کلمه Aqueduct (قنات) از کلمات لاتین Aqua به معنی آب و ducere به معنی هدایت کردن نشات می‌گیرد. از این رو می‌توان قنات را به عنوان ساختاری مصنوعی مانند کانال، تونل یا خندق توصیف کرد که آب را از دوردست‌ها به مکانی دیگر منتقل می‌کند.
نخستین قنات‌ها توسط تمدن‌های باستانی از جمله بابل، آشور و مصر ساخته شده‌اند. این قنات‌های اولیه به‌سادگی به عنوان کانال‌هایی بین رودخانه و شهر حفر شده‌اند.
معروف‌ترین مهندسین قنات‌ها در بین همه تمدن‌های باستانی، رومی‌ها بودند. در طی یک دوره ۵۰۰ ساله، رومی‌ها حدود ۱۱ قنات باستانی را ساختند که نیاز آبی مردم پایتخت را تامین می‌کرد و هم‌چنین در طی امپراتوری خود، قنات‌های دیگری نیز حفر کردند.
۱۰- Tambomachay
Tambomachay با نام مستعار حمام اینکا، یک مکان باستانی در نزدیکی Cusco، پرو است. این مکان شامل مجموعه‌ای از قنات‌ها، کانال‌ها و آبشارهایی است که از چشمه‌های آب‌گرم اطراف سرچشمه می‌گیرند و از میان صخره‌ها عبور می‌کنند.
به نظر می‌رسید آب و شستشو بخش مهمی را در زندگی اینکا تشکیل می‌دهند و بسیاری از مکان‌های اینکا در دره مقدس، دارای حمام و قنات‌هایی هستند که از ویژگی‌های برجسته منطقه محسوب می‌شوند. به نظر می‌رسد که حمام Tambomachay بخش بزرگی از زندگی مردم را شامل می‌شده و امروزه آب‌گرم است.
۹- پارک قنات
در طی یک دوره ۵۰۰ ساله (از ۳۱۲ پیش از میلاد تا ۲۲۶ میلادی) ۱۱ قنات رومی ساخته شد تا از ۹۲ کیلومتری (۵۷ مایل) آب را به روم بیاورند. سیستم قنات در کل، بیش از ۴۱۵ کیلومتر (۲۵۸ مایل) را پوشش می‌دهد در حالی که تنها در حدود ۴۸ کیلومتر (۳۰ مایل) از سنگ ساخته شده و بقیه شامل تونل‌های زیرزمینی می‌شود.
پارک قنات بقایای ۷ قنات باستانی را در خود جای داده است: Marcio، Anio Novus، Tepula، Mariana، Cloudio، Lulia و felice. از میان این‌ها، قنات Cloudio از همه چشم‌گیرتر است. این بنا در حدود سال ۵۲ میلادی ساخته شده و به ارتفاع ۲۸ متر (۹۲ پا) رسیده است.
۸. قنات Caesarea
Caesarea یک شهر بندری مهم بود که بین سال‌های ۱۳ تا ۲۳ قبل از میلاد توسط پادشاه، هیرود بزرگ، ساخته شده است. این قنات آب‌های جاری را از چشمه‌های ۱۰ کیلومتری (۶ مایل) اطراف، به شهر می‌آورده است.
هیرود اولین قنات را هنگام تاسیس شهر بنا کرد. رومیان قنات باستانی را در قرن ۲ میلادی گسترش دادند. این بخش در قنات قدیمی‌تر قرار دارد و ظرفیت آن را ۲ برابر می‌کند. این قنات به مدت ۱۲۰۰ سال، آب شهر را تامین کرد. در طی سال‌ها چندین دفعه تعمیر شد.
۷- قنات‌های نازکا
قنات‌های نازکا در سده‌های ۳ تا ۶ میلادی توسط مردم نازکا ساخته شده‌اند تا از آب و هوای خشک و بیابانی در امان بمانند. آب جاری در آبخیزها توسط کانال‌های ساخته‌شده زیرزمینی به مناطق مورد نظر کانال‌کشی شدند.
مسیرهای متحدالمرکز منتهی به این کانال‌های زیرزمینی، دسترسی مستقیم به آب و کانال زیرزمینی را برای نگهداری فراهم می‌کند. این تونل‌ها، چاه‌ها و حفره‌ها هنوز هم مورد استفاده ساکنین این وادی قرار می‌گیرند و در مجموع به عنوان Puquios شناخته می‌شوند.
۶- قنات‌های هامپی
Hampi پایتخت قرن ۱۴ امپراتوری ویجایاناگارا در هند امروزی بود. در حوالی Hampi بقایای قنات‌ها و کانال‌های باستانی وجود دارد که برای تهیه آب از رودخانه Tungabhadra و تغذیه مخازن و حمام‌ها استفاده می‌شده است. آب داخل معابد معمولاٌ توسط قنات‌های زیرزمینی تامین می‌شد.
