تله اسكی صندلی های نقاله اسكی كاران ، در شكل ها و اندازه های مختلف و درجات متفاوتی از كیفیت ارائه می گردند، اما تنها برخی از آنها دارای عامل ایكس (یعنی عامل متمایزكننده) هستند.
چه بحث بر سر یك طراحی انقلابی باشد، چه یك سواری خسته كننده از نظر روانی و چه یك هاله تاریخی، برخی از این صندلی ها، چیزی بیش از یك وسیله معمولی برای بالا بردن سریع اسكی كاران به بالای كوه هستند. حتی گاهی اوقات نسبت به برخی وسیله های كابلی دیگر، حوزه دسترسی بیشتری را پوشش می دهند.
در این مطلب ۸ صندلی نقاله كه بسیار هیجان انگیز هستند و به مانند نیروی گرانش و البته در جهت عكس، تجربه جالبی را برای اسكی كاران فراهم می آورند، معرفی می گردند.
۱. آیگوییل دو میدی، شامونی، فرانسه
ایستگاه تله كابین آیگوییل دو میدی به شكل یك كلیسا، بر فراز كوهستان تاریخی دهكده شامونی فرانسه، به یك صخره نازك پیوند خورده و همانند یك برج نگهبانی در زیر مون بلان قرار گرفته است. این بالابر دو مرحله ای در ارتفاعی بین ۱۰۳۵ متر تا ۳۷۷۸ متر قرار گرفته است. بر فراز جنگل ها، یخچال های طبیعی، صخره های یخی و دره هایی درنده حركت می كند و لقب بلندترین بالابر عمودی جهان را به خود اختصاص داده است.
این سفر ۲۰ دقیقه ای، از گردشگران با منظره هایی مرتفع و پانورامیك پذیرایی كرده و برای علاقه مندان به رشته كوه های آلپ، امكان دسترسی به حیات جنگلی كوهستان مون بلان را فراهم می آورد. اسكی كاران برای رسیدن به یخچال طبیعی و معروف والی بلان، از میان یك تونل یخی عبور كرده و پیش از پایین آمدن از مسیر ۲۰ كیلومتری شامونی، با زحمت فراوان از یك لبه صخره ای تیز، با طناب بالا می روند.
در قله بالادستی ایستگاه انتهایی بالابر، برای كسانی كه به دنبال هیجان هستند، امكان حضور بر روی یك جعبه شیشه ای – با عنوان “استپ اینتو د وُید – قدم در خلأ بگذارید” – وجود دارد، به طوری كه از روی آن می توانند منظره یخچال طبیعی با ارتفاع ۱۰۰۰ متر در پایین قله را تماشا نمایند.
آیا می دانید؟ كوهستان مون بلان، اولین بار در هشتم آگوست سال ۱۷۸۶ توسط جاكوس بالمات و دكتر میشل پاكارد فتح گردید. اولین زنی كه از این كوهستان بالا رفت، ماریا پارادیس بود كه در جولای سال ۱۸۰۸ همراه با بالمات به عنوان راهنما به این افتخار دست یافت.
با رزرو هتل در اردبیل هم می توانید سری به جاده های زیبای منطقه حیران بزنید و از طبیعت زیبا و همچنین تله كابین هیجان انگیز آن لذت ببرید.
۲. اسكای وی مونت بیانكو، كورمایر، ایتالیا
وسیله صعود به بالای كوهستان خوش قامت كورمایر، استفاده از این بالابر نرم و راحت می باشد، نقاله ای كه به شكل یك تراموای چرخشی است و مسافت بین سطح زمین تا بالای كوهستان پانتا هلبرونر (۳۴۶۶ متر) را در ۱۰ دقیقه طی می نماید.
