تپه اهرنجان (Ahran jan) در شمال غربی روستای اهرنجان کنونی قرار دارد. این تپه یکی از قدیمیترین محل اسکان بشری در خاور میانه میباشد که قدمتی برابر با 7000 سال پیش از میلاد را دارا میباشد.
وسعت اولیه این تپه تا ۴۰ تا ۵۰ سال قبل بسیار بیشتر از وسعت باقی مانده کنونی بود که با بی توجهی تعمدی مسئولین و خود مردم، بخش وسیعی از آن برای همیشه از بین رفت.
به علت وجود خاکستر در لایههای این تپه اهالی محل خاک آن را برای تقویت باغچههای خود مورد استفاده قرار میدادند.
با بررسیهای کارشناسانه در سطح این تپه انواع ابزار آلات سنگی، سفالی و سنگهای ابسیدین کشف شد. باید اضافه کرد که به دلیل عدم حفاظت و حصار کشی در محدوده این تپه روز به روز از مساحت آن کاسته میشود .
متأسفانه ابزار آلات سنگی ابتدایی پراکنده در سطح آن از بین میروند و حتی جدیداً این تپه تبدیل به پیست برای دوچرخه سواران و وانتهای سایپا شدهاست.
سفال های منقوش کشف شده از تپه اهرنجان با عناصر هندسی تزیین شده است و بیشتر آنها را انواع کاسه های ساده و سبو تشکیل می دهد؛ برخی از کاسه های تپه اهرنجان نیز دارای لوله کوتاهی در زیر لبه هایشان بوده که شبیه آنها تاکنون در هیچ منطقه باستانی دیگری دیده نشده است.
کارشناسان معتقدند که تپه اهرنجان محل کارگاه های تولیدی انسان های باستان از ۹ هزار سال قبل بوده و از این لحاظ ظرفیت منحصربفردی برای کاوش های باستان شناسی و آشنایی با سبک زندگی پیشینیان دارد.
نمونه برخی از آثار به دست آمده از کول تپه اهرنجان در هیچ سایت باستانشناسی دیگر مشاهده نشده است. این اثر در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۳۷۷، با شماره ثبت ۲۱۰۲ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
