اردبیل، در میان شهرها و طبیعت زیبای ایران، شاید کمتر از مناطق دیگر بر سر زبان ها باشد، در حالی که این استان از نظر طبیعی بسیار زیبا و از منظر تاریخی بسیار غنی است. این شهر در ۲۱۹ کیلومتری تبریز واقع است. نام آن، اردبیل، ریشه اوستایی دارد و از دو بخش ارد و بیل تشکیل شده است. ارد بر گرفته از کلمه آرتا و به معنی مقدس است و بیل همان تغییر یافته ویل به معنی شهر می باشد. این شهر زیبای کوهستانی علاوه بر داشتن زیبایی های طبیعی مانند گردنه حیران و چندین چشمه ی آبگرم دارای مردمانی بسیار باصفا و مهمان نوازی است.
گردشگران، دوست دار مسافرت و گردشگری در تمام فصول سال هستند، اما اردبیل به دلیل کوهستانی بودن اش، در فصول بهار و تابستان، محل مناسب تری برای آنهاست و در فصول پاییز و زمستان سرد و برفی است.
اردبیل شهری با جاذبه های گوناگون
از دیگر جاذبه های این شهر، خوراکی های محلی آنجا مانند آش دوغ، عسل و باقلوا است. اردبیل، شهری با قدمت ۴۰۰۰۰ سال است که بیش از ۱۵۰۰ اثر تاریخی آن را می توان برشمرد، به علاوه مناطق طبیعی بکر فراوانی در اطراف خود دارد.
از جمله آنها می توان به دریاچه شورابیل، تنگه قشلاق، پل معلق پیرتقی، دریاچه نئور و پیست اسکی آلوراس از زیبایی های طبیعی و بقعه شیخ صفی الدین اردبیلی، کهنه قلعه و پل های متعددی را از آثار تاریخی این شهر برشمرد.
پل های ججین یا داش کسن، آغلاغان نیر، الماس، دوجاق، قره سو، فیروز آباد، گیلانده، هفت چشمه یا یدی گوز، کلخوران، نادری، پردیسان، سامیان، سید آباد و ابراهیم آباد از جمله آنها هستند.
رودخانه بالخلو، رودخانه ای در دل اردبیل
بیشتر پل های نام برده شده، بر روی رودخانه بالیقلو یا بالیقلو چای احداث شده اند. رودخانه بالیقلو، با نام های بالخلو، بالیخلو و بالخلی نیز شناخته می شود.
به رودخانه بالخلو، ماهی دار نیز گفته می شود. این نام گذاری به دلیل زیست بوم این رودخانه می باشد که زیستگاه ماهی ها، پستانداران و حتی پرندگان نیز به شمار می رود.
ماهی هایی چون، شاه کولی، قزل آلای خال قرمز و سس ماهی از آن جمله اند و بعضی پرندگان مهاجر از این رودخانه به عنوان محل عبور استفاده می کنند.
رودخانه بالخلو، رودخانه ای دائمی به طول ۷۵ کیلومتر است که از میانه شهر اردبیل عبور می کند و البته ۵۰ کیلومتر آن در کوهستان ها جاری است. دو کوه سبلان و بزغوش، سرچشمه اصلی و تامین کننده آب این رودخانه هستند و در نهایت به رودخانه قره سو می ریزد.
پل ابراهیم آباد
از میان پل های این رودخانه، ما در اینجا به پل ابراهیم آباد می پردازیم. این پل متصل کننده این محله با روستاهای مجاور آن است و واقع در ابراهیم آباد و اوچدکان می باشد.
قدمت و زمان احداث این پل به دوران صفویه باز می گردد. این پل صفوی، به طول ۳۶/۷۵ متر، عرض ۳ متر و ارتفاع ۵ متر بر روی رودخانه بالخلو قرار گرفته است. پل ابراهیم آباد در سال های اخیر مورد بازسازی قرار گرفته است.
معماری پل ابراهیم آباد
پایه های این پل سنگی، موج شکن و مثلثی شکل هستند ولی دهنه های این پل که طاق های آجری هستند از ملات گچ و آهک با فرمی به شکل جناغ ساخته شده اند.
این پل در ابتدا، چهار دهنه داشته است اما در بازسازی و مرمت اخیر به سه دهنه کاهش یافته است. از نظر معماری برای کم کردن فشار و وزنی که به دیوار های پل وارد می شود، دو دهنه پل در داخل پل واقع است.
اثر تاریخی ثبت شده
از دیگر شاخصه های پل ابراهیم آباد، ثبت آن به تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ در آثار ملی و تاریخی کشورمان، ایران، است.
شهرت این پل
از جنبه شهرت این پل می توان به دو نمونه یاد شده زیر اشاره کرد. یک جغرافیدان آلمانی، به نام آدام اولئاریوس، درباره رودخانه بالخلو نوشته است.
به علاوه، پیترو دولاواله، جهانگرد ایتالیایی، که در سال های ۱۵۸۶-۱۶۵۲ میلادی می زیسته است، به کشور هایی چون ترکیه، ایران و هند سفر کرده است.
پیترو دولاواله، از طریق همدان و گلپایگان به اصفهان رفته و سپس از اصفهان به مازندران سفر کرده و در آخر، از قزوین همراه با شاه عباس صفوی به سوی اردبیل رفته است.
او، در سفرنامه خود از صفویان صحبت کرده است و به توصیف بازار های اصفهان و توصیف مازندران و گردشگری هایش پرداخته است. در این میان، او از پل ابراهیم آباد نیز در سفرنامه اش سخن به میان آورده است.
اردبیل و جاذبه های گردشگری آن، از جمله زیبایی های طبیعی چون کوهستان ها و دریاچه ها و جاذبه های تاریخی مانند پل ابراهیم آباد و کهنه قلعه همراه با آب و هوای دلپذیر در فصل های بهار و تابستان، تفرجگاهی مطلوب برای مسافران است.