این نقاله ۱۱۰ میلیون یورویی (۱۳۱ میلیون دلاری)، كه در ژوئن ۲۰۱۵ به عنوان جایگزینی برای بالابر قبلی آغاز به كار نمود، قبل از بالارفتن از میان مناظر تاثیرگذار بخش جنوبی كوهستان مون بلان، توقفی در ناحیه پاویلون دو مون فرتی (۲۱۷۳ متر) دارد.
ایستگاه مدرن آن بر فراز كوهستان احداث شده، به طوری كه با بام اروپا یعنی رشته كوه های بزرگ و ۴۰۰۰ ساله مون بلان، مونت روزا، ماترهورن، گران پارادیسو و گراند كومبین در یك راستا قرار گرفته است و نقاط مرتفع بسیاری را در دسترس اسكی كاران و كوهنوردان قرار داده است.
در طی فصول تابستان، یك واگن بالابر، پانتا هلبرونر را با آیگوییل دو میدی در شامونی مرتبط می كند و به این ترتیب یك مسیر هوایی را از ایتالیا به فرانسه ایجاد و كامل می نماید.
آیا می دانید؟ ناحیه ویژه اسكی در كورمایر، با داشتن رستوران های كوهستانی كه انواع پیتزاها را به اسكی كاران ارائه می دهند، به مثابه بهشتی برای آنان است. رستوران میسون وییلی یك كلبه قدیمی و دنج است كه مواد خام خوشمزه را به فروش می رساند، حال آنكه غذاهای رستوران چییكو شامل ریكوتا راویولی و راگوی گراز وحشی همراه با پولنتا است.
۳. والوگا، سِینت آنتون، اتریش
این اسم شبیه به برندی از خاویار است و پس از بالارفتن توسط والوگا، اسكی كردن می تواند در شرایطی مناسب، به همان اندازه لوكس به شمار برود. به تأكید باید گفت كه این والوگا ۲ است كه با بالا رفتن از ارتفاع ۲۸۱۱ متری، شهرت فراوانی را كسب كرده است.
تنها گروه هایی كه همراه با راهنماهای خود حضور داشته باشند، می توانند به این ساردین پنج نفره بر بالای تله كابین والوگا ۱ دسترسی داشته باشند. اما نكته ای بسیار سودمند و حرفه ای می تواند این باشد كه از ناحیه شناسایی شده و زیبای اسكی در این نقطه عبور كرده و به برخی از بهترین پیست های موجود بر روی كوهستان آلپ دسترسی یافت.
كناره شمالی والوگا، با داشتن یك بخش بلند و شیب دار، مسیری كلاسیك برای اسكی كاران پیشرفته است، به طوریكه در تمام مسیر به سمت مجتمع تفریحی اسكی زورز، كه بخشی از ناحیه گسترده آلبرگ است، بر روی زمین های پر پیچ و خمی اشراف دارد.
آیا می دانید؟ پس از اینكه یك شخص بومی به نام هانس اشنایدر در دهه ۱۹۲۰ تكنیك آلبرگ را توسعه داد، سِینت آنتون لقب “مهد اسكی آلپاین” را به خود اختصاص داده و شهرت یافت. روش آموزش او تازه كارها را از تكنیك اسنوپلاو به پارالل رساند، اگرچه در حال حاضر، ظهور تكنیك اسكی كاروینگ، برای بسیاری از مدارس آموزش اسكی مورد تأكید می باشد.
۴. لاگراو، فرانسه
رگ حیاتی بهشت بیرونی پیست لاگراو، یك تله كابین قدیمی و پرسروصدا در بخش پایینی كوهستان میژ (با ارتفاع ۳۹۸۴ متر) می باشد كه در پارك ملی اكرینس كشور فرانسه واقع شده است. این نقاله عجیب، با قدمتی بیش از ۴۰ سال، از روی یك دهكده قرن دوازدهمی در ارتفاع ۱۴۸۰ متر بلند می شود و با عبور از میان دو ایستگاه در مسیر، به نقطه ای در ارتفاع ۳۲۰۰ متری در وسط كوهستان جنگلی واقع در میان صخره ها، یخچال های طبیعی و دره ها می رسد. تنها یك مسیر اولیه به سمت بالا وجود دارد و محافظان هم حضور ندارند. این اسكی یك نوع اسكی اصطلاحاً “وحشیانه” است. هر كسی كه بخواهد از ایستگاه تله كابین به سمت پایین بیاید، بایستی به مهارت های خود در این زمینه و نیز راهنمایش اتكا كند تا بتواند سالم به خانه بازگردد.
