جاذبه های دیدنی نرجه با جاذبه های تاریخی ، فرهنگی و مذهبی

شهرنرجه از توابع شهرستان تاکستان در استان قزوین دارای تاریخی بس کهن است. شهر کوچک نرجه در جنوب غربی استان قزوین و در کیلومتر ۵ جاده تاکستان- همدان قرار دارد.شهر نرجه به عنوان یکی از مراکز عمده تولید انگور ایران سالانه حدود یک نهم انگور مصرفی کشور را تامین می کند. و در کشت خود 37 رقم از ارقام بسیار باکیفیت و صادراتی انگور جهان را پرورش میدهد.

 انواع محصول انگور  شهر نرجه عبارتست از  بیدانه سفید وقرمز،عسگری ،شاهانی، یاقوتی ، ملایی ، سابی (سحابی- صحابی )، احمدی ، گوهر ، چفته ، انگور سیاه ، رودبار ، یزندای ، شاهانی سفید ، ریش بابا (میش پستان)، شصت عروس ، فخری ، انگور شل ( مثقالی ) ، کره رویه ، ممیجکه ، ورگه انگور ( انگور گرگ ) ، شکر شیرازی ، مهدی خانی ، فخری قرمز ، سلطانی وشاهرودی .  از سوی دیگر شیره انگور و کشمش.

تپه باستانی نرجه که در سالهای اخیر بارها توسط غارتگران میراث فرهنگی حفاری شده هنوز هم در دل خود آثار کشف نشده گرانبهایی دارد که مراکز پژوهشی و دانشگاههای مختلف کشور را به حراست  از آن واداشته است.

شهر نرجه دارای ۳ بافت شهری است  . در بخش جنوبی و شرقی باغات و تاکستانها انبوه انگور به چشم می خورد. بافت سنتی و متراکم روستایی نیز کماکان در بخش مرکزی  قرار دارد ولی عمده سازه های جدید شهری – نهاد های عمومی – مدارس  و مساکن تازه ساز در بخش شمالی قرار دارند .

محور ارتباط اصلی شهر نرجه ، بلواری است که از جاده تاکستان – همدان به سمت جنوب منشعب می شود و تا میدان مرکزی شهر به طول 3 کیلومتر ادامه دارد . با استقرار  شهرداری در این منطقه بلوار مذکور به نام ” امام خمینی ” نامگذاری شد . سبک شهرسازی در حااشیه غربی و شرقی این بلوار ، مدرن تر و مطابق با اصول مهندسی شهری است . یعنی خیابان های شطرنجی  با تقاطع های 90 درجه در این بخش از شهر طراحی شده است . برخی از مراکز خدمات شهری نظیر دفتر شهردار ، بانک صادرات و … در حاشیه این بلوار مستقرند .

به لحاظ فرهنگی نیز آمار باسوادی در میان ساکنان نرجه بطور چشمگیری بالاست و حدود 27 درصد از دختران وپسران بالای 20 سال این منطقه دارای تحصیلات دانشگاهی هستند . رشد دانش اجتماعی و وفاق بالا در میان جامعه مدنی نرجه سرعت توسعه اقتصادی ، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی منطقه را افزایش داده است.

ریشه های زبانشناسی  واژه   ” نرجه  “

 واژه  ” نرجه ”  در زبان فارسی به شکل فعلی معنای خاصی ندارد ولی عده ای اعتقاد دارند اصل آن  ” نرگه ” است که یک واژه اوستایی می باشد و به معنی  محل خرامیدن و همچنین آهوی وحشی است .

این گروه از افراد به استناد داستانها و افسانه های باستانی  و فولکلور مردم منطقه معتقدند در گذشته های کهن پادشاهی به نام  ” نریکه ” در این منطقه حکمفرمایی می کرده است که نام او بعدها تغییر شکل یافته و  ” نرگه ” شده است و پس از فتح ایران زمین توسط  مسلمین  معٌرب شده و به  ” نرجه  ” تغییر یافته است .

گروهی از زبانشناسان نیز واژه ” نرجه ” را تغییر یافته واژه ” هرچه ” در زبان پهلوی می دانند که معنای آن – مکان استراحت و زیستگاه آهو ها است.

گروه دیگری اعتقاد دارند این واژه یک لغت قدیمی در دستور زبان ترکی جغتایی و به معنای شکارگاه – صف نخست شکارچیان ونخچیر است. طرفداران این نظریه  نیز به استناد کاوشهای باستانشناسی در تپه قدیمی نرجه که ثابت میکند عمر زندگی اجتماعی در این محل به حداقل 1500 سال قبل باز می گردد معتقد ند کاربرد این واژه مغولی در منطقه مذکور به جهت حضور اقوام مغول در این محل در سده هفتم هجری قمری است . ( تفاسیر مرحوم علی اکبر دهخدا در مورد وا‍ژه ” نرگه ” در بالا بطور کامل تشریح شده است . )

اما گروه دیگری بر اساس همان کاوشهای باستان شناسی و ریشه های زبان شناسی اعتقاد دارند اگرچه ” نرجه ”  شکل معرب واژه ”  نرگه ”  است ولی  در طول تاریخ از لغت ”  نورگاه ”  مشتق شده  و وجه تسمیه آن نیز به لحاظ وجود آتشکده های زرتشتیان در غرب قزوین بوده است .

تپه باستانی نرگه

تپه باستانی نرگه به درازای ۲۲۰ متر و پهنای ۱۸۰متر و بلندی ۲۶ متر از سطح زمین می‌باشد. این تپهٔ کهن در درون دشت هموار تاکستان و در شهرنرجه گرفته‌است. این تپه بزرگترین تپه باستانی منطقه تاکستان قزوین است. آثار بدست آمده از این تپه مربوط به عمق ۵/۸ متر است و به هزارهٔ نخست میلادی تا عصر صفوی تعلق دارد.

امامزاده زرلان نرجه

بقعه امامزاده زرلان واقع در شهر نرجه، در حدود شش کیلومتری تاکستان، در فاصله یک کیلومتری جاده تاکستان، همدان و در سمت چپ جاده قرار دارد. بنای این امامزاده چهار گوشه دارد که گوشه‌های آن از خارج به صورت هلال درآمده‌اند و چنان می‌نماید که در چهارجانب بنا، چهار دیوار هلالی ساخته‌اند.

امامزاده ابراهیم واسحاق نرجه

ایشان از نوادگان امام موسی الكاظم (علیه السلام) معروف می باشند. اهالی آنها را منسوب به برادران حضرت رضا (علیه السلام) می دانند.

بنای ساختمان آن قديمی با مساحتی تقريبی به ميزان 100 متر مربع از خشت و گل ساخته شده و دارای گنبدی از نوع جناغی شلجمی و در داخل بافت روستا قرار دارد كه به دليل نرسيدن به آن در حال تخريب می باشد.