لوور در اصل یک کاخ سلطنتی بود، اما امروزه مشهورترین موزه جهان از جمله بهترین جاهای دیدنی فرانسه می‌باشد. اینجا یکی از جاذبه‌های فوق‌العاده هنری برای کسانی است که حتی ذره‌ای به دنیای هنر علاقه دارند.
موزه لوور پاریس در منطقه یک، یعنی در قلب این شهر قرار دارد. مجموعه موزه لوور اولین بار در قرن شانزدهم به عنوان مجموعه خصوصی شاه فرانسیس اول تأسیس شد. یکی از آثاری که برای اینجا خریداری شد تابلوی معروف مونالیزا بود. این مجموعه به لطف اهدایی‌ها و خریدهای پادشاه، پیوسته به رشد و توسعه ادامه داد. در سال ۱۷۹۳، حین انقلاب فرانسه، لوور تبدیل به موزه ملی هنر و مجموعه خصوصی سلطنتی گشت و به روی عموم بازگشایی شد.
موزه لوور، مجموعه‌ای از یک میلیون اثر هنری را در خود گنجانده که ۳۵,۰۰۰ عدد از آن‌ها در حال نمایش هستند. در اینجا می‌توان گستره‌ای وسیع و متنوع از آثار هنری شامل عتیقه‌های باستانی تا آثار میانه قرن ۱۹ را مشاهده کرد. برخی از معروف‌ترین آثار هنری که در موزه وجود دارند، ونوس میلو، مجسمه نایکی، برده در حال احتضار میکل‌آنژ و صد البته مونالیزای لئوناردو داوینچی هستند. بعد از ورود به موزه از طریق هرم لوور یا کاروسِل دو لوور، شما به سه جناح بزرگ یعنی سولی (Sully)، ریشولیو (Richelieu) و دنون (Denon) دسترسی خواهید داشت. در ادامه توضیحی مختصر درباره هرکدام از این سه بخش خواهیم داد.
بخش سولی
این بخش، قدیمی‌ترین قسمت لوور به شمار می‌رود. طبقه دوم، مجموعه‌ای از نقاشی‌های فرانسوی، طراحی‌ها و چاپ‌های دستی را به نمایش می‌گذارد. یکی از موارد برجسته آن حمام ترکی، نقاشی شده در اواخر قرن هجده توسط ژان اوگوست دومینیک اَنگْر است. طبقه همکف و اول بخش سولی آثاری از مجموعه عظیم عتیقه‌های باستانی را به نمایش می‌گذارند. در سی اتاق آن از عتیقه‌های باستانی مصری، می‌توانید دست سازه‌های مختلف، مجسمه‌هایی از مصر باستان مانند کاتب نشسته معروف و مجسمه عظیم‌الجثه فرعون رامسس دوم را تماشا کنید. در طبقه همکف، مجسمه آفرودیت که بیشتر به نام ونوس میلو شناخته می‌شود قرار دارد. این مجسمه یکی از موارد برجسته لوور از مجموعه یونان است. یکی دیگر از عللی که می‌تواند شما را به طبقه همکف بخش سولی بکشاند تماشای بقایای قلعه قرون‌وسطایی لوور می‌باشد.
بخش ریشولیو
در این بخش، نقاشی‌هایی از قرون‌وسطی تا قرن نوزدهم از سراسر اروپا در طبقه دوم جناح ریشولیو به نمایش گذاشته شده‌اند که آثاری از استادان نقاش مانند روبَنس و رامبراند در میان آن‌ها به چشم می‌خورد. یکی دیگر از معروف‌ترین آثار این بخش، «باکره وزیر رولَن»، یک اثر قرن پانزدهمی از نقاش فلاندری، «یان وان آیک» است. طبقه اول این بخش محل نگهداری مجموعه‌ای از هنرهای تزئینی با اشیایی مانند ساعت، مبلمان، چینی و فرش می‌باشد. در همین طبقه می‌توانید آپارتمان غنی از تزئینات مجلل ناپلئون سوم را نیز تماشا کنید. دیدن این مکان به شما ایده‌ای از چگونگی فضای داخلی لوور در زمانی که هنوز به عنوان کاخ سلطنتی مورد استفاده قرار می‌گرفت می‌دهد.