یکی از شاخه‌های اصلی این قنات، آب مخزنی را که در عمق ۷ متری (۲۳ فوت) قرار دارد، تامین می‌کند. به نظر می‌رسید این شاخه از قنات به هیچ کجا منتهی نمی‌شود، درنتیجه این فرض، مخزن آب مذکور کشف شد. باستان‌شناسان زمین را در نقطه انتهایی حفر کردند و مخزن پیدا شد.
۵- قنات معجزات
Aqueduct of The Miracles (Acueducto de los Milagros) یکی از سه قنات روم باستان است که در Mérida در اسپانیای امروزی ساخته شده است. این قنات آب را از دریاچه مصنوعی به شهر منتقل می‌کرد.
آب خود دریاچه مصنوعی از رودخانه Aberregas 5 کیلومتری (۳ مایل) شمال غربی Mérida تامین می‌شد. به نظر می‌رسد این قنات در قرن اول میلادی ساخته شده است. قرن‌های بعد، ساکنین Mérida به آن لقب قنات معجزات را دادند.
۴- قنات Les Ferreres
ساخته شد تا ( به معنی پل شیطان Pont del Diableهم‌چنین ملقب به ) Les Ferreres Aqueduct
آب شهر Tarragona در اسپانیای امروزی را از Francoli در ۱۵ کیلومتری (۹ مایل) جنوب تامین کند. احتمالاٌ این قنات مربوط به زمان آگوستوس، اولین حاکم امپراتوری روم است. قنات رومی حداکثر ۲۷ متر ارتفاع و ۲۴۹ متر طول دارد. از ۲۵ تاقدیس و ۱۱ ناودیس تشکیل شده است.
۳- قنات Valens
قنات Valens در سال ۳۶۸ میلادی در زمان سلطنت امپراتور روم، Valens تکمیل شد. این فقط یکی از سیستم‌های پایانی قنات‌ها و کانال‌های باستانی قسطنطنیه (استانبول مدرن، ترکیه) بود.
سرانجام سیستم آب به طول بیش از ۲۵۰ کیلومتر (۱۵۵ مایل) رسید که طولانی‌ترین سیستم روزگار باستان به‌شمار می‌آید. قنات Valens توسط سلاطین عثمانی احیا شد و سیستم عمده تامین آب فسطنطنیه قرون وسطی بود. بخش بازمانده ۹۲۱ متر (۳۰۲۱ فوت) دارد، حدود ۵۰ متر کم‌تر از طول اصلی. بلوار آتاتورک از زیر طاق‌های آن می‌گذرد.
۲- قنات Sevogia
قنات Segovia در حدود سال ۵۰ میلادی ساخته شده است. این قنات یکی از بهترین آثار تاریخی است که از رومی‌ها در اسپانیا به‌جا مانده است. این قنات باستانی آب رودخانه Frío را ۱۶ کیلومتر (۱۰ مایل) تا Segovia حمل می‌کند. این قنات حدوداٌ از ۲۴۰۰۰ بلوک گرانیتی بدون استفاده از ملات ساخته شده است.
قسمت زیرزمینی ۷۲۸ متر (۲۳۸۸ فوت) طول دارد و ۱۶۵ طاق با ارتفاع بیش از ۹ متر (۳۰ فوت) تشکیل شده است. این قنات اصلی‌ترین نماد Segovia است و هنوز هم در قرن بیستم آب مورد نیاز این شهر را تامین می‌کند.
۱- قنات Pont du Gard
Pont du Gard یک قنات باستانی در جنوب فرانسه است که توسط امپراتوری روم ساخته شده است. این قنات، بخشی از کانالی ۵۰ کیلومتری است که آب تازه را برای شهر رومی Nimes فراهم می‌کند. این قنات رومی کاملاٌ بدون استفاده از ملات ساخته شده است. سنگ‌های قنات – که وزن برخی از آن‌ها تا ۶ تن می‌رسد – دقیقاٌ برش خورده‌اند و کاملاٌ کنار هم قرار گرفته‌اند، به همین دلیل دیگر نیازی به ملات نیست.
از قرون وسطی تا قرن ۱۸، قنات باستانی به عنوان پلی در کنار رودخانه برای تسهیل در رفت‌وآمد مورد استفاده قرار می‌گرفت. امروزه، Pont du Gard یکی از ۵ جاذبه گردشگری برتر فرانسه محسوب می‌شود که در سال ۲۰۰۱، ۱.۴ میلیون گردشگر از آن بازدید کردند.