پِل لانگ، یكی از كاركنان مجتمع تفریحی لاگراو اسكایرز در این باره می گوید: “لاگراو ناحیه ای منحصربفرد است، مكانی ویژه و یكی از نقاط آلپ است كه كمتر مورد بازدید و گردش قرار گرفته است”.
آیا می دانید؟ می توان روزهای تله كابین قدیمی این مكان را شمرد. در تابستان سال ۲۰۱۷، اجاره نامه ای جدید و ۳۰ ساله به عنوان پاداش به شركت حمل و نقل آلپ دهوز اعطا شد تا در هرجایی كه ضروری است، كار ساخت و ساز برای مدرنیزه كردن سیستم انجام شود. یك كابین جدید نیز برای انتقال اسكی كاران به ناحیه مربوطه در ارتفاع ۳۶۰۰ متری جایگزین وسیله قبلی خواهد شد.
۵. پیك تو پیك، ویسلر بلك كام، كانادا
دو كوهستان نمادین و یك سراشیبی كه حدفاصل بین آنها متشكل از دره های جنگلی است. چالش موجود این بوده كه چگونه نواحی اسكی ویسلر و بلك كام را در بریتیش كلمبیا به هم متصل نمایند، بدون اینكه صدمه ای زیست محیطی وارد شده یا سری هایی طولانی از نقاله ها ایجاد گردند كه از یك سمت دره پایین رفته و از سمت دیگر بالا بروند.
پاسخ، كابین عالی پیك تو پیك بود كه در سال ۲۰۰۸ افتتاح گردید و مانند یك تراموای هوایی با طول ۴/۴ كیلومتر عمل نموده و این امكان را برای اسكی كاران فراهم می آورد كه در طول یك روز به هر دو كوه دسترسی داشته باشند. این نقاله توانست یك ركورد را هم بشكند: طولانی ترین فاصله بدون پشتیبانی به میزان ۰۲۴/۳ كیلومتر، و مرتفع ترین نقاله بر فراز یك دره در فاصله ۴۳۶ متری.
حركت با واگن مزبور، كه دارای چندین كابین شیشه ای است، در فاصله بین مجتمع ویسلرز راندهاوس (۱۸۵۰ متر) تا مجتمع بلك كامز رندزوس ۱۱ دقیقه به طول می انجامد.
آیا می دانید؟ ویسلر، كه پنجاهمین سالگرد خود را در سال ۲۰۱۶ جشن گرفت، رتبه اول مجتمع اسكی را برای سه سال متوالی كسب كرده و همچنین چهار جایزه از پنج جایزه سالیانه مجله اسكی را به خود اختصاص داد.
۶. تیتلیس روتیر گوندولا، انجلبرگ، سوئیس
این اولین كابین نقاله كاملاً گردان جهان است كه بازدیدكنندگان را به ارتفاع ۳۲۰۸ متری قله كوهستان كلین تیتلیس بر فراز دهكده انجلبرگ در مركز سوئیس می برد. كابین های گردان روتیر باعث می شود كه افراد در طول سفر پنج دقیقه ای، همه مناطق پیرامون را از ایستگاه میانی در استند ببینند، و این یعنی تماشای نمایی ۳۶۰ درجه از زمین های یخی و شیب دار، دره ها و كوه های یوری آلپ.