طبقه همکف و زیرینش محل نگهداری مجموعه وسیع مجسمه‌های لوور است. آن‌ها در دو حیاط با سقف شیشه‌ای به نمایش گذاشته شده و نام‌هایشان «کور پوژه» (Cour Puget) و «کور مارلی» (Cour Marly) می‌باشد. در کور مارلی می‌توان اسب‌های مارلی، مجسمه‌ای مرمری متعلق به قرن هجده و اثر «گیوم کوسْتو» را بازدید کرد. همچنین مقبره فیلیپ پوت و هشت زاری کننده نیز در همین نزدیکی است. طبقه همکف علاوه بر این موارد مجموعه‌ای از آثار باستانی شرق نزدیک را نیز به نمایش می‌گذارد. اصلی‌ترین جاذبه آن لوح حمورابی، لوحی سنگی از قرن هجده قبل از میلاد خواهد بود که قوانین سرزمین بابل را شرح می‌دهد.
بخش دنون
اینجا شلوغ‌ترین بخش در میان قسمت‌های مختلف لوور به حساب می‌آید. مونالیزا پرتره یک زن که توسط لئوناردو داوینچی خلق شده در طبقه اول قرار داشته و بیشترین جمعیت را به سمت خود جذب می‌کند. هرچند شاهکارهای دیگری نیز مانند «جشن عروسی در غنا» اثر ورونیز و «تقدیس امپراطور ناپلئون اول» اثر ژاک لویی داوید در این قسمت وجود دارند. یکی دیگر از جاذبه‌ها مجسمه الهه پیروزی یا نایکی، یک تندیس مرمری یونانی است که در راهروی متصل کننده دنون به سولی قرار دارد.
طبقه همکف جناح دنون، محل نگهداری مجموعه بزرگ عتیقه‌های رومی و اتروسکی موزه و همچنین مجموعه مجسمه‌های رنسانس تا قرن نوزده می‌باشد. مجسمه معروف برده در حال احتضار میکل‌آنژ در این قسمت قرار دارد. در همین طبقه هشت اتاق با دست سازه‌های آفریقا، آسیا، اقیانوسیه و آمریکا نیز وجود دارند. مجسمه‌های قرون‌وسطایی اروپا در طبقه پایین‌تر بخش دنون به نمایش گذاشته شده‌اند.
تاریخچه موزه لوور
لوور در چند مرحله مختلف ساخته و تکمیل گردید، اما در ابتدا به عنوان قلعه‌ای در قرن دوازده توسط شاه فیلیپ دوم بنا نهاده شد و بیشترین توسعه آن در قرن چهاردهم در زمان حکومت شارل پنجم صورت گرفت. ظاهر فعلی این بنا به قرن پانزدهم بازمی‌گردد. زمانی که قلعه اصلی تخریب گشته و جناحی در راستای رود سن ساخته شد. کاخ لوور در قرن شانزدهم نیز شاهد توسعه‌ها و گسترش‌هایی بود که توسط معماری به نام «پیر لِسکو» صورت گرفتند. وی بنا را به مجموعه‌ای با دو حیاط تغییر شکل داد. دهه‌ای بعد کاتارینا دِمدیچی کاخ تویلری را به غرب لوور اضافه کرد. ساخت و سازها به روی لوور به خاطر تصمیم لویی چهاردهم برای نقل‌مکان به ورسای برای مدتی متوقف شد.
در قرن نوزدهم، طی امپراطوری دوم، لوور دوباره گسترش یافته و جناح ریشولیو را به آن افزودند. این جناح‌ها در زمان امپراطوری سوم حتی بازهم بیشتر به سمت غرب توسعه پیدا کردند. لوور در این زمان دارای چهار جناح متقارن بود که یک حیاط بزرگ را محصور می‌کردند اما این شکل خیلی دوام نیاورد زیرا که در سال ۱۸۷۱ کاخ تویلری به آتش کشیده شد و حیاط مرکز از سمت غرب باز ماند.
هرم موزه لوور چیست
آخرین چیزی که به لوور اضافه شد، هرم لوور بود که به عنوان ورودی اصلی موزه عمل می‌کند. این هرم در سال ۱۹۸۹ توسط معمار معروف آمریکایی آی ام پی (I.M. Pei) طراحی شد. این هرم اجازه ورود نور خورشید به طبقه زیرین را می‌دهد. این قسمت مدرن شاهد اظهار نظرهای متضادی بود، زیرا که فاصله زیادی بین ظاهر مدرن آن و طراحی کلاسیک ساختمان‌های اطراف وجود داشت؛ اما امروزه این هرم به عنوان یک راهکار هوشمندانه برای ایجاد یه ورودی فضا دار بدون دست‌کاری سازه‌های تاریخی اطراف، به خوبی در بین عموم پذیرفته شده است.
