تپه حاجی فیروز مربوط به ۵۵۰۰ قبل از میلاد است و در شهرستان نقده، بخش محمدیار، دهستان حسنلو، واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۹۰۸ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
ظرف شراب متعلق به حدود ۴٬۵۰۰ سال پیش از میلاد در تپه حسلنو نقده به عنوان نخستین وسیله شراب سازی موجود در دوران نوسنگی کشف گردید. از مهمترین آثار این تپه باستانی جام طلای حسنلو میباشد که از آثار باستانی ارزشمند ایران است.
در این تپه بقایای ۱۸ ساختمان را کشف کردهاند كه به هزاره ششم پیش از میلاد تعلق دارند و مستقل از هم بنا شدهاند. نقشه آنها مربع شكل بوده است و دیوارهایی عظیم در جهت شمالی جنوبی دارند.
در شرق بعضی واحدها انبارهای بدون سقفی قرار دارد. خانه ها با یك دیوار به دو قسمت مساوی تقسیم می شدند. یكی نشیمن بود و دیگری برای كارهای روزمره و آشپزخانه كه اجساد كودكان را در این محل خاك می كردند. آثاری از حصیر و سبد بر روی دیوارها دیده شده است.
یکی از خانه های حفاری شده در تپه دارای در کوچکی بود. این در از کف زمین کمی بالاتر قرار داشت و زیر آن با چند آجر سکویی ساخته شده بود. چند پله هم پیش از در قرار داشت و کف خانه از سطح زمین پایین تر قرار داشت.
سفالهای دوره حاجی فیروز دست ساز و دارای شاموت گیاهی هستند. تنوع ظروف سفالی این منطقه بسیار زیاد است.رنگ اکثر آنها نخودی با نقوش قرمز و قهوه ای بود. همچنین آثار گوناگون سنگی، گلی، استخوانی و صدفی در این منطقه كشف شده است.
اجساد را در كف اتاقها دفن می كردند. در برخی موارد از استودان هایی استفاده شده كه استخوانهای چند نفر در آنها قرار داشت. افراد به صورت جمع شده طوری دفن می شدند كه سر آنها رو به شمال باشد.
جهت شمالی جنوبی در استودانها نیز رعایت می شد.نمونه هایی هم از استخوانهای سوخته آدم در محل پیدا شده است و این احتمال وجود دارد كه اجساد را می سوزاندند.زندگی در این تپه پس از عصر مس سنگی خاتمه یافت.