مسجد بابا عبدالله مربوط به دوره ایلخانی – قرن ۸ ه.ق است و در بازار نائین واقع شده و این اثر در تاریخ ۳۱ تیر ۱۳۱۳ با شمارهٔ ثبت ۲۰۴ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. در ادامه با جاذبه ها باشید تا با این بنای تاریخی بیشتر آشنا شوید.
مسجد باباعبدالله در اواخر قرن هفتم یا اوایل قرن هشتم هجری ساخته شده است و کتیبهای متعلق به سال ۷۰۰ هجری قمری در آن وجود داشته است و در ابتدا به صورت گنبد مقبرهای شکل از دوره ایلخانی بوده و سپس مسجدی در کنار آن توسعه یافته است و به صورت دو ایوانه بوده که در قسمت سمت چپ حیاط به صورت طاق نما و در سمت راست آن بعنوان شبستان زمستانه استفاده میشده است.
سر در ورودی مسجد سردری رفیع و آجری با نقوش معقلی است که پوشش زیرین آن گچ کاری است . میانسرای مسجد متناسب و البته کوچک است . طرفین شرقی و غربی دارای ایوان رفیع آجری است و طرفین شمال و جنوب دارای شبستان و پوشش کلیل است .
مسجد بابا عبدالله دارای یک گنبدخانه مرتفع و عظیم است که در آن قبور تعدادی از بزرگان و عرفای زمان ایلخانان وجود دارد و در سه کنج ایجاد شده در گوشههای این گنبد، تزئینات معماری به صورت مقرنس دیده میشود.
در قسمت بالای محراب داخل گنبد نیز نقوش هندسی و گیاهی توأم با کتیبههای قرآنی دیده میشود. گنبد خانه این مسجد همانند سایر گنبد های دوره آذری دارای ساقه بلند و گوشه سازی آن مقرنس است .
در قسمت صحن یا حیاط مسجد نیز شبستانی زیرزمینی ساخته شده که بوسیله سنگهای مرمر نور شبستان زیرزمینی تأمین میشود.
این مسجد به لحاظ ظاهری دارای دو برجستگی در قسمت غرب و شرق است و ارتفاع بلندی دارد در عوض در جهات شمال و جنوب دارای دیوار سایه انداز و مهتابی است که راه دسترسی به طبقهدوم از طریق سه دستگاه راه پله تامین می شده است .
در طبقه زیر زمین این مسجد مقابری موجود است که پوشش هر کدام از نقوش هندسی کاشی است . دسترسی به این مقابر از طریق دربی چوبی و کوچک میسر است .