انجلبرگ دارای ۲۲ بالابر و ۸۲ كیلومتر مسیر زیبای اسكی بر روی نواحی شیب دار رو به شمال می باشد. اسكی بازان حرفه ای بسیاری به این منطقه می آیند. طول مسیر از تیتلیس به سمت دهكده، ۱۲ كیلومتر و یا ۲۰۰۰ متر مسیر شیب دار عمودی است.
آیا می دانید؟ برای لذت بردن كافی از تیتلیس، بازدیدكنندگان می توانند به پل معلق ۱۰۰ متری به نام كلیف واك – مرتفع ترین پل در اروپا – بر فراز یك پرتگاه عمیق ۵۰۰ متری دسترسی پیدا كنند.
۷. لسیرز اكسپرس چیرلیفت، وال د ایسر، فرانسه
وقتی سوار این بالابر می شوید، احساس حضور در یك نقاله معمولی به شما دست می دهد، اما هیجان عجیبی در این بالابر نهفته است. بی دلیل نیست كه از آن با عنوان “آپ ان اوه-ور” یاد می شود.
زمانی كه صندلی دو مسیره این نقاله به بالاترین بخش بین سولایس و لافورنت می رسد و سپس از قسمت آن طرف پایین می آید، هیجان عجیبی سراپای وجودتان را فرامی گیرد. همچنین، اغلب یك طرف بادگیر است – كه باعث می شود هوای خنك آلپی سر و صورتتان را نوازش نماید.
اسكی بازان كمتر حرفه ای در میانه راه از روی صندلی به پایین می پرند تا در مسیر اسكی نمایند، اما این كار بسیار خطرناك بوده و می تواند منجر به جریمه هایی گردد.
آیا می دانید؟ وال دِ ایسر می تواند نشانه ای برای مسكن اولیه انسانها در زمان رومیان باشد، در حالیكه كلیسای قدیمی در مركز دهكده در سال ۱۶۶۴ ساخته شده است.
به خاطر گلوگاه باریك ورودی و بارش سنگین برف، در دهه ۱۸۸۰ و تا زمانی كه مسیر دستیابی مجدداً توسعه پیدا كرد، در بسیاری از طول سال قابل دسترس نبود.
۸. جكسون هُل ترَم، ویومینگ
جكسون هُل ترَم كه اسم مستعار آن “بیگ رِد” یا “رِد هِلی” می باشد، یك موسسه اسكی است. بالابر این مجموعه كه پس از ۴۰ سال خدمت رسانی و در سال ۲۰۰۸ بازسازی گردید، ظرفیت حمل ۱۰۰ نفر را دارد كه آنها را از مجتمع تفریحی كوهستانی جكسون هُل سوار كرده و پس از ۹ دقیقه، آنها را به بالای قله ۳۱۹۰ متری رندوس انتقال می دهد.
این مجتمع با قرار گرفتن در ارتفاع ۱۲۶۶۲ متری، به عنوان بزرگترین مجتمع اسكی در ایالات متحده شناخته می شود، و همچنین چشم اندازهایی از تتون، جكسون هُل و دره اسنِیك ریور را دارا است.
در روز پس از بارش برف، رقابت بر سر یافتن مكانی در فرست باكس قبل از زمان شروع به كار، آغاز می گردد و می تواند به نوبه خود ورزشی خطرناك باشد. پس از پیاده شدن از بالابر، كاركنان به اسكی بازان می گویند كه سریعتر جلو بروند و مرتب این جمله را نیز تكرار می كنند كه “اگر بلد نیستید … نروید”.
آیا می دانید؟ مجتمع تفریحی كوهستانی جكسون هُل دارای ۱۳۳ مسیر شامل ۵۰ درصد برای متخصصان، ۴۰ درصد متوسط ها و ۱۰ درصد تازه كارها و ۱۲ بالابر در طول ۲۵۰۰ هكتار از زمین های داخلی می باشد. رندزوس بول به بازه ای متنوع از مسیرهای خطرناك با نام های داگ فِیس، والی ورلد و بیووآك دسترسی دارد.
