امامزاده ابراهیم یک امامزاده مدفون در شهرستان شفت استان گیلان است، که شهرت زیادی دارد، طوری که مردم آن را ابالفضل گیلان می نامند.آرامگاه امامزاده ابراهیم از جاذبه های زیارتی و تاریخی روستای امامزاده ابراهیم است و علت اصلی شکل گیری آن به شمار میرود. از مهمترین جاذبه های طبیعی روستای امامزاده ابراهیم، جاده مسیر دسترسی به آرامگاه امامزاده است. این مسیر از جلگهای زیبا با شالیزارها، خانه ها، رودخانه ها و کوهپایه های جنگلی عبور میکند و در انتها به روستای امامزاده ابراهیم میرسد که بافت مسکونی جالب توجه و بسیار دیدنی دارد و از جاذبه های گردشگری شفت محسوب می شود.
این امامزاده در روستایی با معماری خاص چوبی واقع شده است. معماری خاصی که باعث شهرت جهانی این منطقه شده است. ساختمان های تا 6 طبقه که تنها مصالح به کار برده در آن چوب است پذیرای میهمانان و گردشگران در منطقه ای ییلاقی و با طبیعتی تحسین برانگیز است وچشم هر بیننده ای را به خود جلب میکند. خانه های روستا از چوب ساخته شده و فاقد درب و پنجره هستند. معماری خانهها به شکلی است که از طرفین باز بوده و بعضا توسط پارچه و یا گونی و یا توسط مسافران پوشیده میشود.
در سرشماری سال 1385 این روستا 380 نفر جمعیت داشته است. درآمد اکثر مردم از طریق زراعت، دامداری، خدمات زیارتی، گردشگری و صنایع دستی تامین می شود. برنج، چای، گندم، جو، لوبیا، سیر، سیب زمینی، سبزیجات، انگور و گردو از محصولات زراعی و باغی روستاست. دامداری و پرورش گاو و گوسفند در روستا سنتی متداول است و گوشت و لبنیات از محصولات دامی روستاست. پرورش طیور خانگی و کرم ابریشم نیز در این روستا رواج دارد.
از دیگر جاذبه های روستا می توان به جاده مسیر دسترسی به روستا اشاره نمود که از جلگه های زیبا با شالیزارها، خانه ها، رودخانه ها و کوهپایه های جنگلی عبور می کند. همچنین رودخانه خروشان امام زاده ابراهیم، آبشار 4 متری قتلگاه که به گفته اهالی، محل شهادت شازده به وسیله جامی زهرآگین توسط پیر زنی است، چهل چشمه در ارتفاعات کش علی سرا، چشمه میدان، آرامگاه امام زاده ابراهیم، آرامگاه بابارکاب و… از جمله سایر مراکز دیدنی روستا هستند.
امامزاده ابراهيم(ع) کيست؟
امامزاده ابراهيم(علیه السلام) يا شاهزاده ابراهيم(ع) از سادات موسوی بوده و به نوادگان و فرزندان امامموسی کاظم(ع) منسوب است. نقل شده که جناب ايشان، همراه آقاسيدجلالالدين اشرف (مدفون در شهرستان آستانه اشرفيه) و آقا سيدهاشم (مدفون در شهرکی به نام امامزادههاشم، واقع در کيلومتر 30 جاده رشت به تهران) پس از شهادت امامرضا(علیه السلام) برای خونخواهی آن حضرت، از مدينه به ايران سفر کردند. آنان ابتدا به قم و از آنجا برای عزيمت به خراسان از بی راهه، راهی قزوين شدند تا از طريق گيلان و طبرستان به خراسان روند و انتقام خون آن امام همام را بگيرند، وليکن اين بزرگواران تحت تعقيب مزدوران «سرخاب» نامی که حاکم قزوين بود، قرار ميگيرند و در ورودی استان گيلان ناچار از هم جدا و هر کدام به سويی روانه می شوند. در اين ميان، امامزاده ابراهيم(ع) همراه برادر و خواهرش به نامهای امامزاده اسحاق و خيرالنساء،به سمت فومنات در شفت رفته، و به مردم اين سامان پناه می آورد. اما عوامل داخلی عباسيان ضمن جدايی بين آنان موجب شهادت هرکدام از اين سه بزرگوار در نقطهای از شفت می شوند.
منقول است امامزاده ابراهيم(ع) همراه پيرمردي که رکابدار آن سيد عظيمالشأن بود، به سمت روستای طالقان می رود اما پيرزنی از ايادی عباسيان به طمع جايزه، حضرت امامزاده ابراهيم(ع) و همراهش را مسموم می کند. به نظر می رسد خدمتکار امامزاده ابراهيم(ع) با توجه به کهولت سن، نتوانسته در برابر سمّ دوام بياورد و پس از مسموميت به شهادت می رسد و در همان محل شهادت به خاک سپرده می شود که امروزه مقبره آن پير رکابدار با عنوان «بابارِکاب» محل رجوع ارباب حاجت می باشد. نيز قبر آن پيرزن ملعون، محل لعن و نفرين ابدی زوار امامزاده ابراهيم(ع) است. امّا امامزاده ابراهيم(ع) با توجه به قدرت بدنی زيادی که داشته، توانسته اندکی بيشتر حرکت کند و خويش را به دامنه کوه برساند و پس از شهادت با آب چشمه ميدان دهکده، غسل و در محل فعلی تدفين می شود.
