اینجا مروارید بند ایران است ، زیستگاه چند نمونه از ویژه ترین جانداران در معرض انقراض و همچنین معدنی کم نظیر از سنگ ها و ذخایر ارزشمندی چون آهن ، طلا و … یکی از این گونه های جانوری که در این منطقه به وفور یافت می شود، گور خر ایرانی است.
زیبایی چشم نواز این گورخر، رنگ منحصر به فرد او، چشم هایش و کرشمه های راه رفتنش شاید دیگر در تاریخ تکرار نشود! گونه های دیگری چون پرندگان شکاری تیهو، باقرقره ، كاراكال، زاغ بور، هوبره و … ؛ گربه سانانی چون سیاه گوش، گربه جنگی، یوزپلنگ آسیایی و … و همچنین پستاندارانی چون، کل و بز، قوچ و میش، گراز و … این منطقه نسبتا پهناور را از لحاظ ارزشمندی در جایگاه ویژه ای قرار داده است .
منطقه حفاظت‌شده بهرام گور منطقه‌ای حفاظت‌شده در شرق استان فارس و در مثلث بین سه شهر نی‌ریز در شمال شرق در فاصله ۳۵ کیلومتری و شهر مشکان در فاصله ۱۸ کیلومتری جنوب شرقی و ۱۵ کیلومتری غرب شهر قطرویه واقع شده است.
این منطقه، که در سال ۱۳۵۱ خورشیدی بنیان‌گذاری شده، ۴۰ هزار و ۸۰۰ هکتار مساحت دارد و در بلندترین نقطه به ۲،۷۸۷ متر می‌رسد.
آب و هوای منطقه بهرام گور گرم و خشک است و بارندگی حدود ۲۰۰ میلی متر در سال دارد. اهمیت این منطقه به جمعیت قابل توجه گورخر ایرانی ساکن در آن است.
در چند سال گذشته خشکسالی‌های پیاپی باعث خشک شدن تالاب‌های منطقه و به خطر افتادن زندگی زیستمندان این منطقه شده است. در تلاش برای کمک به این جانوران، اداره کل محیط زیست استان فارس اقدام به دادن علوفه به سم‌داران این منطقه کرده است.
اگر از این که حیوانات را از نزدیک ببینید ذوق زده می شوید این منطقه از بهترین جاهای ایران برای تماشای حیوانات است. مطمئنا مهمترین حیوان این منطقه گورخر ایرانی است که در معرض انقراض قرار دارد.
شاید برایتان جالب باشد که در گذشته در اینجا یوز پلنگ ایرانی هم زندگی می کرد اما متاسفانه دیگر اثری از این حیوان در این منطقه پیدا نمی شود.
اهمیت این منطقه زمانی بیشتر می شود که بدانید اینجا در سه ناحیه دشتی، کویری و کوهستانی قرار گرفته و یکی از دلایل تنوع پوشش گیاهی و حیوانی آن هم همین مساله است.
یکی از پرندگان منحصربفرد این ناحیه که از گونه های بومی به شمار می رود زاغ بور است که تماشای آن یکی از هیجان انگز ترین لحظات گشت و گذار در این منطقه است.
از آنجایی که اینجا به عنوان زیستگاهی منحصربفرد شناخته می شود و در آن گورخر ایرانی زندگی می کند اهمیت زیادی دارد و همین مساله باعث شده تا قسمت غربی منطقه در سال ۱۳۶۸ پارک ملی شود.
گورخر ایرانی از نمایی نزدیک
این گونه خاص گورخر بیشتر از الاغ به اسب شباهت دارد و از لحاظ جثه اندکی بزرگتر از الاغ است، رنگ این جانور همگام با فصل های مختلف دست خوش تغییرات اندکی می شود، در فصل گرما قوه ای مایل به سرخ و در فصل های سرد تر مایل به زرد!
جغرافیا و آب و هوا
این منطقه آب و هوای خشکی دارد و میانگین باران سالیانه آن به حدود دویست میلی متر می رسد .
درختان ویژه ای نیز در این منطقه رویت می شوند که از جمله مهم ترین آن ها درخت ” بنه ” است، این درخت منبع تولید شیره سقز که خواص دارویی و غذایی فوق العاده ای دارد می باشد و علاوه بر این در صنعت پلاستیک سازی و تولید واکس نیز استفاده هایی از آن می شود.
با گشت و گذار در این منطقه صخره ها، پرتگاه ها و کوه های زیادی را می بینید که از چشم انداهای قالب این منطقه هستند. در اینجا در گذشته قلعه های زیادی به چشم می خورد که همه آن ها با تاریخی طولانی از آثار ارزشمند ایران بودند اما با توجه با دگرگونی های اقلیمی و فیزیکی ای که در این ناحیه اتفاق افتاده دیگر اثری از بیشتر آن ها نیست.
امروز در قلب قسمت بیابانی این منطقه می توانید قلعه های کرسفید، شورو و ده برین را ببینید که هرچند به درستی نمی دانیم که برای چه برهه ای از تاریخ هستند اما قنات های قدیمی ای که در کنار آن ها هست قدمت طولانی آن ها را تایید می کند.
در کنار دو تا از این قلعه ها هیچ کسی زندگی نمی کند اما در کنار قلعه ده برین دامدارانی به طور گروهی ساکن هستند. در حاشیه این منطقه قلعه ای به اسم بهرام گور هم هست که اسم خود را از همین منطقه گرفته است.
