنها را بشناسم و روشهای امدادرسانی به فرد گزیده شده را فراگیرم.
امروزه با توسعه بافت مسکونی روستا و رواج شدید ویلاسازی و ساختوساز در باغها و مزارع و کوهها، احتمال حضور انواع حشرات و بندپایان و جانوران موذی مانند عنکبوتها و رتیلها و مار و عقرب در خانهها زیاد شده است و لازم است در این زمینه دقت کافی و پیشگیریهای لازم به عمل آید. به امید آن که در آینده این نوع هشدارها و تحقیقات به صورت دقیقتر و متنوعتر (مانند موضوعات مربوط به انواع مارهای سمی) تدوین و ارایه گردد.
رده عنکبوتیان ( Arachnid )شامل عنکبوتها، رتیلها، عقربها، کنهها، هیرهها، و … است. عنکبوتها در کنترل بیولوژیکی و تعادل جمعیت حشرات و دفع آفات نباتی نقش ویژهای بازی میکنند و خود غذای پرندگان، زنبورها و بسیاری از موجودات دیگر میباشند. عنکبوتها بر خلاف حشرات که شش پا دارند دارای هشت پا هستند. بدن عنکبوتها از دو قسمت سر و سینه تشکیل شدهاست و برخلاف حشرات فاقد بخش میانی سینه است. عنکبوتها شاخک ندارند و در جلو سر دوجفت زائده به نامهای کلیسر و پدیپالپ قرار گرفته است. زائده بزرگتر برای گرفتن شکار بهکار میرود و به یک پنجه ختم میشود که در آن یک تیغه تیز وجود دارد که با آن ابتدا شکار را زخمی و سریعا سم را در این زخم میریزد. تیغهها دارای سوراخ بسیار ظریفی هستند که به کیسه سم ارتباط دارد.. تقریبا تمامی عنکبوتها دارای سم هستند و شیوه یکسانی برای سمی کردن شکار بکار میبرند.
اکثر عنکبوتها تار میتنند که معمولاً به صورت رشتهای پروتئینی از غدههای تارتنِ انتهای شکم آنها ترشح میشود. بسیاری از گونهها از تار برای شکار استفاده میکنند؛ به این صورت که توری یا پردهای میتنند که حشرات در آن به دام میافتند؛ از تار برای بالا رفتن از جایی، ایجاد دیوارهای هموار در لانههای زیرزمینی، ساختن ساک تخم، درپیچیدن صید، و نگهداری موقت اسپرم، و خیلی کارهای دیگر استفاده میشود. گونههای فراوانی هم هستند که آزاد شکار میکنند. برخی گونههای عنکبوت بسیار سمی و خطرناک اند و زهرشان آن قدر قوی است که میتواند انسان را بکُشد. عنکبوت بیوه سیاه، عنکبوت تورقیفی سیدنی و… از گونههای خطرناک عنکبوت اند. غالبا سم عنکبوتها و به ویژه مقدار این سمها برای انسان بیخطر است.
رتیل نام عمومی خانوادهای از عنکبوتهاست که بیشتر در مناطق گرمسیری و بیابانی یافت میشوند. تمامی گونههای رتیل شکارچی هستند و بیشتر با استفاده از کمین به شکار میپردازند. بزرگترین گونه رتیلها میتوانند موشها و حتی پرندگان کوچک را شکار کنند. رتیلها موجوداتی با جثه نه چندان بزرگ ولی با آروارههای قوی هستند که قادرشان میکند، طعمههای هم اندازه خودشان را به راحتی کشته و بخورند. رتیلها نیز مانند سایر عنکبوتیان دارای ۴ جفت پا هستند که آنها را قادر میکند با سرعت بسیار زیاد بدوند.
بسته به نوع گونه اندازه رتیلها از ۲٫۵ تا ۳۰ سانتیمتر متغیر است. بزرگترین گونه رتیل غولپیکر پرندهخوار است که در حدود ۳۰ سانتی متر طول و ۱۷۰ گرم وزن دارد. این گونه در جنگلهای بارانی آمریکای شمالی یافت میشود. غذای رتیلها را حشرات کوچک از قبیل موریانهها، سوسکها، و بندپایانی مانند انواع عقربها، هزارپایان، عنکبوتها و انواع دیگر حیوانات مانند خزندگان کوچک (مارمولکها و مارهای کوچک)، قورباغهها، پرندهها و حتی خفاشها و موشهای کوچک تشکیل میدهد.
رتیل، عنکبوت چاق و پشمالویی است که نسبت به سایر عنکبوتها، ترس بیشتری در مردم ایجاد کرده است. رتیل به رنگهای مختلف زرد، زرد پررنگ، قهوهای کمرنگ و خرمالویی تند مایل به سیاه وجود دارد و پشمهای آن، گاهی خیلی کوتاه و گاهی کمی بلند میباشد.
قلابهایی که در انتهای پاهای رتیل قرار دارد به آنها کمک میکند که از سطوح عمومی به راحتی بالا رفته و خود را به سقف برسانند. به اشتباه تصور می شود رتیل حتماً باید از سقف بیافتد تا بگزد. همچنین گفته میشود که رتیلها به سمت نور لامپ یا آتش جذب میشوند که در واقع این نور نیست که آنها را جذب میکند، بلکه حشراتی هستند که به طرف نور جذب شدهاند و رتیلها را که شکارچی آنها هستند به طرف خود میکشند.
بیشتر رتیلها برای انسانها بیخطر میباشند و حتی برخی از گونههای آنها به عنوان جانور خانگی بهشمار میآیند، در حالی که هنوز آمار دقیقی از میزان آمار مرگ و میر انسانی ناشی از نیش رتیل در دست نیست. نیش رتیل زهری دارد که گاهی میتواند ناراحتیهای شدیدی در طی یک دوره چند روزه به وجود بیاورد.
زیستگاه رتیلها
در دوران طولانی و گذر هزاران سال عنکبوتها تنوع شگفتانگیزی پیدا کردهاند، به طوری که در حال حاضر بیش از ۴۰ هزار گونه عنکبوت در سطح کره زمین پراکنده است، از مناطق استوایی و جنگلی تا بیابانهای خشک و لم یزرع. تنها جایی که عنکبوتها حضور ندارند قطب شمال و جنوب و قله کوههای بلند و زیر آب اقیانوسهاست. حتی چند گونه عنکبوت در کناره اقیانوسها، لای صخرهها و شکاف جزیرههای مرجانی زندگی میکنند.
در ایران رتیلها بیشتر در مناطق گرم و خشک و بیابانی یافت میشوند و در نقاط مختلف کشور آنها را به اسامی مختلف میشناسند که از آن جمله شترزنک به معنای گزنده شتر است. گذشتگان باور داشتند آنها شترها را در خواب گاز میگیرند که البته چنین اتفاقی نادر بوده و یک باور رایج اشتباه است.
به ترتیب برنده های قسمت دوم نفر اول از این لیست ۱-تمساح آب شور ۲-کوسه وحشی ۳- خرس خورشید ۴- عقاب طلایی ۵- خرچنگ نارگیل ۶- عنکبوت شتری
این یعنی بعد از قسمت اول که پلنگ هندی بعنوان جاور خطرناک اول انتخاب شد، تمساح آب شور در زمان نامناسب در جای نامناسب زندگی میکند برنده مسابقه قسمت دوم است.
اما فینالیست قسمت سوم کیست؟
